Ελληνική ΑΟΖ: η δωδεκάτη ώρα

γράφει ο PARSIFAL -- «…η ευρωπαϊκή ένταξη, η οποία στην ουσία της δεν είναι παρά η διαφοροτρόπως καρυκευμένη και μεταμφιεσμένη επιθυμία άλλοι να μας ταΐζουν και άλλοι να φυλάνε τα σύνορα μας.» Για άλλη μια φορά καταφεύγω στον αείμνηστο Π. Κονδύλη που επιγραμματικά περιέγραψε την γενική στάση της μεταπολιτευτικής Ελλάδος στα καταχωρημένα ως «εθνικά θέματα». Αναφέρομαι βεβαίως στον ορυμαγδό που παρατηρείται σε έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, σε δηλώσεις πολιτικών κλπ. περί ΑΟΖ και επεκτάσεως των χωρικών υδάτων. Το συμπέρασμα από τις περισσότερες «τοποθετήσεις» η «πληροφορίες» είναι ότι ήλθε η «χρυσή ευκαιρία» που περιμέναμε, συνέπεσαν τα συμφέροντα της Ψωροκώσταινας με εκείνα των «μεγάλων» και τη βοηθεία Αμερικανών, Ε.Ε. και Ρωσίας οσονούπω ανακηρύσσεται η ελληνική ΑΟΖ με τους Τούρκους στην γωνία.
 
Μια γραφική μάλιστα και ευφάνταστη ιστοσελίδα «αμυντικού δικτύου» συνέλαβε «διαρροές» για ρωσικά πυρηνικά ΥΒ που θα προστατεύσουν την Κυπριακή ΑΟΖ η τουλάχιστον θα «ψαρώσουν» τους Τούρκους, ενώ διέκρινε και «σφαλιάρα στην Άγκυρα» στις δηλώσεις του εκπροσώπου του State Department…
Ήλθαν και τα αναπόφευκτα πρακτοροτηλεγραφήματα των Wikileaks (φοβερή σύμπτωση…) να …επιβεβαιώσουν τα δίκαια Κύπρου και Ελλάδος και ποιός μας πιάνει !
Nομίζουν μερικοί ότι χωρίς κόπο, χωρίς να «ματώσωμε», οι «Δυνάμεις» θα καθαρίσουν για πάρτη μας αφού εκτός από αρχαία σοφία τώρα θα πωλήσωμε και πετρέλαιο στους κουτόφραγκους !
Μια ψυχραιμότερη προσέγγιση λέγει ότι ΟΛΕΣ οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις αδράνησαν κατά απαράδεκτο τρόπο από το 1982 και μετά που η χώρα μας εκύρωσε με νόμο το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας κατά την σύμβαση UNCLOS, ότι έως και πρίν μερικές εβδομάδες επέμεναν οι του ΥΠΕΞ στην παρωχημένη έννοια της υφαλοκρηπίδος (δηλώσεις Δρούτσα) και έφθασαν στο σημείο να γίνουν γλωσσοπλάστες με την εφεύρεση των «θαλασσίων ζωνών» η της «ζώνης ερευνών» σε πιό …μοντέρνα εκδοχή !

χάρτης 2

Ενώ λοιπόν μεσολαβούσε η Ελλάδα στην δεκαετία του 80 για να τα βρεί ο Μιτεράν με τον «αδελφό Μουαμάρ» για το …Τσάντ (!) ουδείς σκέφθηκε ή δεν τόλμησε να θέσει το ζήτημα της χαράξεως των ΑΟΖ Ελλάδος – Λιβύης και ειδικώς των «αντιρρήσεων» της Λιβύης για την ΑΟΖ της Γαύδου.
Το θέμα δεν ετέθη ούτε όταν ο Καντάφι στριμώχθηκε άγρια από τους Αμερικάνους με αφορμή τις «μαγκιές» του για την «γραμμή θανάτου» που εχάραξε στον κόλπο της Σύρτης και κατέληξε με μερικά αεροσκάφη και πλοία του στον βυθό του ιδίου κόλπου !
Δεν ετέθη ούτε μετά, όταν η Λιβύη επανέκαμψε στους κόλπους της Δύσεως αλλά ούτε και την ενάτη ώρα : Όταν η Δύση αποφάσισε πως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου για «αλλαγή» και «εκδημοκρατισμό» της Λιβύης και επειδή αυτά γίνονται με συγκεκριμένο τρόπο οι Σύμμαχοι είχαν πιεστικές ανάγκες . Ήθελαν όσο ποτέ την Σούδα και τον Άραξο, τα χωρικά μας ύδατα και τον εναέριο χώρο του FIR Αθηνών.
Αναφέρομαι στην Γαύδο μολονότι η ΑΟΖ της επικαλύπτεται από εκείνην της Κρήτης (στον χάρτη 1 τα χωρικά 6 ν.μ. Κρήτης και Γαύδου) διότι ακόμη και με την επικάλυψη η αυτοτελής ΑΟΖ του νησιού «αποδίδει» σημαντικό εμβαδόν ΑΟΖ στην Ελλάδα όπως αναλυτικά τεκμηριώνει ο Ν. Λυγερός (http://www.i-reportergr.com/2011/08/blog-post_24.html).
Προφανώς το ζήτημα είναι πολύ σημαντικότερο για το Καστελόριζο του οποίου η ΑΟΖ ΔΕΝ επικαλύπτεται από εκείνην της Ρόδου άρα πρόκειται για την ύπαρξη η όχι ελληνικής ΑΟΖ σε εκείνη την περιοχή οπως επίσης έχουμε αναφέρει κατ’επανάληψη στο antinews. Αυτό μας οδηγεί άμεσα στο λεγόμενο «τριεθνές» Ελλάδος – Κύπρου – Αιγύπτου (βλ. χάρτη 2).

