Πενήντα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη δολοφονία του 35ου
προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, ένα γεγονός με πολλά κενά που επέτρεψαν
να αναπτυχθούν οι πιο τρελές θεωρίες συνωμοσίας. Ωστόσο, στην
προσπάθεια για την αποκάλυψη της αλήθειας, υπάρχουν και αυτοί που
επιλέγουν τη λογική και την έρευνα έναντι της φαντασίας. Ενας από αυτούς
και ο δημοσιογράφος Τζέφερσον Μόρλεϊ που παρουσιάζει στο
«kathimerini.gr» τη δική του οπτική γωνία για τα πράγματα.
Συνέντευξη στην Θεοδώρα Βασιλοπούλου
Η επίσημη εκδοχή είναι μία. Ο Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ σκότωσε τον Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι πριν από ακριβώς πενήντα χρόνια. Οι ανεπίσημες εκδοχές πολλές... και αγγίζουν σε αρκετές περιπτώσεις τη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας.
Αλλωστε αυτός είναι ίσως και ο μοναδικός τρόπος για να «τραφεί» ένας μύθος και να δοθούν απαντήσεις σε ένα γεγονός γεμάτο σκοτεινές πτυχές που ακόμα και σήμερα προκαλεί αναπάντητα ερωτήματα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μία φαινομενικά συνηθισμένη ημέρα του 1963 ο Όσβαλντ, ο οποίος είχε στο σχολείο τη φήμη του εσωστρεφή και «απροσάρμοστου» τράβηξε τη σκανδάλη, είτε δρώντας αυτοβούλως ή κατόπιν παραγγελίας.
Το πόρισμα της επιτροπής Γουόρεν που ανέλαβε να διερευνήσει τη δολοφονία Κένεντι και το οποίο συντάχθηκε έπειτα από χιλιάδες εκθέσεις, δεκάδες καταθέσεις μαρτύρων και αμέτρητες συνεδριάσεις κεκλεισμένων των θυρών φαίνεται πως δεν έπεισε αρκετούς.
Μεταξύ αυτών και ο δημοσιογράφος, συγγραφέας και υπεύθυνος διαχείρισης του οργανισμού JFKfacts.org, Τζέφερσον Μόρλεϊ, ο οποίος αναζητά εδώ και χρόνια την αλήθεια πίσω από τις ερμητικά κλειστές πόρτες της CIA, καταθέτοντας μάλιστα και αγωγή σε βάρος της.
«Εψαχνα να μάθω περισσότερα για όλα αυτά που γνώριζε η CIA για τον κατηγορούμενο ως δολοφόνο Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ και πότε ακριβώς τα έμαθε. Γνώριζα ότι η CIA κρατούσε μυστικά αρχεία που θα μπορούσαν ίσως να δώσουν απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις» δηλώνει σε συνέντευξη που παραχώρησε στο «kathimerini.gr» ο Τζέφερσον Μόρλεϊ.
Ο ρόλος του Τζoρτζ Ιωαννίδη και οι επαφές με τον Όσβαλντ
Πίσω από τα απόρρητα αυτά έγγραφα της CIA κρύβεται, όπως υποστηρίζει, το
όνομα του Ελληνα πράκτορα Τζορτζ Ιωαννίδη, ο οποίος φέρεται να έπαιξε
κομβικό ρόλο στη δραστηριότητα των κουβανικών οργανώσεων του Μαϊάμι, που
δραστηριοποιούνταν κατά της κυβέρνησης του Φιντέλ Κάστρο.
«Το 1963 ο Ιωαννίδης ανέλαβε καθήκοντα ως πράκτορας της CIA στο Μαϊάμι. Αποστολή του ήταν να ηγηθεί των μη στρατιωτικών επιχειρήσεων κατά του Φιντέλ Κάστρο. Ιδρυσε μάλιστα και μια κουβανέζικη φοιτητική παράταξη εναντίον του Κάστρο» επιβεβαιώνει ο Μόρλεϊ επισημαίνοντας τις συχνές επαφές των πρακτόρων του Ιωαννίδη με τον δολοφόνο του Κένεντι.
