Τώρα διατρέχουν τον ίδιο κίνδυνο 1,5 εκατομμύριο Χριστιανοί -Ασσύριοι και Ελληνορθόδοξοι- της Συρίας!
Του Σάββα Καλεντερίδη
Αν ο Λίβανος είναι ο «καθρέφτης της Μέσης Ανατολής», όπως τον αποκαλούν οι ασχολούμενοι με την περιοχή, η Συρία είναι ο «τοίχος» που κρέμεται αυτός ο καθρέφτης.
Με αφορμή την βομβιστική επίθεση εναντίον αυτοκινήτου που μετέφερε περίπολο της γαλλικής ειρηνευτικής δύναμης (FINUL), στο Νότιο Λίβανο, στην ανατολική πλευρά της Τύρου, κοντά στον παλαιστινιακό προσφυγικό καταυλισμό Μπουρτζ αλ-Σάμλι: Από την έκρηξη τραυματίστηκαν πέντε Γάλλοι κυανόκρανοι και δυο Λιβανέζοι πολίτες. Την ίδια στιγμή, μια ρουκέτα τύπου Κατιούσα, που είχε στόχο το έδαφος του Ισραήλ, έπεσε σε σπίτι, στο Λιβανικό χωριό Χούλα, που βρίσκεται ακριβώς πάνω στα σύνορα με το Ισραήλ, τραυματίζοντας μια γυναίκα.
Παρατηρητές από το Λίβανο συνδυάζουν τα δυο γεγονότα και τα αποδίδουν στο καθεστώς Άσαντ, το οποίο με την πρώτη ενέργεια θέλει να δώσει ένα ηχηρό μήνυμα στο Παρίσι, που παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο, μαζί με το Λονδίνο, την Ουάσιγκτον και την Άγκυρα, στην επιχείρηση αποσταθεροποίησης της Συρίας και ανατροπής του μπααθικού καθεστώτος. Με τη δεύτερη ενέργεια, το καθεστώς Άσαντ θέλει να εκφράσει την πρόθεσή του να εμπλέξει τη Χεζμπολλάχ σε ένα νέο κύκλο συγκρούσεων με το Ισραήλ, για να δημιουργήσει μια κατάσταση που υπό το φόβο της γενικότερης αποσταθεροποίησης ολόκληρης της περιοχής, θα παρατείνει το όριο ζωής του.
Μάλιστα, οι ίδιοι κύκλοι θεωρούν ότι είναι πιθανόν ανάλογη επίθεση να δεχτεί και η ειρηνευτική δύναμη του τουρκικού στρατού (ένας λόχος μηχανικού), που εδρεύει στο χωριό Σαϊτιγιέ (Şaitiye), κοντά στην πόλη Σουρ του Λιβάνου. Και αυτό γιατί η Τουρκία, από στρατηγική σύμμαχος, που διεμήνυε προς κάθε κατεύθυνση ότι ήταν μέχρι πριν από λίγους μήνες με τη Συρία, κατέστη το κέντρο δράσης της συριακής αντιπολίτευσης και το κέντρο εκπαίδευσης, τροφοδοσίας και συντονισμού των παραστρατιωτικών δυνάμεων που δρουν στο έδαφος της Συρίας, με σκοπό την πρόκληση αναταραχών που θα οδηγήσουν στην ανατροπή του Άσαντ.
Και μια που μιλάμε για αναταραχές, τα μάτια εκείνων που γνωρίζουν -μάλιστα μερικοί από αυτούς καθορίζουν και τις εξελίξεις- είναι στραμμένα στην περίπου ενός εκατομμυρίου πόλη Χομς, όπου οι αντικαθεστωτικοί και οι εγκάθετοι όλων εκείνων των ξένων δυνάμεων δραστηριοποιούνται στην περιοχή, στην ουσία έχουν θέσει την πόλη υπό τον έλεγχό τους. Από τον τρόπο με τον οποίο θα αντιδράσει η Δαμασκός για να θέσει την πόλη ξανά υπό τον έλεγχό της, θα κριθούν πολλά ή τα πάντα!
Την ώρα που διαβάζονται αυτές οι γραμμές, οι υπουργοί εξωτερικών των χωρών μελών του Αραβικού Συνδέσμου, συσκέπτονται στο Κάιρο και αποφασίζουν για τη στάση που θα κρατήσουν απέναντι στη Δαμασκό. Πάντως, το καθεστώς Άσαντ, για να κερδίσει χρόνο, είναι πιθανόν να ζητήσει την αποστολή Αράβων παρατηρητών στις κυριότερες πόλεις της Συρίας, οι οποίοι θα καταγράφουν τις τυχόν παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Να σημειωθεί ότι η παρουσία Αράβων παρατηρητών, είναι δυνατόν να ενθαρρύνει τις διαδηλώσεις στο Χαλέπι και τη Δαμασκό, με καταστροφικές συνέπειες για το μπααθικό καθεστώς.
Με βάση τις εκτιμήσεις έγκυρων παρατηρητών, το καθεστώς Άσαντ είναι δύσκολο να διατηρήσει την εξουσία αν επεκταθούν τα επεισόδια σε Χαλέπι και Δαμασκό και χάσει τη στήριξη του Αραβικού Συνδέσμου, ακόμη κι αν συνεχίσει να έχει τη στήριξη της Ρωσίας και της Κίνας.
