Νόμος 851 (ΦΕΚ Α΄ 233 από 21/22.12.1978) από Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας
Η Εθνική Σημαία της Ελλάδος αποτελείται από εννέα ίσου πλάτους οριζόντιες, παράλληλες γραμμές, πέντε κυανές και τέσσερις λευκές, σε διαδοχή, έτσι ώστε η πρώτη και η τελευταία να είναι κυανές. Στο πάνω αριστερό τμήμα σχηματίζεται ένα κυανό τετράγωνο που καταλαμβάνει τις πέντε πρώτες γραμμές, μέσα στο οποίο υπάρχει λευκός σταυρός. Η σημαία αναρτάται πάνω σε λευκό κοντό στη κορυφή του οποίου υπάρχει (σε συγκεκριμένες περιπτώσεις) λευκός σταυρός.
Ο τύπος και τα χρώματα (κυανό και λευκό) της εθνικής σημαίας καθιερώθηκαν τον Ιανουάριο του 1822 στην Α΄ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου. Στις 15 Μαρτίου του ίδιου χρόνου το Εκτελεστικό Σώμα (Κυβέρνηση), που είχε αναλάβει την προσωρινή διοίκηση της Ελλάδας, όρισε με το Διάταγμα 540 τρεις τύπους σημαιών : μια σημαία ξηράς και δυο θαλάσσης, μια για το πολεμικό και μια για το εμπορικό ναυτικό.
Η σημαία της ξηράς είχε σχήμα τετράγωνο, κυανό και έφερε έναν λευκό σταυρό που κάλυπτε όλη της την επιφάνεια. Οι σημαίες της θαλάσσης είχαν την ίδια μορφή που διαθέτει η σημερινή εθνική σημαία. Μοναδική διαφορά στη σημαία του εμπορικού ναυτικού ήταν η αντιστροφή των χρωμάτων (κυανό αντί λευκού) στη θέση του σταυρού. Η σημαία των εμπορικών πλοίων εξομοιώθηκε με εκείνη των πολεμικών το 1828, όταν αναγνωρίστηκε ότι τα εμπορικά πλοία είχαν λάβει μέρος στον αγώνα ως πολεμικά.
Η εθνική σημαία τροποποιήθηκε έκτοτε αρκετές φορές, κυρίως ως συνέπεια των πολιτειακών μεταβολών, χωρίς όμως να μεταβληθεί ριζικά. Το 1833 προστέθηκε στις σημαίες του στρατού ξηράς και του πολεμικού ναυτικού ο βαυαρικός θυρεός ο οποίος διατηρήθηκε μέχρι την ανατροπή του Όθωνα τον Οκτώβριο του 1862. Με την άφιξη του Γεωργίου Α΄ το 1863 περιελήφθη στις σημαίες των ανωτέρω σωμάτων το στέμμα το οποίο παρέμεινε μέχρι τη μεταπολίτευση του 1924.
Από το 1864 η σημαία για τα τάγματα Πεζικού απετελείτο από μεταξωτό ύφασμα που έφερε τριγύρω χρυσά κρόσσια και στο κέντρο του λευκού σταυρού την εικόνα του προστάτη της, Αγίου Γεωργίου.
Οι πολεμικές σημαίες που ισχύουν σήμερα είναι για το ναυτικό η εθνική σημαία, και για το στρατό ξηράς και την πολεμική αεροπορία ο τύπος της ορθογώνιας κυανής με το λευκό σταυρό που εκτείνεται μέχρι τις πλευρές της χωρίζοντάς την σε τέσσερα ίσα τμήματα. Στο κέντρο του σταυρού, η σημαία του στρατού ξηράς φέρει την εικόνα του Αγίου Γεωργίου, η δε σημαία της αεροπορίας την εικόνα του Αρχάγγελου Μιχαήλ.
 |
Ο τύπος και τα χρώματα (κυανό και λευκό) της εθνικής σημαίας καθιερώθηκαν τον Ιανουάριο του 1822 στην Α΄ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου. Στις 15 Μαρτίου του ίδιου χρόνου το Εκτελεστικό Σώμα (Κυβέρνηση), που είχε αναλάβει την προσωρινή διοίκηση της Ελλάδας, όρισε με το Διάταγμα 540 τρεις τύπους σημαιών : μια σημαία ξηράς και δυο θαλάσσης, μια για το πολεμικό και μια για το εμπορικό ναυτικό.
Η σημαία της ξηράς είχε σχήμα τετράγωνο, κυανό και έφερε έναν λευκό σταυρό που κάλυπτε όλη της την επιφάνεια. Οι σημαίες της θαλάσσης είχαν την ίδια μορφή που διαθέτει η σημερινή εθνική σημαία. Μοναδική διαφορά στη σημαία του εμπορικού ναυτικού ήταν η αντιστροφή των χρωμάτων (κυανό αντί λευκού) στη θέση του σταυρού. Η σημαία των εμπορικών πλοίων εξομοιώθηκε με εκείνη των πολεμικών το 1828, όταν αναγνωρίστηκε ότι τα εμπορικά πλοία είχαν λάβει μέρος στον αγώνα ως πολεμικά.