«Οι πράκτορες του Ιωαννίδη είχαν μια σειρά συναντήσεων με τον Όσβαλντ στη Νέα Ορλεάνη τον Αύγουστο του 1963. Μάλιστα η φοιτητική αυτή οργάνωση φρόντισε να προβάλλει υπέρ το δέον τις υπέρ του Κάστρο δραστηριότητες του Όσβαλντ. Αμέσως μετά τη δολοφονία του Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι, οι πράκτορες του Ιωαννίδη χρησιμοποίησαν όλες τις πληροφορίες που είχαν συγκεντρώσει για τον Όσβαλντ προκειμένου να τον συνδέσουν με τον Φιντέλ Κάστρο. Κι ενώ η CIA κρατά μυστικά τα έγγραφα του Ιωαννίδη, φαίνεται πως ο ίδιος είχε εμπλακεί σε μια επιχείρηση κατά της δυσφήμισης του Κάστρο συνδέοντάς τον με ένα στυγερό έγκλημα: τη δολοφονία του JFK».
Σύμφωνα με τον Μόρλεϊ, από την έρευνά του τα τελευταία χρόνια, έχουν προκύψει δύο ενδιαφέροντα στοιχεία: «πρώτον ότι ο Όσβαλντ παρακολουθείτο πολύ πιο στενά από τους επικεφαλής της CIA την τετραετία 1959-1963, κάτι το οποίο ποτέ δεν είπαν οι ερευνητές στον αμερικάνικο λαό και δεύτερον ότι η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών των ΗΠΑ διατηρεί στα αρχεία της περίπου 1.100 έγγραφα που σχετίζονται με την υπόθεση της δολοφονίας και τα οποία δεν έχουν δει ποτέ μέχρι σήμερα το φως της δημοσιότητας». Ο ίδιος, μάλιστα, υποστηρίζει ότι σε αυτά τα ντοκουμέντα (το συγκεκριμένο υλικό ξεπερνά τις 3.000 σελίδες), υπάρχουν επτά πρόσωπα-κλειδιά, μεταξύ αυτών και ο Ιωαννίδης, που φέρονται να συνδέονται με την υπόθεση. Κοινός «παρονομαστής» των παραπάνω προσώπων ήταν η θητεία τους στη CIA. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Χάουαρντ Χαντ, ο οποίος εργάστηκε την επίμαχη χρονιά (1963) στα κεντρικά γραφεία της CIA στην Ουάσινγκτον. Ο Hunt έγινε γνωστός το 1972 όταν συνελήφθη ως ο «ιθύνων νους» της ομάδας που «τρύπωσε» στα γραφεία του Δημοκρατικού Κόμματος και τα παγίδευσε με «κοριούς». Το μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών στην ιστορία της Αμερικής, το σκάνδαλο Watergate, είχε μόλις ξεσπάσει. Τότε, ο Χαντ άρχισε να εκτοξεύει απειλές κατά της υπηρεσίας του, λέγοντας ότι θα ανοίξει το στόμα του στο δικαστήριο για να περιγράψει «πολυάριθμες παράνομες συνωμοσίες», στις οποίες ο ίδιος συμμετείχε. Λίγο αργότερα συνέχισε να κάνει υπαινικτικά σχόλια για πιθανή ανάμειξη της CIA στη δολοφονία Κένεντι...
Ο Μόρλεϊ «βλέπει» σκοπιμότητες πίσω από την άρνηση της Υπηρεσίας να βγάλει στη «φόρα» τα περιεχόμενα των φακέλων και τονίζει: «Η CIA υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να δώσει στη δημοσιότητα αυτά τα έγγραφα επικαλούμενη λόγους εθνικής ασφάλειας. Αυτό είναι δύσκολο να το πιστέψει κανείς. Είναι πολύ πιθανό οι πληροφορίες που περιέχουν να φέρουν σε δύσκολη θέση τη CIA, αποκαλύπτοντας τον ρόλο που διαδραμάτισε στα γεγονότα που οδήγησαν στη δολοφονία».
Μόρλεϊ: «Ελλειψη χρόνου και πόρων επικαλείται η CIA»
Προς επίρρωση των παραπάνω, ο δημοσιογράφος επικαλείται το γεγονός ότι παρόλο που η κυβέρνηση Ομπάμα έδωσε το πράσινο φως για να αποχαρακτηριστούν από τον αρμόδιο φορέα (National Declassification Center) 175 παρτίδες απόρρητων εγγράφων, η CIA βγάζει «κόκκινη» κάρτα, λέγοντας πως δεν μπορεί να προχωρήσει στην «αποκωδικοποίηση» και δημοσίευση των επίμαχων αρχείων καθώς δεν υπάρχει ο χρόνος αλλά ούτε και οι πόροι για να γίνει κάτι τέτοιο.