χάρτης 3

Αντιστοίχως εκινήθη η χώρα και με την Αίγυπτο. Όχι μόνον δεν αντέδρασε στο «φλέρτ» της Τουρκίας με Τουρκο-αιγυπτιακή αεροναυτική άσκηση στα όρια του «τριεθνούς», αλλά δεν επίεσε τη Αίγυπτο για την οριοθέτηση των ΑΟΖ Ελλάδος – Κύπρου – Αιγύπτου και την οριστική ακύρωση κάθε τουρκικής φιλοδοξίας για «κοινά θαλάσσια σύνορα» με τη Αίγυπτο, άρα αποκοπή του ενιαίου ελληνο-κυπριακού χώρου.
Εάν μάλιστα δεχθούμε την θέση του Κύπριου διαπραγματευτού Ρολάνδη, η χώρα μας επί κυβερνήσεως Σημίτη προσπάθησε να … διευκολύνει την δημιουργία του πολυπόθητου διαύλου Τουρκίας – Αιγύπτου με την «παράκληση» να «διολισθήσουν» τα όρια της Κυπριακής ΑΟΖ ανατολικότερα ! Ο λόγος που η Τουρκία κόπτεται για τον «δίαυλο» είναι κάτι παραπάνω από την γεωστρατηγική επιδίωξη παρεμβολής «σφήνας» στον ενιαίο Ελληνο – Κυπριακό χώρο και την «συνάφεια» με την ομόδοξη Αίγυπτο (θυμάστε τους “Τουρκοαιγυπτίους” του Ιμπραήμ ; Ο Νταβούτογλου τους θυμάται !) : Στον χάρτη προσκλήσεως ενδιαφέροντος της Τουρκικής κρατικής εταιρείας πετρελαιοειδών ΤΡΑΟ τα «οικόπεδα» 4511 και 4321 «πατούν» στην επίμαχη ελληνο-κυπριακή περιοχή ! (χάρτης 3)
Τώρα ;
Τώρα λοιπόν που η Α. Μεσόγειος κοχλάζει από φυσικό αέριο, πετρέλαιο και αίμα ο κ. Μπεγλίτης δηλώνει ότι η χώρα δεν παραιτείται των κυριαρχικών της δικαιωμάτων για επέκταση των χ.υ. στα 12 ν.μ. και για την διακήρυξη ΑΟΖ, αλλά τώρα ο συνάδελφος του επί των εξωτερικών θα πρέπει να συζητήσει για Γαύδο και «τριεθνές» με τους κατσαπλιάδες – «αντικαθεστωτικούς» της Λιβύης και με το ασταθές και αμήχανο αιγυπτιακό στρατιωτικό καθεστώς.
Τώρα λοιπόν, ο κ. Νταβούτογλου που έκαμε τον δύσκολο όταν άρχισε ο «εκδημοκρατισμός» της Λιβύης και περιορίσθηκε σε αποστολές εκκενώσεως και επιβολής του εμπάργκο (όπως το…Λουξεμβούργο δηλαδή!) άμα τη διαγραφή της πτώσεως του Καντάφι σπεύσε στην Βεγγάζη να συναντήσει τους «απελευθερωτές» και κάτι μου λέει ότι μετά την Αλβανία που «επανεξετάζει» τη οριοθέτηση ΑΟΖ με την Ελλάδα (αφού παραχώρησε και βάση υποβρυχίων στην Τουρκία…) οι κατσαπλιάδες προστατευόμενοι του ΝΑΤΟ θα θέσουν θέμα Γαύδου !
Οι δε Αιγύπτιοι, προφασιζόμενοι γενικώς προβλήματα με τις ΑΟΖ στην περιοχή (εγείρει αξιώσεις κατά του Ισραήλ και …ο Λίβανος της Χεζμπολά !) και έχοντες δηλώσει «γοητευμένοι» από το Τουρκικό μοντέλο «Ισλαμοδημοκρατίας» θα κάμουν επίσης τους δύσκολους.
Εμείς ;

