Έγινε φιλική χώρα η Τουρκία;

Με τον Δρ. Νικία Λειβαδά
Η Τουρκία επέλεξε τις παρούσες ευνοϊκές για εκείνη συγκυρίες να λύσει τα προβλήματά της με την Ελλάδα, σύμφωνα πάντοτε με το δόγμα Νταβούτογλου, που λέει: «Μηδενικά προβλήματα με τις γειτονικές χώρες».

Είχε εδώ και λίγο καιρό ξεκινήσει μια υποκριτική εκστρατεία φιλίας με γειτονικές της χώρες. Στα πλαίσια αυτά καταπιάστηκε και με την Ελλάδα -επιλέγοντας τη στιγμή που η πατρίδα μας βρίσκεται στην πιο δύσκολη κρίση της πρόσφατης ιστορίας της- με τελικό σκοπό να λύσει προς όφελός της μια σειρά από προβλήματα που χωρίζουν τις δυο χώρες. Αφού κάνει πρώτα τις δήθεν φιλικές προσφορές της, περιμένει θετική ανταπόκριση στις μυστικές ή φανερές συζητήσεις εφ’ όλης της ύλης που διεξάγονται σε διπλωματικό επίπεδο.

Ανοίγει το μοναστήρι της Παναγίας του Σουμελά στον Πόντο μια φορά το χρόνο στη γιορτή της Παναγίας τον Δεκαπενταύγουστο, θέτοντας συγχρόνως περιορισμούς στον εγκλωβισμένο Πατριάρχη. Κι εκείνος, όταν στο λογο του αναφέρεται στους Έλληνες της Μικράς Ασίας, τους αποκαλεί «ρωμιούς» και δίνει εύσημα στους σουλτάνους, που δήθεν υπεστήριξαν διαχρονικά το μοναστήρι. Στη συνέχεια η Τουρκία προαναγγέλλει ότι ανοίγει τις πύλες της Σχολής της Χάλκης για μια εικαστική έκθεση της ιστορίας της Κωνσταντινούπολης, αφήνοντας ανοιχτή κάποια πιθανότητα να συζητήσει και το άνοιγμα της Σχολής.

Αφήνει να νοηθεί ότι συζητά και την κατάργηση του «casus belli» κάτω από ορισμένες (απαράδεκτες) προϋποθέσεις. Καλεί την ελληνική κυβέρνηση στην Άγκυρα να συζητήσει για το Αιγαίο και ο Νταβούτογλου προσκαλεί τον Δρούτσα, να καθίσει δίπλα του στο γήπεδο του μπάσκετ. Και ο κ. Ερντογάν, δικαιολογούμενος για τις παραβιάσεις της πολεμικής του αεροπορίας, μας διαβεβαιώνει ότι ο ίδιος δεν επιθυμεί τις υπερπτήσεις στα νησιά μας, αλλά αυτές γίνονται για να ικανοποιήσουν τις ευαισθησίες του στρατού, ομολογώντας έτσι ότι στην Τουρκία υπάρχουν δυο εξουσίες.

Καμιά προσφορά της Τουρκίας δεν είναι ειλικρινής. Όπως δεν ήταν και οι προσφορές της προς τις άλλες χώρες που πλησίασε με τους ιδίους σκοπούς, τη Συρία, την Αρμενία, τη Γεωργία, όπως και η προσπάθειά της να εμπλακεί στο Μεσανατολικό. Οι φιλοδοξίες του Νταβούτογλου, να επαναφέρει τη δόξα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δεν δείχνουν να προχωρούν πειστικά, αφού οι ενέργειες τής δήθεν «καλής θέλησης» της Τουρκίας προς τους γείτονες παραμένουν στα χαρτιά. Ζούνε όμως στις κρυφές σκέψεις του Νταβούτογλου, που όρισε το 2023μΧ ως το έτος της επαναφοράς της δόξας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της ανακήρυξης της χώρας του σε Μεγάλη Δύναμη, στα πλαίσια της οποίας θα έχει μια Ελλάδα και μια Κύπρο σε καθεστώς «φινλανδοποιημένης» εξάρτησης.

Γι’ αυτό κι εμείς οι Έλληνες, που γνωρίζουμε καλύτερα παντός άλλου την Τουρκία, δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα τής δήθεν καλής πρόθεσής της.

Είναι βέβαιο ότι οι προσφορές της και πολλές άλλες κινήσεις των φιλικών δήθεν ανοιγμάτων συμπεριλαμβάνονται σε μια σειρά από προγραμματισμένες ενέργειες της Τουρκίας, για να κερδίσει τις εντυπώσεις τόσο διεθνώς όσο και στην ΕΕ, και μετά να απαιτεί ειδικούς χαριστικούς χειρισμούς στις ενταξιακές της διαδικασίες, με άνοιγμα καινούργιων κεφαλαίων προς συζήτηση. Ακόμη περιμένει να πετύχει τους σκοπούς της στην Κύπρο, όπως και να πάρει μερίδιο από το Αιγαίο, και την ελληνική και κυπριακή ΑΟΖ.

Η Τουρκία δεν στάθηκε ποτέ για μας φίλη χώρα, ούτε σκοπεύει να γίνει. Γι' αυτό οι «φιλικές» προτάσεις της και οι πρωτοβουλίες της πρέπει να αντιμετωπίζονται με επιφυλακτικότητα και ιδιαίτερη προσοχή από τους πολιτικούς μας. Ήταν ο κατακτητής μας για τριακόσια χρόνια και συνεχίζει, και τώρα, στη νεότερή μας ιστορία, να απαιτεί να μείνει κατακτητής.