Φαινομενικά μπορεί να αξιολογηθεί ως θετικό γιατί περικόπτει μεγάλο μέρος του χρέους. Επί της ουσίας όμως θα έχει σοβαρά ανταλλάγματα, όπως ο έλεγχος της κρατικής περιουσίας, η αξιοποίησή της από ξένα χέρια και την εδραίωση ενός εργασιακού πλαισίου λιτότητας για πολλά χρόνια. Αυτό περιγράφεται και στην έκθεση της Τρόικας, όπου γίνεται αναφορά για “τεχνική βοήθεια” σε όλους τους τομείς αναδιάρθρωσης της οικονομίας. Την έκφραση αυτή χρησιμοποιούν ήδη και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που συνηγορούν υπέρ της γραμμής αυτής. Στην έκθεση η αναφορά ζητά διαρκή έλεγχο και τεστ της κυβέρνησης (continuously testing the capacity limits of the Greek administration) για τη δυνατότητά της να ανταπεξέλθει στους στόχους, που της τίθεντα ή θα της τεθούν.
Παρά το γεγονός ότι οι τράπεζες θα επενακεφαλαιοποιηθούν με τα κεφάλαια του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, τίποτε δεν εγγυάται ότι η συμμετοχή επιτρόπων του κράτους ή των Ευρωπαίων πιστωτών στην δίοικηση θα διευκολύνει τη ροή χρηματοδότησης στην πραγματική οικονομία. Αντίθετα, μπορεί να γίνει δυσμενέστερη, καθώς μια σχολαστική εφαρμογή κανόνων χρηματοδότσης σε επιχειρήσεις-ναυάγια που αποτελούν θύματα της ύφεσης μπορεί να αυξήσει τις πτωχεύσεις και να επιτείνει την ύφεση, όπως εξάλλου γίνεται με την εφαρμογή της συνταγής της Τροικας μέχρι τώρα.
Υφίσταται ο κινδυνος η διαπραγμάτευση από ελληνικής πλευράς να καταλήξει σε ένα «Βατερλό», με αποτέλεσμα την ελεγχόμενη χρεοκοπία, την απώλεια βασικών περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου και την καταδίκη των εργαζομένων σε μια μακροχρόνια λιτότητα. Η Ελλάδα είναι το πειραματόζωο της νέας γερμανικής αυτοκρατορίας που έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι και τηρεί σκληρή στάση ακόμα και απέναντι στην ίδια τη Γαλλία.
Με τα δεδομένα αυτά η σημερινή κυβέρνηση πρέπει να προσμετρήσει πολύ καλά αν νομιμοποιείται να υπογράψει αποφάσεις για τις οποίες η πλειοψηφία της κοινωνίας και του εκλογικού σώματος δεν την στηρίζει. Δεν τη νομιμοποιούν εξάλλου και οι ίδιοι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, που ανοιχτά δηλώνουν ότι τέτοιες κρίσιμες εθνικά αποφάσεις δεν μπορεί να τις σηκώσει πια μια μονοκοματική κυβέρνηση.
Η μέχρι τώρα πορεία, η διαχείριση του μνημονίου -αν δεχτούμε ότι η συνταγή αυτή είχε πιθανότητες επιτυχίας- αλλά και οι διαπραγματεύσεις οδηγούν την Ελλάδα σε προτεκτοράτο της Γερμανίας και ουσιαστικά την θέτουν υπό γερμανική κατοχή. Είναι σεβαστές οι επιδιώξεις της κυρίας Μέρκελ και του κυρίου Σόιμπλε από τη δική τους πλευρά.