«Ο ισχυρισμός αυτός είναι περίεργος καθώς η υπηρεσία βρήκε χρόνο για να ανοίξει και να αποχαρακτηρίσει άλλους φακέλους, όπως πχ αυτόν που σχετίζεται με τη Σφαγή του Κατύν το 1942 (σ.σ. εκτελέστηκαν μαζικά Πολωνοί αξιωματικοί του στρατού από δυνάμεις της Σοβιετικής Ένωσης), στην οποία δεν έχασε τη ζωή του ούτε ένας Αμερικανός», επισημαίνει στο «kathimerini.gr» ο Μόρλεϊ.
Για τον ίδιο, δεν υπάρχει κάποιο κυρίαρχο σενάριο που να ανταποκρίνεται επαρκώς στην πραγματικότητα, και απορρίπτει κάθε κουβέντα που έχει να κάνει με συνομωσιολογία: «Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι ο πρόεδρος έπεσε θύμα συνωμοσίας, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι η δολοφονία του δεν μπορεί να οφείλεται σε κάποια εχθρική ενέργεια. Αυτό που έχει σημασία, σε κάθε περίπτωση, είναι ότι δεν έχουμε μία πειστική εξήγηση για τον θάνατό του». Και καταλήγει λέγοντας: «Προτιμώ τα γεγονότα. Είναι πολύ πιο ενδιαφέροντα από οποιαδήποτε θεωρία».
Τέλος, ο Τζέφερσον Μόρλεϊ κάνει έναν παραλληλισμό ανάμεσα στη δολοφονία του Κένεντι και στις πρόσφατες αποκαλύψεις για τις παρακολουθήσεις της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας (NSA) των ΗΠΑ που «ξεσκέπασε» ο Έντουαρντ Σνόουντεν.
«Οι καταχρήσεις της εξουσίας επιτήρησης που είδαμε πρόσφατα συνδέονται άμεσα με τις καταχρήσεις σχετικά με τη μυστικοπάθεια που περιβάλλει τη δολοφονία του Τζον Κένεντι».
Ο Τζορτζ Ιωαννίδης, όταν υπηρετούσε στην Ελλάδα το 1965, άφησε ιστορία γιατί στις ψηφοφορίες για ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση ήταν μόνιμα παρών στα θεωρεία και ο ρόλος του ήταν κρίσιμος γιατί έκανε διαρκώς επαφές με διάφορους βουλευτές.
Kαθημερινή
Συνέντευξη στην Θεοδώρα Βασιλοπούλου
Η επίσημη εκδοχή είναι μία. Ο Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ σκότωσε τον Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι πριν από ακριβώς πενήντα χρόνια. Οι ανεπίσημες εκδοχές πολλές... και αγγίζουν σε αρκετές περιπτώσεις τη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας.
Αλλωστε αυτός είναι ίσως και ο μοναδικός τρόπος για να «τραφεί» ένας μύθος και να δοθούν απαντήσεις σε ένα γεγονός γεμάτο σκοτεινές πτυχές που ακόμα και σήμερα προκαλεί αναπάντητα ερωτήματα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μία φαινομενικά συνηθισμένη ημέρα του 1963 ο Όσβαλντ, ο οποίος είχε στο σχολείο τη φήμη του εσωστρεφή και «απροσάρμοστου» τράβηξε τη σκανδάλη, είτε δρώντας αυτοβούλως ή κατόπιν παραγγελίας.
Το πόρισμα της επιτροπής Γουόρεν που ανέλαβε να διερευνήσει τη δολοφονία Κένεντι και το οποίο συντάχθηκε έπειτα από χιλιάδες εκθέσεις, δεκάδες καταθέσεις μαρτύρων και αμέτρητες συνεδριάσεις κεκλεισμένων των θυρών φαίνεται πως δεν έπεισε αρκετούς.
Μεταξύ αυτών και ο δημοσιογράφος, συγγραφέας και υπεύθυνος διαχείρισης του οργανισμού JFKfacts.org, Τζέφερσον Μόρλεϊ, ο οποίος αναζητά εδώ και χρόνια την αλήθεια πίσω από τις ερμητικά κλειστές πόρτες της CIA, καταθέτοντας μάλιστα και αγωγή σε βάρος της.