Η εθνική σημαία τροποποιήθηκε έκτοτε αρκετές φορές, κυρίως ως συνέπεια των πολιτειακών μεταβολών, χωρίς όμως να μεταβληθεί ριζικά. Το 1833 προστέθηκε στις σημαίες του στρατού ξηράς και του πολεμικού ναυτικού ο βαυαρικός θυρεός ο οποίος διατηρήθηκε μέχρι την ανατροπή του Όθωνα τον Οκτώβριο του 1862. Με την άφιξη του Γεωργίου Α΄ το 1863 περιελήφθη στις σημαίες των ανωτέρω σωμάτων το στέμμα το οποίο παρέμεινε μέχρι τη μεταπολίτευση του 1924.
Από το 1864 η σημαία για τα τάγματα Πεζικού απετελείτο από μεταξωτό ύφασμα που έφερε τριγύρω χρυσά κρόσσια και στο κέντρο του λευκού σταυρού την εικόνα του προστάτη της, Αγίου Γεωργίου.
Οι πολεμικές σημαίες που ισχύουν σήμερα είναι για το ναυτικό η εθνική σημαία, και για το στρατό ξηράς και την πολεμική αεροπορία ο τύπος της ορθογώνιας κυανής με το λευκό σταυρό που εκτείνεται μέχρι τις πλευρές της χωρίζοντάς την σε τέσσερα ίσα τμήματα. Στο κέντρο του σταυρού, η σημαία του στρατού ξηράς φέρει την εικόνα του Αγίου Γεωργίου, η δε σημαία της αεροπορίας την εικόνα του Αρχάγγελου Μιχαήλ.
--------------------------------------------------------------------------------
- Σε όλους τους αγώνες του `Εθνους, οι `Ελληνες πολέμησαν και υπερασπίστηκαν με τη ζωή τους το ιερό αυτό σύμβολο.
- Μπορεί κανείς να ξεχάσει το γενναίο σημαιοφόρο που σκοτώθηκε από εχθρικά πυρά, τη στιγμή που έστηνε την ελληνική σημαία στην κορυφή του Μπιζανίου το 1912 . Στη μάχη που ακολούθησε, σκοτώθηκαν δέκα στρατιώτες για να μην πέσει η σημαία στα χέρια του εχθρού. Στο τέλος ο λοχίας, που είχε απομείνει, όρμησε στο ύψωμα, αγκάλιασε τη σημαία, κατρακύλησε αιμόφυρτος στην πλαγιά και όταν έφθασε στο διοικητή του τάγματος, στάθηκε όρθιος χαιρέτησε και ανάφερε στο διοικητή. "Κύριε διοικητά, έχω την τιμή να σας παραδώσω τη σημαία". Και έπεσε νεκρός.
Αναφερόμαστε φυσικά στα τουρκικά παιχνίδια με την "αυτονομία" της Κρήτης ενορχηστρωμένα απο την ΜΙΤ και ακραίους ανθελληνικούς κύκλους ακόμα και εντός Ελλάδος. Είναι προφανές και στον πλέον αφελή ότι το Τουρκικό κράτος προσπαθεί συστηματικά να μας δημιουργήσει προβλήματα είτε υποστηρίζοντας ανοικτά τους αντιπάλους μας (ΠΓΔΜ ,Τσάμηδες) είτε αναζωπυρώνοντας θέματα που κατά την άποψή τους είναι ακόμα "ανοικτά" και θα μπορούσαν να εκμεταλευτούν στο μέλλον (μειονότητα Θράκης, 'αυτονομία" της Κρήτης ,"αυτονομία" Δωδεκανήσων) ίσως αναδεικνύοντας με τον καλύτερο τρόπο το σύνδρομο των Σεβρών το οποίο κατατρέχει την συμπλεγματική τουρκική "ελίτ" (βλέπε απόσπασπα στο τέλος της ανάρτησης) .
Το θέμα μας όμως δεν είναι η γνωστή και δεδομένη τουρκική στάση.Το θέμα μας είναι οι ανιστόρητοι τοπικιστές , οι αργυρώνητοι προδότες (φωτιά και τσεκούρι..) και οι πολλοί Έλληνες πατριώτες που τσίμπισαν το τουρκικό δόλωμα....
Ειδικά οι τελευταίοι, οι οποίοι σηκώνοντας την σημαία της "Κρητικής Πολιτείας",ΔΕΝ καταλαβαίνουν πως ζητούν την επικυριαρχία του Τουρκικού Κράτους στην Κρήτη. Γιατί σε περίπτωση που δεν το γνωρίζουν ,το κόκκινο χρώμα και το Τουρκικό άστρο στην σημαία, αυτό ακριβώς υποδηλώνει:
Και εξηγούμαστε..Η Κρητική Πολιτεία ήταν "Ηγεμονία" του Σουλτάνου. Όπως η Σάμος εκείνη την εποχή ήταν επίσης ηγεμονία του Σουλτάνου :
Δυστυχώς η ιστορική συνείδηση δεν φυτρώνει στα δέντρα γιαυτό θεωρήσαμε σωστό να κάνουμε μια μικρή ιστορική αναδρομή ,που ίσως βοηθήσει κάποιους να συνειδητοποιήσουν τι μηνύματα στέλνουν κάθε φορά που χρησιμοποιούν το συγκεκριμένο σύμβολο. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι οι Κρητικοί στην μεγάλη πλειοψηφία τους είναι φλογεροί πατριώτες οι οποίοι βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή σε όλους τους αγώνες του Έθνους ,γιαυτό άλλωστε είναι εξαιρετικά θλιβερό να πέφτουν θύματα ίσως του πλέον ανθελληνικού οργανισμού στον πλανήτη δηλαδή,των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών ,"άξιων" συνεχιστών της κληρονομίας των Οθωμανών μισάνθρωπων.
