Εγώ, παιδί του Ελληνικού Λαού Δέχομαι προκαταβολικά και την ποινή του θανάτου αν ατιμάσω την ιδιότητά μου ως πολεμιστής του Εθνους

Παρα πήγε το ΚΑΚΟ.Απολογούμαστε στους Τούρκους για κάτι που συνέβη επί Ελληνικού Εδάφους απο Νομοταγείς Έλληνες Πολίτες Δεύτερο επειδή τις ανατολίτικες πονηριές τις ξέρουμε, την προπαγάνδα τους την ξέρουμε, μην τους δίνετε αξία μεταφράζοντας δημοσιεύματα τους επί του Θέματος Ελληνικές και μόνο πηγές και επίσημες Δεν θα παίξουμε το παιχνίδι της διχόνοιας και της διάσπασης. Να κλάψουμε την μοίρα μας; Πάτε καλά όλοι σας ωρέ και βουβαθήκατε; Ξέρετε τι σημαίνει Ελληνας ;Ο και στο θάνατο Χαμογελαστός και Ορθιος, Ο και Εάν εθελούσια δεν γονατίσεις ούτε νεκρό δεν σε γονατίζουν.Θα τους δωσετε τώρα την Χαρά που  η Ελληνική Κοινή Γνώμη είναι στο πλάι μας; Για έναν που δήλωσε υποταγή βουβαίνεστε όλοι σας;Σε αυτόν δίνετε άξια και οχι στον Ελληνικό Λαό;.Αποφασίστε.

Σας θυμίζω
-«Γνωρίζουμε ότι οι Πέρσες έχουν στρατεύματα πολλαπλάσια από τα δικά μας… Αλλά, επειδή αγαπούμε υπερβολικά την ελευθερία, θα την υπερασπισθούμε, όσο μπορέσουμε… Να διαβιβάσεις, λοιπόν, στον Μαρδόνιο ότι οι Αθηναίοι λένε: όσο ο ήλιος ακολουθεί τον ίσιο δρόμο, που ακολουθεί και τώρα, ποτέ δεν θα κλείσουμε συμμαχία με τον Ξέρξη, αλλά με εμπιστοσύνη στους συμμάχους μας θεούς και τους ήρωες, των οποίων εκείνος χωρίς σεβασμό έκαψε τους ναούς και τα αγάλματα, θα εκστρατεύσουμε εναντίον του και θα τους αποκρούσουμε»

-Η αρχαία ελληνική ρηματική φράση «Μολών λαβέ» είναι η πασίγνωστη ιστορική φράση του Λεωνίδα, βασιλιά των Σπαρτιατών η οποία δόθηκε σε απάντηση των κηρύκων του βασιλιά των Περσών Ξέρξη, όταν αυτός ζήτησε την παράδοση των όπλων των αμυνομένων Ελλήνων στο στενό των ΘερμοπυλώνΗ απάντηση «μολών λαβέ» (=«αφού / εφόσον έρθεις, πάρ'τα» ή κατά την πιο γνωστή μετάφραση «έλα να τα πάρεις») φαίνεται πως εξόργισε τον Πέρση ηγεμόνα που διέταξε, αμέσως μετά, να ξεκινήσει η ιστορική μάχη των Θερμοπυλών το 480 π.Χ. Η φράση παραδίδεται από τον μεταγενέστερο αρχαίο Έλληνα συγγραφέα Πλούταρχο, στο έργο του Ηθικά (κεφάλαιο Αποφθέγματα Λακωνικά, Λεωνίδας Αναξανδρίδου, απόφθεγμα 11).

-Μακρυγιάννης::-Εκεί οπούφκιαχνα τις θέσες εις τους Μύλους (Κοντά στο Ναύπλιο) ήρθε ο Ντερνυς (Derigny Anri Gautier, Γάλλος ναύαρχος) να με ιδή. Μου λέγει. 'Τι κάνεις αυτού; Αυτές οι θέσεις είναι αδύνατες. Τι πόλεμον θα κάνετε με τον Μπραϊμη αυτού;' - Του λέγω, είναι αδύνατες οι θέσεις κι' εμείς, όμως είναι δυνατός ο Θεός όπου μας προστατεύει. Και θα δείξωμεν την τύχη μας σ' αυτές τις θέσεις τις αδύνατες. Κι αν είμαστε ολίγοι εις το πλήθος του Μπραϊμη, παρηγοριόμαστε μ' ένα τρόπον, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν. Κι όταν κάνουν αυτήνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν.

-Εδωσα έναν όρκο πολύ νωρίς οτι θα αγωνίζομαι στο πλευρό κάθε Ελληνα για το καλό της Ελλάδας, οτι ο εχθρός θα νοιώθει την ανάσα μου, οτι θα είμαι  άγρυπνος και φρουρός σε ότι αφορά την γή των προγόνων μου , την Ιστορία του Λαού μου την Παράδοση της Φυλής μου, Πιστός στις Αρχές στις Αξίες και στα Ιδανικά του Ελληνικού Πολιτισμού ως μας παραδόθηκαν.Ναί έχω αντάρτικη Ψυχή και τα Οπλα δεν τα παραδίνω.