«Εψαχνα να μάθω περισσότερα για όλα αυτά που γνώριζε η CIA για τον κατηγορούμενο ως δολοφόνο Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ και πότε ακριβώς τα έμαθε. Γνώριζα ότι η CIA κρατούσε μυστικά αρχεία που θα μπορούσαν ίσως να δώσουν απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις» δηλώνει σε συνέντευξη που παραχώρησε στο «kathimerini.gr» ο Τζέφερσον Μόρλεϊ.
Ο ρόλος του Τζoρτζ Ιωαννίδη και οι επαφές με τον Όσβαλντ
«Το 1963 ο Ιωαννίδης ανέλαβε καθήκοντα ως πράκτορας της CIA στο Μαϊάμι. Αποστολή του ήταν να ηγηθεί των μη στρατιωτικών επιχειρήσεων κατά του Φιντέλ Κάστρο. Ιδρυσε μάλιστα και μια κουβανέζικη φοιτητική παράταξη εναντίον του Κάστρο» επιβεβαιώνει ο Μόρλεϊ επισημαίνοντας τις συχνές επαφές των πρακτόρων του Ιωαννίδη με τον δολοφόνο του Κένεντι.
«Οι πράκτορες του Ιωαννίδη είχαν μια σειρά συναντήσεων με τον Όσβαλντ στη Νέα Ορλεάνη τον Αύγουστο του 1963. Μάλιστα η φοιτητική αυτή οργάνωση φρόντισε να προβάλλει υπέρ το δέον τις υπέρ του Κάστρο δραστηριότητες του Όσβαλντ. Αμέσως μετά τη δολοφονία του Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι, οι πράκτορες του Ιωαννίδη χρησιμοποίησαν όλες τις πληροφορίες που είχαν συγκεντρώσει για τον Όσβαλντ προκειμένου να τον συνδέσουν με τον Φιντέλ Κάστρο. Κι ενώ η CIA κρατά μυστικά τα έγγραφα του Ιωαννίδη, φαίνεται πως ο ίδιος είχε εμπλακεί σε μια επιχείρηση κατά της δυσφήμισης του Κάστρο συνδέοντάς τον με ένα στυγερό έγκλημα: τη δολοφονία του JFK».
Σύμφωνα με τον Μόρλεϊ, από την έρευνά του τα τελευταία χρόνια, έχουν προκύψει δύο ενδιαφέροντα στοιχεία: «πρώτον ότι ο Όσβαλντ παρακολουθείτο πολύ πιο στενά από τους επικεφαλής της CIA την τετραετία 1959-1963, κάτι το οποίο ποτέ δεν είπαν οι ερευνητές στον αμερικάνικο λαό και δεύτερον ότι η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών των ΗΠΑ διατηρεί στα αρχεία της περίπου 1.100 έγγραφα που σχετίζονται με την υπόθεση της δολοφονίας και τα οποία δεν έχουν δει ποτέ μέχρι σήμερα το φως της δημοσιότητας». Ο ίδιος, μάλιστα, υποστηρίζει ότι σε αυτά τα ντοκουμέντα (το συγκεκριμένο υλικό ξεπερνά τις 3.000 σελίδες), υπάρχουν επτά πρόσωπα-κλειδιά, μεταξύ αυτών και ο Ιωαννίδης, που φέρονται να συνδέονται με την υπόθεση. Κοινός «παρονομαστής» των παραπάνω προσώπων ήταν η θητεία τους στη CIA. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Χάουαρντ Χαντ, ο οποίος εργάστηκε την επίμαχη χρονιά (1963) στα κεντρικά γραφεία της CIA στην Ουάσινγκτον. Ο Hunt έγινε γνωστός το 1972 όταν συνελήφθη ως ο «ιθύνων νους» της ομάδας που «τρύπωσε» στα γραφεία του Δημοκρατικού Κόμματος και τα παγίδευσε με «κοριούς». Το μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών στην ιστορία της Αμερικής, το σκάνδαλο Watergate, είχε μόλις ξεσπάσει. Τότε, ο Χαντ άρχισε να εκτοξεύει απειλές κατά της υπηρεσίας του, λέγοντας ότι θα ανοίξει το στόμα του στο δικαστήριο για να περιγράψει «πολυάριθμες παράνομες συνωμοσίες», στις οποίες ο ίδιος συμμετείχε. Λίγο αργότερα συνέχισε να κάνει υπαινικτικά σχόλια για πιθανή ανάμειξη της CIA στη δολοφονία Κένεντι...