χάρτης 4

Δεν μπορεί ο έμπειρος διπλωμάτης κ. Μπεγλίτης να αγνοεί ότι το ΥΠΕΚΑ προκήρυξε «Ζώνη ερευνών» στην επίμαχη περιοχή μεταξύ Κρήτης – Λιβύης (χάρτης 4) στην βάση της μέσης γραμμής ΧΩΡΙΣ να τολμά να αρθρώσει την φράση ΑΟΖ, δηλαδή να «θωρακίσει» την περιοχή με τα νομικά όπλα του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας.
Δεν μπορεί να ομιλεί για μια Ελλάδα που «θα φέρει την Τουρκία υπόλογη ως ταραξία στα διεθνή φόρα» όταν ακόμη και η … «ολίγον έγκυος» Ζώνη ερευνών σταματά στο ΝΑ άκρο της Κρήτης και κάνομε «τουμπεκί» για το μείζον : Την ΑΟΖ στο Καστελόριζο !
Η συναίνεση στο εκπαιδευτικό, η απαρχή αυτή αποκαταστάσεως της νομιμότητος στην χώρα και της συντριβής του μεταπολιτευτικού άγους του «πολυτεχνείου» και των «πολυτεχνεμπόρων» δείχνει τον δρόμο : Η αντιπολίτευση θα συναινέσει κατά μείζονα λόγο σε κάθε πρωτοβουλία στο θέμα της ΑΟΖ. Η άμεση διακήρυξη της, στο όντως θετικό διεθνές κλίμα λόγω ευρω-ατλαντικών συμφερόντων θα θωρακίσει την κυπριακή πολιτική εκμεταλλεύσεως των κοιτασμάτων και θα αποτελέσει ισχυρό μοχλό πιέσεως στην Τουρκία για το σύνολο των λεγομένων «ελληνο-τουρκικών διαφορών», που είναι οι εξής μια : Οι παράνομες διεκδικήσεις εθνικού χώρου και συνακόλουθα πλούτου από ένα αναθεωρητικό Κράτος εις βάρος της χώρας μας.
Η διακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ δεν θα είναι φυσικά παρά το πρώτο απαραίτητο βήμα. Παρά τα …Ρωσικά υποβρύχια του ευφάνταστου site και τα Wikileaks, η ΑΟΖ θα είναι ακόμη «στα χαρτιά». Η χώρα μας διακηρύσσει επίσημα τα όρια της ΑΟΖ , αποκτά μια ισχυρή νομική βάση διαπραγματεύσεων με τις όμορες χώρες με γνώμονα το δίκαιο της θάλασσας και επωφελείται της διεθνούς συγκυρίας για την αίσια ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων αυτών.
Προφανώς θα υπάρξουν αντιστάσεις, πιέσεις ακόμη και απειλές η «θερμά» η «χλιαρά» επεισόδια από ανατολάς, σε συνδυασμό και με τις Κυπριακές έρευνες και ο κ. Μπεγλίτης, κοινωνός πληροφοριών των αρμοδίων Υπηρεσιών κάτι γνωρίζει επ’ αυτού αφού μετά από πολλά χρόνια Έλληνας ΥΠΕΘ έστω και «χαμηλόφωνα» ομιλεί περί απειλής και ακροθιγώς αναφέρεται σε στρατιωτικές επιλογές.
Υπάρχουν πολλά ατού για την Ελλάδα, με πρώτη την απαίτηση αποδοχής του Δικαίου της Θάλασσας από την Τουρκία ως ευρωπαϊκό κεκτημένο και άρα conditio sine qua non για την συνέχιση του «διαλόγου» Τουρκίας – Ε.Ε.
Εκείνο όμως που θα αποτελέσει την βάση των όποιων επαφών, διαπραγματεύσεων κλπ. θα είναι η αταλάντευτη πρόθεση της χώρας να εκμεταλλευθεί ΟΛΑ τα δικαιώματα που της παρέχει η σύμβαση UNCLOS, η αρραγής εσωτερική ομοψυχία και η χρήση της απαραίτητης στρατιωτικής Ισχύος. Θα θυμίσω ότι ακόμη και χώρες όπως η Νορβηγία και το Ηνωμένο Βασίλειο χρησιμοποίησαν στρατιωτική ισχύ στις μεταξύ τους διαφορές για ένα από τα «αγαθά» της ΑΟΖ : Την αλιεία !
Και προφανώς η Τουρκία δεν είναι Νορβηγία !
antinews