ΥΠΕΡΟΧΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ...

Από τα Χριστούγεννα του 1995 γνώριζε η ελληνική πλευρά την εξέλιξη των πραγμάτων, μετά την «προσάραξη» του φορτηγού πλοίου «Φιγκέν Ακάτ». Τα σενάρια που είχαν εξετασθεί από τα επιτελεία των Όπλων και οι εκτιμήσεις από το 3ο Επιτελικό Γραφείο του ΓΕΕΘΑ μαρτυρούσαν την εξέλιξη της κατάστασης. Εκείνη την εποχή υπήρχε και τακτικός συντονισμός του υπουργείου Εθνικής Αμύνης με το υπουργείο Εξωτερικών. Μπορεί ο τότε αρχηγός ΓΕΕΘΑ ναύαρχος ε.α. κ. Χρήστος Λυμπέρης να μην αντιλαμβανόταν τη σημασία της διακλαδικότητας στο Στράτευμα ή να βαυκαλιζόταν τη δόξα του ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη, ωστόσο επί της διαδικασίας κινήθηκε αξιοπρεπώς, όπως αρμόζει σε ανώτατο αξιωματικό των Ενόπλων Δυνάμεων.

Από τις 19 Ιανουαρίου 1996, οπότε και ανέλαβε την πρωθυπουργία ο κ. Κώστας Σημίτης άρχισαν οι «εξυπνάδες». Οι διαγκωνισμοί και τα εσωκομματικά βιλαέτια στο ΠΑΣΟΚ ήταν πιο σημαντικά από την προειδοποίηση του τότε προέδρου των ΗΠΑ κ. Μπιλ Κλίντον, ο οποίος είχε εκφράσει «φόβο» για επικείμενο θερμό επεισόδιο μεταξύ Ελλάδος – Τουρκίας.

Οι εξελίξεις στη συνέχεια ήταν ραγδαίες. Στις 25 Ιανουαρίου 1996, ο δήμαρχος Καλύμνου κ. Δημήτρης Διακομιχάλης με τον Αστυνομικό Διευθυντή της Καλύμνου κ. Γ. Ριόλα ύψωσαν στα Ύμια την σημαία μας.

Τρεις ημέρες μετά, ομάδα «δημοσιογράφων» της «Χουρριέτ» προσέγγισαν τα Ύμια με ελικόπτερο, υπέστειλαν την ελληνική σημαία και ανέβασαν την τουρκική. Σύμφωνα με εκτιμήσεις αξιωματικών επρόκειτο για ψυχολογική επιχείρηση που είχε σχεδιαστεί από τη ΜΙΤ, αναλυτές της οποίας είχαν σταθμίσει την κατάσταση στην ελληνική πλευρά. Οι κινήσεις των Τούρκων έγιναν αντιληπτές από άνδρες του περιπολικού «Παναγόπουλος».

Με εντολή του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού ο πλοίαρχος του περιπολικού «Αντωνίου» αντικατέστησε τη σημαία. Σημειώθηκε αγωνιώδης σύσκεψη στο ελληνικό Πεντάγωνο υπό την προεδρία του τότε υπουργού Εθνικής Αμύνης κ. Γεράσιμου Αρσένη για το σχεδιασμό των ενεργειών.

Δυστυχώς όμως, οι κύριοι Κώστας Σημίτης και Θόδωρος Πάγκαλος είχαν τις δικές τους αντιλήψεις αναφορικώς με την αντιμετώπιση αυτής της απειλής.

Ώρα 01:15 της 31ης Ιανουαρίου 1996: Άνδρες της μονάδας υποβρυχίων καταστροφών (SAT) του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού διέφυγαν της προσοχής στελεχών του Πολεμικού Ναυτικού που επιτηρούσαν τα Ύμια. Αποβιβάσθηκαν στα μικρά (Δυτικά) Ύμια, στα οποία δεν υπήρχαν ημέτερες δυνάμεις. Ύψωσαν την τουρκική σημαία και παρέμειναν επί επτά ώρες.

