Ο δημόσιος υπάλληλος της… διπλανής πόρτας!

Το τελευταίο διάστημα της οικονομικής κρίσης του ελληνικού κράτους με τις άμεσες και απόλυτα μετρήσιμες σε περικοπές αλλά και δυσκολίες καθημερινής διαβίωσης συνέπειες, ψάχνουμε τον εχθρό…

Οπωσδήποτε δεν υπάρχει κανείς σώφρων που να διαφωνεί ως προς την τεράστια ευθύνη των αυτοδύναμων – «παντοδύναμων» μονοκομματικών αυτοδυναμιών στον εναλλάξ δικομματισμό που «θεμελιώσαμε» και βιώσαμε τις τελευταίες δεκαετίες.

Η διάλυση κάθε στρατηγικού εθνικού σχεδίου πολυετούς δράσης και εθνικών στόχων μετέτρεψε το κράτος και το ευρύτερο δημόσιο σε μία μορφή εμπορευματικού σταθμού μπες – βγες προγραμμάτων και ανθρώπων αναλόγως κυβερνήσεων σε πρώτη φάση αλλά και ακόμα αναλόγως υπουργών και προσώπων…

Η απόλυτη δέσμευση της εθνικής μας παραγωγικής και αναπτυξιακής πορείας από τα πρόσωπα και όχι από τις εθνικές ανάγκες, δημιούργησε από τη μια ένα υπερπλήρης δημόσιο τομέα από ανθρώπινο δυναμικό και ένα απόλυτα εξαρτημένο και «ευνουχισμένο» δημόσιο παραγωγικό μηχανισμό από την άλλη με πολλαπλά black out... στην όποια προσπάθεια ανάπτυξης ή συνέχισης μιας εθνικής ενιαίας πολιτικής ή ενός σχεδιασμού.

Έχουμε γίνει μάρτυρες αμέτρητες φορές ακύρωσης ή και αλλαγής πολιτικών και έργων λόγω της αλλαγής κυβερνητικού προσώπου - ακόμα και από την ίδια πολιτική δύναμη - λόγω γεωγραφικών προτιμήσεων από αλλαγές δρόμων έως ποσόστωσης ευρωπαϊκών προγραμμάτων.

Στην παράσταση, στο θέατρο του παραλόγου του ελληνικού δημοσίου που πρωταγωνίστησαν οι δικομματικοί κυβερνώντες σε δεύτερο ρόλο τους όποιους συμβούλους και συνδικαλιστικοσυμβούλους, μετακλητούς και αποσπασμένους της εκλογικής περιφέρειας (πολύ συχνά δίχως τα απαραίτητα προσόντα), πάντα το ρόλο του μουγγού και του «ευνουχισμένου» κομπάρσου... κατείχαν τα μόνιμα στελέχη του δημοσίου τομέα.

Στελέχη ικανά και με καλές σπουδές αλλά και εμπειρία ισάξια της αγοράς στον ιδιωτικό τομέα τα οποία προσπαθούν να αναπτυχθούν και να επιβιώσουν στην άβυσσο του τυφλού κομματικοσυνδικαλιστικού στενού και ευρύ δημοσίου πολλές φορές και συχνά χωρίς καν πλαίσιο ανάπτυξης εργασιών αλλά και περιγραφή θέσης εργασίας που κατέχουν…

Στελέχη τα οποία έχουν περάσει από ΑΣΕΠ και εξετάσεις ή και ακόμα ικανά στελέχη τα οποία μπορεί να αποτέλεσαν μεν «κομματικές» τοποθετήσεις που όμως είναι πολύ ικανά δε, με καλές σπουδές και προσόντα αρκεί να μην λειτουργούν ή «υπολειτουργούν» με κομματικές παρωπίδες και να θέλουν να προσφέρουν στην Ελλάδα…

Στελέχη του δημοσίου της διπλανής ή και της ίδιας πόρτας της οικείας μας, τα οποία σήμερα βιώνουν το «καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα» έχοντας χάσει και το «μάτι τους» από αμέτρητες περικοπές αλλά και έχοντας αποκτήσει το «όνομα» του εχθρού…από μία κοινωνία που διψάει για εκδίκηση.

Δεν είναι όλοι ίδιοι… Δημόσιο στέλεχος είναι ο νοσηλευτής των 45 ωρών δίχως ύπνο, ο αστυνομικός που χαροπαλεύει της ομάδας ΔΙΑΣ, ο Λιμενικός στο Φαρμακονήσι, ο δάσκαλος στην Τήλο, ο υπεύθυνος ελέγχου ποιότητας προϊόντων στην αγορά για την ασφάλεια μας και άλλα αμέτρητα παραδείγματα προσφοράς στην πατρίδα και την κοινωνία.

Δυστυχώς όμως για όλους μας... δημόσιο στέλεχος είναι και ο εκβιαστής, αυτός που ζητά φακελάκι, ο αδιάφορος και ο υπάλληλος «φάντασμα» που δεν πάει ποτέ, ο ψευτοσυνδικαλιστής, το λαμόγιο.

Αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα αλλά και όλοι όσοι θέλουν να προσφέρουν στην πατρίδα είναι να δημιουργηθεί επιτέλους ένα ολοκληρωμένο σχέδιο στρατηγικής εθνικής ανάπτυξης και αναδόμησης όπου θα αξιοποιήσει στο βέλτιστο κάθε ικανότητα και γνώση μέσα από ένα ορθολογικό και λειτουργικό παραγωγικό πλαίσιο, με στόχους ημέρας, εβδομάδας, μήνα και χρόνου για κάθε δημόσιο στέλεχος και τμήμα.

"Δεν φταίει η γη γιατί δεν βγάζει καρπούς… φταίει ο «αγρότης» αν δεν την αξιοποιεί και δεν την καλλιεργεί!"

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