Αν θέλαμε δε να κατατάξουμε τους διαδηλωτές και τα στοιχεία εκείνα που εξ αντικειμένου δρουν προβοκατόρικα, μπορούμε να πούμε ότι είναι σχεδόν στο σύνολό τους φανατικοί σουνίτες, που χωρίζονται σε δυο κατηγορίες. Τα μέλη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, αυτό που εσφαλμένα αναφέρεται ως Αδελφοί Μουσουλμάνοι, που υποστηρίζονται από την αντίστοιχη οργάνωση της Αιγύπτου, και τα μέλη των ομάδων Ουαχάμπι, που υποστηρίζονται από τη Σαουδική Αραβία.
Έχουμε πει και έχουμε γράψει και στο παρελθόν ότι οι εξελίξεις στη Συρία θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στη νέα αρχιτεκτονική της ευρύτερης περιοχής, στην οποία συμπεριλαμβάνεται και η Τουρκία. Και αυτό γιατί σε περίπτωση ανατροπής του καθεστώτος Άσαντ, την εξουσία θα καταλάβουν οι σουνίτες μουσουλμάνοι, οι οποίοι εκ της φύσεώς των και για απολύτως αντικειμενικούς λόγους, δεν είναι σε θέση να εγγυηθούν και κυρίως να εξασφαλίσουν τα δικαιώματα 3 εκατομμυρίων αλαουιτών, 2 εκατομμυρίων Κούρδων, 1,5 εκατομμυρίων Χριστιανών (Ασσυρίων και Ελληνορθοδόξων), 200 χιλιάδων Αρμενίων και 500 χιλιάδων Δρούζων, που ζουν στην επικράτεια της Συρίας. Να σημειωθεί ότι ιδιαίτερα οι μη μουσουλμανικοί πληθυσμοί, απολάμβαναν πλήρους ελευθερίας από το κατά τα άλλα αυταρχικό καθεστώς Άσαντ.
Με άλλα λόγια, η νέα κυβέρνηση, όποτε αυτή προκύψει, είναι περίπου αδύνατον να κρατήσει ενωμένη τη χώρα, αφού ήδη οι Κούρδοι του Μικρού Νοτίου Κουρδιστάν, όπως αποκαλούν οι ίδιοι την περιοχή της ΒΑ Συρίας όπου κατοικούν, προετοιμάζουν τη δική τους αυτόνομη κυβέρνηση, σε συνεννόηση με το αυτόνομο κράτος του Νοτίου Κουρδιστάν (Βόρειο Ιράκ) και το ΡΚΚ, με το οποίο διατηρούν ισχυρούς δεσμούς. Και δεν είναι καν ανάγκη να είναι κανείς αναλυτής ή διεθνολόγος, για να αντιληφθεί ότι ένα δεύτερο αυτόνομο κουρδικό κράτος στην περιοχή, απλά ανοίγει το δρόμο για το τρίτο και μετά για το τέταρτο κουρδικό κράτος. Το αν θα έχει σειρά πρώτα η Τουρκία και μετά το Ιράν, δεν έχει και μεγάλη σημασία. Να μη βιαζόμαστε!
Σε περίπτωση λοιπόν που οι εξελίξεις κινηθούν στην κατεύθυνση που προαναφέρθηκε, τίθεται ένα τεράστιο ζήτημα. Τί θα απογίνουν οι Χριστιανοί της περιοχής και ιδιαίτερα οι Ασσύριοι, που είναι ένας ιστορικός λαός, πραγματικός ιδιοκτήτης της χώρας, αφού οι Άραβες είναι παρείσακτος λαός εισβολέας;
Εμείς απλά να σημειώσουμε ότι η Ελλάδα ή καλύτερα ο Ελληνισμός, έχει άμεσο ενδιαφέρον για το θέμα, αφού το Πατριαρχείο Αντιοχείας, που έχει προσωρινή έδρα στη Δαμασκό, είναι ένα ελληνορθόδοξο πατριαρχείο, ασχέτως αν τις τελευταίες δεκαετίες ελέγχεται από τον αραβικό παράγοντα.
Τέλος, να υπενθυμίσουμε στον διεθνή παράγοντα και στις χώρες που κινούν τα νήματα στην περιοχή, ότι την προηγούμενη φορά που σχεδίαζαν τα σύνορα και τις ζώνες επιρροής λίγο πιο βόρεια, στην μαρτυρική Ανατολή, έπεσαν θύματα των σχεδιασμών τους οι Χριστιανοί (, Αρμένιοι, Ασσύριοι και Έλληνες) της Θράκης, του Πόντου και της Ανατολής. Τότε τα θύματα ξεπέρασαν τα τρία εκατομμύρια. Τώρα; Θα μείνει απαθής η χριστιανική κοινότητα και ο λεγόμενος πολιτισμένος κόσμος σε μια νέα γενοκτονία και έξοδο των Χριστιανών και των παραδοσιακών λαών της περιοχής από τις παραδοσιακές τους εστίες;
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.