Γιατί όμως η σημαία αυτή συμβολίζει την Οθωμανική Ηγεμονία? Η απάντηση παρακάτω..
Κατα κανόνα όταν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία στα μέσα του 19ου αιώνα κάποια
περιοχή ή κάποιο νησί στην δική μας περίπτωση (Κρήτη) επαναστατούσε, οι Τούρκοι επενέβαιναν δυναμικά γιά να καταστείλουν την επανάσταση. Οι μεγάλες δυνάμεις κατόπιν παρενέβαιναν γιά να σταματήσουν τις σφαγές του Χριστιανικού πληθυσμού από τους Τούρκους αλλά και γιά να παίξουν τα παιχνίδια τους με το "μεγάλο ασθενή" . Έτσι έγινε και στην περίπτωση της Κρήτης και της Σάμου: Επανάσταση του Χριστιανικού πληθυσμού, επέμβαση βίαιη της Τουρκίας, σφαγές του Χριστιανικού πληθυσμού, παρέμβαση των ξένων μεγάλων δυνάμεων. Στην περίπτωση της Κρήτης συμφωνήθηκε η αυτονομία της Νήσου υπό την Οθωμανική Ηγεμονία (αυτονομία και όχι ανεξαρτησία).
Οι Τούρκοι μετά την παρέμβαση των μεγάλων δυνάμεων ύστερα από την επανάσταση του 1897 (και των σφαγών που ακολούθησαν από τους ΤουρκοκρητικούςΜπόζα Πέτροβιτς Νιέγκος, άλλοι τον πρίγκιπα Βάττεμπεργκ ενώ οι Τούρκοι ήθελαν γι' αυτή τη θέση τον εξωμότη Ανθόπουλο πασά). Η Ρωσία υπέδειξε το μικρότερο γιό του βασιλιά των Ελλήνων Γεωργίου του Α', τον πρίγκιπα Γεώργιο, ο οποίος και επελέγη τελικά.
Η Σημαία της Κρητικής Πολιτείας υποδείκνυε τη σχέση υποτέλειας μεταξύ Ηγεμόνα-Υποτελή: Επιλέχθηκε μεν η Ελληνική Σημαία ως σύμβολο της Κρήτης (λόγω της πλειοψηφίας του Ελληνικού πληθυσμού στο νησί) αλλά με τον λευκό Τουρκικό αστέρα εντός ερυθρού φόντου στο άνω αριστερό τεταρτημόριο.
Το ίδιο και στη Σάμο. Παρόλο που το νησί επαναστάτησε υπό το Λυκούργο Λογοθέτη το 1821, το 1830 στο πρωτόκολλο του Λονδίνου δεν συμπεριελήφθηκε στο ανεξάρτητο Ελληνικό Βασίλειο. Οι Σαμιώτες τότε ανακήρυξαν την "Ανεξάρτητη Σαμιακή Πολιτεία" εκβιάζοντας την Οθωμανική Αυτοκρατορία είτε να επέμβει δυναμικά είτε να τους αναγνωρίσει. Οι Μεγάλες Δυνάμεις παρενέβησαν γιά να γλιτώσουν τη σφαγή, και η Υψηλή Πύλη δέχθηκε ύστερα από τις πιέσεις τους να αναγνωρίσει μερική αυτονομία στη Σάμο, με Έλληνα Πρίγκηπα μεν αλλά υποτελή στο Σουλτάνο.
Η επικυριαρχία αυτή συμβολιζόταν και στην σημαία της Ηγεμονίας της Σάμου:Επιλέχθηκε μεν η Ελληνική Σημαία ως σύμβολο της Σάμου (λόγω της πλειοψηφίας του Ελληνικού πληθυσμού στο νησί) αλλά με τα δύο άνω τεταρτημόρια ερυθρά, αντί κυανά (προφανώς λόγω της Τουρκικής επικυριαρχίας).
Απόσπασμα απο το εξαιρετικό βιβλίο του Μ.Ηλιάδη "Οι Τουρκικές Μυστικές υπηρεσίες και η ΜΙΤ"
και επειδή ξεκινήσαμε την ανάρτηση με σύμβολα και σημαίες να κλείσουμε με ακόμη μία...αυτή των επαναστατών του 1905 οι οποίοι υπο την καθοδήγηση του μεγάλου Ελευθερίου Βενιζέλου πολέμησαν για την Ένωση
Επανάσταση 1905 ,Θέρισσος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.