«Πόσα παιδιά θα κλαίμε; Κλαίμε, κλαίμε, κλαίμε. Θα συνεχίσουμε; Δηλαδή θα΄ χουμε ένα τεφτέρι που θα λέμε ότι σήμερα θα κλάψουμε κι άλλο παιδί; Αύριο, σαν μια συμβολική κίνηση και μόνο και μόνο για να τρέξει η πολιτεία θα πάω να αγοράσω δέκα αλεξίσφαιρα γιλέκα, για να τα δώσω στην αστυνομία. Συμβολικά, για να αναγκάσω την πολιτεία να σπεύσει. Είναι δυνατόν να στέλνουμε τον αστυνομικό να σκοτωθεί απροστάτευτος και την ίδια ώρα εμείς, πλουσιοπάροχα να χαρίζουμε 130 εκατομμύρια ευρώ με τους τόκους στο Μέγαρο Μουσικής;»
Για την δολοφονία των δύο αστυνομικών της Ομάδας ΔΙΑΣ
Υπάρχει ηθικός αυτουργός αυτής της ανίερης πράξης; Ψάξαμε αν υπάρχει ηθικός αυτουργός; Όλος αυτός ο κόσμος που όλα τα χρόνια αυτά τα παιδιά τα αποκαλούσε "μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι", μήπως έχει δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα; Ποιοι την έφτιαξαν αυτή την ατμόσφαιρα; Αυτοί οι οποίοι σήμερα είναι οι πολιτικοί προϊστάμενοι αυτών των παιδιών, (με την ευρύτερη έννοια), και δεν εννοώ κάποιον συγκεκριμένο. Μια αντίληψη η οποία καλλιεργήθηκε ούτως ώστε ο αστυνομικός, το όργανο της τάξης, να είναι μισητός. Νομίζω ότι κάποιοι πρέπει να ΄χουν και το βάρος μιας ηθικής αυτουργίας.
Ξέρει πολύ καλά η ηγεσία της αστυνομίας και οι πολιτικοί της προϊστάμενοι, ότι υπάρχει μία σύνδεση μεταξύ τρομοκρατίας και ποινικού εγκλήματος. Και ξέρουν ότι ανάμεσα σ΄ αυτούς τους δύο βάρβαρους τομείς της κοινωνίας έχουν παίξει ρόλο συγκεκριμένα πρόσωπα. Πρόσωπα τα οποία δυστυχώς, βάζω το δυστυχώς, συνδέονται με συγκεκριμένο κόμμα. Από κει και πέρα νομίζω ότι η πολιτεία ήρθε η ώρα να αποκαλύψει αυτά τα οποία γνωρίζει.
Όποιο αίμα και να χυθεί σκοντάφτει στην ευαισθησία όλων μας, έτσι δεν είναι; Αλλά, για τους δυο αστυνομικούς που έπεσαν εκτελώντας το καθήκον για τη δική σου τιμή, για τη δική σου ζωή, για τη δική σου περιουσία, δεν έγινε τίποτα σήμερα. Η ζωή στην πόλη είναι κανονική. Φαντάσου να γινόταν το αντίθετο, να είχαν σκοτώσει οι αστυνομικοί. Θα ΄χαμε γεγονότα ανάλογα με αυτά της 6ης Δεκεμβρίου. Μα ποια είναι τα παιδιά αυτά; Ο γιος του αγρότη και του εργάτη είναι. Ο γιος της πλουτοκρατίας είναι; Παιδιά της ζωής και του μόχθου είναι, που παίρνουν ένα κατοστάρικο να ζήσουν την οικογένειά τους. Αυτά τα παιδιά δολοφονήθηκαν. Η σημερινή μέρα έπρεπε να είναι ημέρα πένθους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.