Αποστρατεία ή παραίτηση, για τους Αρχηγούς,"όπλα" εναντίον της "πολιτικής επιπολαιότητας"

Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ

Κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει την άβολη θέση στην οποία έχει περιέλθει η στρατιωτική ηγεσία της χώρας. Από τη μία καλούνται να υλοποιήσουν την κυβερνητική πολιτική που είναι εξαιρετικά επώδυνη για το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και προκαλεί τεράστιες δυσκολίες στην εκτέλεση της αποστολής τους.

Από την άλλη δεν μπορούν να αγνοούν τη δυσαρέσκεια και την οργή πολλές φορές που εκφράζεται από τα στελέχη και το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων.

Η “ισορροπία” που πρέπει να κρατήσουν είναι δύσκολη.

Αλλά αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία για άλλες “εκπτώσεις”. Γιατί ήδη έχουν γίνει πάρα πολλές!

Οι Αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη που τους αναλογεί και να μεταδώσουν την πραγματική και δύσκολη κατάσταση που καλούνται κάθε μέρα να διαχειριστούν. Γιατί όπως αποδεικνύουν τα γεγονότα των τελευταίων ημερών κάποιοι στην κυβέρνηση φαίνεται να είναι αλλού.

Στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης εξακολουθούν να βλέπουν την Εθνική Άμυνα, ως “ιερή αγελάδα” που μπορούν να την …αρμέγουν! Τα όσα ειπώθηκαν στη σύσκεψη που είχε ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας με τον Α/ΓΕΕΘΑ και υπηρεσιακούς παράγοντες το αποδεικνύουν. Η πεποίθηση που έχουν στην κυβέρνηση είναι ότι μπορούν να “κόψουν κι άλλο από την Άμυνα”, αλλά κάποιος επιτέλος πρέπει να τους πει καθαρά και ξάστερα ότι πλέον κόβουν …το ίδιο τους το χέρι.

Δεν είναι δυνατόν πλέον να γίνεται αποδεκτή η οποιαδήποτε νύξη για περικοπές στο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων. Ούτε είναι δυνατόν να θεωρείται περιττή η συζήτηση για την υποστήριξη του οπλοστασίου της χώρας.

Οι ευθύνες των Αρχηγών είναι πλέον όχι απλά μεγάλες. Θα τολμούσαμε να πούμε ότι είναι και ιστορικές. Οι “κόκκινες γραμμές” έναντι της πολιτικής επιπολαιότητας που επικρατεί εδώ και πολλά χρόνια στο χώρο της Εθνικής Άμυνας ,πρέπει να μπουν και να μην ξεπεραστούν για κανένα λόγο. Κανείς δεν μπορεί να βάζει πάνω από το συμφέρον της χώρας την προσωπική του καριέρα ή για να το πούμε πιο ωμά την παραμονή του για ένα ή δύο ακόμη χρόνια στην καρέκλα του Αρχηγού. Και το συμφέρον της χώρας ταυτίζεται πάντα με την Εθνική Άμυνα που πρέπει να είναι αξιόπιστη και ισχυρή. Αυτή τη περίοδο δε ακόμη περισσότερο.

Συνεπώς αυτό που έχουν υποχρέωση να κάνουν οι Αρχηγοί είναι να λένε την άποψή τους, ακόμη κι αν αυτή είναι αντίθετη με τις απόψεις των υπουργών. Όχι δεν είναι …ανταρσία, ούτε απόπειρα…πραξικοπήματος να λέει ένας Αρχηγός την άποψή του για τον χώρο ευθύνης του . Αν αυτό δεν αρέσει στην όποια κυβέρνηση ή στον όποιο υπουργό, η Δημοκρατία μας είναι πάρα πολύ ισχυρή για να λύσει το θέμα της διαφωνίας: υπάρχει η λύση της αποστρατείας, υπάρχει και η παραίτηση. Όμως οι πολίτες της χώρας που έχουν διαχρονικά πληρώσει χρυσάφι για “σύγχρονες και αποτελεσματικές” Ένοπλες Δυνάμεις, έχουν κάθε δικαίωμα να ξέρουν όλη την αλήθεια για ότι συμβαίνει στον χώρο της Εθνικής Άμυνας.

Οι Αρχηγοί θα πρέπει να καταννοήσουν το βάρος της ευθύνης τους και να έχουν πια κάθε μέρα στο μυαλό τους ότι το μόνο που έχουν δικαίωμα να προστατεύσουν σε προσωπικό επίπεδο είναι ένα: η υστεροφημία τους.

Κι αυτό προϋποθέτει θάρρος και επίγνωση της αποστολής που έχουν αναλάβει.