Όμως, είναι τουλάχιστον αμφίβολλο αν τα συμφέροντα του λαού και του έθνους πρέπει να καταστούν αντικείμενο πειράματος τύπου Lehman, όπου μια χώρα θα χρεοκοπήσει μέσα στο ευρώ. Υπάρχουν κι εναλλακτικές λύσεις που χρειάζονται όμως πολιτικούς με άντερα και τεχνοκρατική αντίληψη. Η μελέτη επιστροφής στο εθνικό νόμισμα με ταυτόχρονη μεγαλύτερη περικοπή χρέους και στρατηγικές συμφωνίες με τις ΗΠΑ και άλλες μεγάλες γεωπολιτικές δυνάμεις θα τίναζε στον αέρα τα σχέδια των Γερμανών και θα απειλούσε το σαθρό οικοδόμημα της Ευρωζώνης.
Στο Θέμα της Κυριακής είναι ενδεικτικό το ρεπορτάζ για τους φόβους του Όλι Ρεν για τη δυνατότητα τελικά της Ευρωζώνης να συγκροτήσει μια αξιόπιστη άμυνα απένανατι στις αγορές όσον αφορά στην κρίση χρέους. Το ελληνικό αποτέλεσμα διαχείρισης της κρίσης με τη συνταγή της Τροικας απέδειξε ότι οδηγεί σε ύφεση και φτώχεια χωρίς τέλος, χωρίς ταυτόχρονα να εγγυάται τίποτε σε σχέση με την αποφυγή διάχυσης του προβλήματος και σε άλλα κράτη-μέλη.
Αν την Κυριακή, όπως αναμένεται, αποδειχθεί ότι οι Ευρωπαίοι ελάχιστα εγγυώνται για το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας, τότε η κυβέρνηση θα πρέπει να προσέξει πολύ καλά που θα βάλει την υπογραφή της. Ένα ευρώ που εγγυάται μόνο την ακρίβεια, την εξαθλίωση, τη φορολογία, την ύφεση και τη μακροχρόνια υποδούλωση σε ένα σύστημα που εξυπηρετεί μόνο λίγα μεγάλα συμφέροντα θα οδηγήσει σε κοινωνικές συγκρούσεις και εθνικό μαρασμό. Κανένας δρόμος δεν θα είναι εύκολος, όμως προτιμότερος αυτός της εθνικής αξιοπρεπειας που θα αφήσει την τύχη μας στα χέρια μας και δεν θα μας οδηγήσει στην κατοχή. Η σημερινή κυβέρνηση πρέπει, πριν αποσαθρώσει τελείως το πλειοψηφικό ρεύμα του αείμνηστου ιδρυτή του Κινήματος, Ανδρέα Παπανδρεου, να αναλογιστεί πώς μέσα σε δύο χρόνια με αυτά που υπογράφει και τον τρόπο που τα εφαρμόζει, έφτασε τη χώρα στην παραμονή της χρεοκοπίας. Δεν έχει όμως δικαίωμα να υπογράψει τη χρεοκοπία της, ενεχυριάζοντας παράλληλα τον εθνικό πλούτο.
Οι αγορές τα έχουν δει όλα αυτά και ξέρουν καλά ότι η συνταγή της Τρόικας και η ελληνική εφαρμογή της οδηγούσαν σε αδιέξοδο και φαύλο κύκλο. Οι Γερμανοί άργησαν να το καταλάβουν και τώρα γυρίζουν την πλάτη. Προτεραιοτητές τους να πουλήσουν τις BMW στα BRICKS και όχι στις χρεοκοπημένες χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Στην Ευρώπη υπάρχουν εξάλλου οι Ολλανδοί, οι Φινλανδοί, οι Σλοβάκοι, οι Πολωνοί. Σήμερα καταλαβαίνουμε ότι όσα έλεγαν εδώ και μήνες η Goldman Sachs, η Citi, αλλά και η πλευρά της Αριστεράς δικαιώθηκαν σε σχέση με αυτά που έλεγε ο Όλι Ρεν, ο Σόιμπλε και ο Τόμσεν.
Μήπως την Κυριακή δικαιωθεί και ο Ρουμπινί; Στο κάτω-κάτω πόσες φορές έπεσε έξω;
protothema
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.