Ο Μόρλεϊ «βλέπει» σκοπιμότητες πίσω από την άρνηση της Υπηρεσίας να βγάλει στη «φόρα» τα περιεχόμενα των φακέλων και τονίζει: «Η CIA υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να δώσει στη δημοσιότητα αυτά τα έγγραφα επικαλούμενη λόγους εθνικής ασφάλειας. Αυτό είναι δύσκολο να το πιστέψει κανείς. Είναι πολύ πιθανό οι πληροφορίες που περιέχουν να φέρουν σε δύσκολη θέση τη CIA, αποκαλύπτοντας τον ρόλο που διαδραμάτισε στα γεγονότα που οδήγησαν στη δολοφονία».
Μόρλεϊ: «Ελλειψη χρόνου και πόρων επικαλείται η CIA»
Προς επίρρωση των παραπάνω, ο δημοσιογράφος επικαλείται το γεγονός ότι παρόλο που η κυβέρνηση Ομπάμα έδωσε το πράσινο φως για να αποχαρακτηριστούν από τον αρμόδιο φορέα (National Declassification Center) 175 παρτίδες απόρρητων εγγράφων, η CIA βγάζει «κόκκινη» κάρτα, λέγοντας πως δεν μπορεί να προχωρήσει στην «αποκωδικοποίηση» και δημοσίευση των επίμαχων αρχείων καθώς δεν υπάρχει ο χρόνος αλλά ούτε και οι πόροι για να γίνει κάτι τέτοιο.
«Ο ισχυρισμός αυτός είναι περίεργος καθώς η υπηρεσία βρήκε χρόνο για να ανοίξει και να αποχαρακτηρίσει άλλους φακέλους, όπως πχ αυτόν που σχετίζεται με τη Σφαγή του Κατύν το 1942 (σ.σ. εκτελέστηκαν μαζικά Πολωνοί αξιωματικοί του στρατού από δυνάμεις της Σοβιετικής Ένωσης), στην οποία δεν έχασε τη ζωή του ούτε ένας Αμερικανός», επισημαίνει στο «kathimerini.gr» ο Μόρλεϊ.
Για τον ίδιο, δεν υπάρχει κάποιο κυρίαρχο σενάριο που να ανταποκρίνεται επαρκώς στην πραγματικότητα, και απορρίπτει κάθε κουβέντα που έχει να κάνει με συνομωσιολογία: «Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι ο πρόεδρος έπεσε θύμα συνωμοσίας, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι η δολοφονία του δεν μπορεί να οφείλεται σε κάποια εχθρική ενέργεια. Αυτό που έχει σημασία, σε κάθε περίπτωση, είναι ότι δεν έχουμε μία πειστική εξήγηση για τον θάνατό του». Και καταλήγει λέγοντας: «Προτιμώ τα γεγονότα. Είναι πολύ πιο ενδιαφέροντα από οποιαδήποτε θεωρία».
Τέλος, ο Τζέφερσον Μόρλεϊ κάνει έναν παραλληλισμό ανάμεσα στη δολοφονία του Κένεντι και στις πρόσφατες αποκαλύψεις για τις παρακολουθήσεις της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας (NSA) των ΗΠΑ που «ξεσκέπασε» ο Έντουαρντ Σνόουντεν.
«Οι καταχρήσεις της εξουσίας επιτήρησης που είδαμε πρόσφατα συνδέονται άμεσα με τις καταχρήσεις σχετικά με τη μυστικοπάθεια που περιβάλλει τη δολοφονία του Τζον Κένεντι».
Ο Τζορτζ Ιωαννίδης, όταν υπηρετούσε στην Ελλάδα το 1965, άφησε ιστορία γιατί στις ψηφοφορίες για ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση ήταν μόνιμα παρών στα θεωρεία και ο ρόλος του ήταν κρίσιμος γιατί έκανε διαρκώς επαφές με διάφορους βουλευτές.
Kαθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.