Η ενέργεια επιβεβαιώθηκε από το περιπολικό «Αντωνίου» και επιβεβαιώθηκε από ελικόπτερο ΑΒ-212 (ΠΝ-21) της φρεγάτα «Ναυαρίνο». Όταν το σχετικό άκρως απόρρητο σήμα έφθασε σε μέλος του Ανωτάτου Στρατιωτικού Συμβουλίου ακούστηκε η φωνή του σε όλο τον όροφο του Επιτελείου: «Είστε τρελλοί; Αυτό σημαίνει πόλεμο! Δεν έχετε κότσια;».

Ύστερα από μαραθώνια σύσκεψη, τα μέλη του ΚΥΣΕΑ απέρριψαν το ενδεχόμενο ανακατάληψης των Υμίων ώστε να αποφευχθεί η πολεμική σύρραξη, αλλά το επεισόδιο θα κορυφωθεί με μια τραγωδία, την απώλεια του ΑΒ-212 και το χαμό τριών ηρώων.   

Επίσης υπάρχουν ακόμα αναπάντητα μελανά σημεία στην υπόθεση. Για παράδειγμα:

1. Τρεις ημέρες πριν από την κορύφωση της κρίσης (σ.σ. στις 28 Ιανουαρίου 1996) συνελήφθησαν οι Ακόλουθοι Αμύνης της Ιταλίας και της Ολλανδίας στη Μυτιλήνη. Διαπιστώθηκε ότι κατέγραψαν θέσεις, φυλάκια, ενέδρες και στρατιωτικές εγκαταστάσεις αυτοάμυνας του νησιού. Στην κατοχή τους βρέθηκαν σχεδιαγράμματα στρατιωτικών εγκαταστάσεων του νησιού, ονόματα και αριθμούς πλοίων που έπλεαν στην περιοχή και άλλες στρατιωτικής φύσεως πληροφορίες. Η υπόθεση έγινε «γαργάρα».

2. Στις 15 Φεβρουαρίου 1996 τουρκικό ελικόπτερο “Black Hawk” κατέπεσε στο ναύσταθμο του Ακσάζ. Επέβαιναν 11 βατραχάνθρωποι που επέστραφαν από άσκηση στα Μουγλά. Ανήκαν στην ομάδα που αποβιβάσθηκε στα Δυτικά Ύμια.

Κακό προηγούμενο

Εκτός από τις ευχαριστίες του κ. Σημίτη προς τους Αμερικανούς από το βήμα της Βουλής προέκυψε η περίφημη «Συμφωνία της Μαδρίτης» το 1997. Εκείνη την εποχή, η μόνη εφημερίδα που έκανε αντιπολίτευση με επιχειρήματα στην κυβέρνηση Σημίτη, η «Αθηναϊκή», επισήμαινε ότι αυτή η συμφωνία ανεγνώρισε τις «γκρίζες ζώνες» και δήθεν ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο κ. Σημίτης φέρεται να δέχθηκε τον οδικό χάρτη επίλυσης των ελληνοτουρκικών διαφορών όπως του τον υπέβαλαν οι γραφειοκράτες του Στέητ Ντηπάρτμεντ, χωρίς την παραμικρή παρατήρηση. Τα «ευχαριστήρια» του κ. Σημίτη στους Αμερικανούς δεν ήταν τίποτε μπροστά στη συμφωνία για πλήρη ανατροπή της πολιτικής που είχε ακολουθήσει η τελευταία κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου στο πλαίσιο του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου.

Από τότε η ελληνική πλευρά ξαναβρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο λόγω της υπόθεσης Οτσαλάν και των κακών χειρισμών της ίδιας κυβέρνησης. Έφθασε στο σημείο να δεχθεί ακόμα και στο σχέδιο Αννάν για «επίλυση» του Κυπριακού. Ήταν τυχαία η λυσσαλέα υποστήριξη του σχεδίου Αννάν από τον κ. Σημίτη με άρθρο που έγραψε στην «Ελευθεροτυπία» στις 22 Απριλίου 2004; Ίσως και όχι. Είπαμε για λύσεις «πακέτο».

Αυτά τα ολίγα, επειδή ορισμένοι έχουν πολύ κοντή μνήμη. Για τη συνείδηση δεν το συζητώ καν...