Η ελληνική αντίδραση σε ενδεχόμενη πυρηνικοποίηση της Τουρκίας

Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις καλούνται να εντατικοποιήσουν την εκπαίδευση για περιβάλλοντα ΠΒΧ επιχειρήσεων.

Στα τέλη της περασμένης δεκαετίας, ο -τότε- υπουργός Εθνικής Άμυνας Άκης Τσοχατζόπουλος επισκεπτόμενος τη Μόσχα συζητούσε με ανώτατο Ρώσο αξιωματούχο τη προμήθεια "έξυπνων όπλων" για τις ανάγκες των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Ο νεαρός Έλληνας φοιτητής που είχε αναλάβει τη μετάφραση, μη εξοικειωμένος με τη σύγχρονη στρατιωτική ορολογία, απέδωσε τα "έξυπνα όπλα" ως ..."πυρηνικά όπλα". Παρά το αναπάντεχο σοκ και πριν γίνει αντιληπτή η παρερμηνεία, ο έκπληκτος Ρώσος συνομιλητής όχι μόνο δεν απέρριψε την πρόταση αλλά φάνηκε διατεθειμένος να συζητήσει το ελληνικό αίτημα για την ...προμήθεια πυρηνικών όπλων. Τι σημασία μπορεί να έχει αυτό σήμερα;
Μετά την απόφαση της Άγκυρας για κατασκευή πυρηνικού σταθμού και τη τριμερή συμφωνία ανταλλαγής ιρανικού εμπλουτισμένου ουρανίου, ένα σενάριο που θα πρέπει να μελετάται επισταμένως από τις αρμόδιες κρατικές αρχές είναι η ενδεχόμενη πυρηνικοποίηση της Τουρκίας (βλ.H Eλλάδα απέναντι σε μια πυρηνική Τουρκία). Η κατοχή πυρηνικών όπλων από τον κύριο αντίπαλο της Ελλάδας θα πρέπει να αποφευχθεί ή σε περίπτωση αποτυχίας της προληπτικής διπλωματίας, να ληφθούν πρωτοβουλίες.
Ιστορικά, αριθμούνται πέντε προσπάθειες αντιμετώπισης της απόκτησης πυρηνικής ικανότητας από εχθρικό κράτος με στρατιωτικά μέσα:
1. Η καταδρομική επιχείρηση στη Νορβηγία το Φεβρουάριο του 1943 (Operation Sunnerside) που είχε ως αποτέλεσμα τη προσωρινή διακοπή λειτουργίας του εργοστασίου βαρέου ύδατος στο Βέμορκ. Οι συμμαχικοί αεροπορικοί βομβαρδισμοί που ακολούθησαν κατέστρεψαν ολοσχερώς τις εγκαταστάσεις ενώ η βύθιση του πλοίου που μετέφερε στη Γερμανία τα 613 παραχθέντα κιλά βαρέου ύδατος από Νορβηγούς πράκτορες, σήμανε το τέλος της χιτλερικού προγράμματος για την κατασκευή ατομικής βόμβας.
2. Η επιδρομή 8 μαχητικών αεροσκαφών F-16 συνοδεία 2 F-15 της Ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας στο Οsiraq κατέστρεψαν στις 7 Ιουνίου 1981 τον υπό κατασκευή με γαλλική βοήθεια αντιδραστήρα ελαφρού ύδατος Τammuz-1 στο συγκρότημα της Αl Tuwaitha (Operation Opera).
3. Οι επτά επιθέσεις του Ιρακ μεταξύ 1980-88 στον, υπό κατασκευή με γερμανική βοήθεια, ιρανικό πυρηνικό σταθμό δύο αντιδραστήρων ελαφρού ύδατος του Bushehr.
4. Οι συμμαχικοί βομβαρδισμοί μεταξύ 17 Ιανουαρίου-27 Φεβρουαρίου κατέστρεψαν τις τρείς από τις επτά κύριες πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράκ, μεταξύ των οποίων της Al Sharqat, της Al Tarmiya και της Al Tuwaitha (Operation Desert Storm). Στη τελευταία περίπτωση οι ερευνητικοί αντιδραστήρες βρισκόντουσαν σε λειτουργία.
5. Η ισραηλινή επίθεση στον υπό κατασκευή πυρηνικό αντιδραστήρα της Συρίας στη θέση Al Kabir την 6η Σεπτεμβρίου 2007 (βλ. "Επιχείρηση Orchard": Η αεροπορική επιδομή στις πυρηνικές εγκαταστάσεις της Συρίας).
Επισημαίνεται ότι όλες οι παραπάνω προληπτικές αεροπορικές επιθέσεις ενθαρρύνθηκαν από αποφασιστικές πολιτικές και στρατιωτικές ηγεσίες.
Μια προληπτική επίθεση για τη καταστροφή των πυρηνικών εγκαταστάσεων που θα ανεγερθούν στο μαλακό υπογάστριο της Τουρκίας (στη θέση Ακκούγιου της Μερσίνας, βορειοδυτικά της Κύπρου) δε θεωρείται δύσκολο εγχείρημα με βάση τις σημερινές επιχειρησιακές δυνατότητες των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Ενδεικτικά θα μπορούσε να αναφερθεί η αποστολή 4 μαχητικών αεροσκαφών Μirage 2000-5 εξοπλισμένων με βλήματα υποστρατηγικής κρούσης Scalp-EG για τη καταστροφή ισάριθμων αντιδραστήρων με τη συνοδεία F-16M (σύμμορφες δεξαμενές καυσίμου και συνδυασμό ΑΜRAAM/IRIS-T) και ενός αεροσκάφους έγκαιρης προειδοποίησης & ελέγχου ΕΜΒ-145Η που θα επιχειρεί στο τρίγωνο Ρόδου-Κρήτης-Κύπρου. Σαφώς μια τέτοια ενέργεια είναι μαθητικά βέβαιο ότι θα προκαλέσει ανταποδοτικό χτύπημα στο τόξο Έβρου-Αιγαίου-Κύπρου με άγνωστη κατάληξη ενώ οι διεθνείς αντιδράσεις/κυρώσεις δε μπορούν σε καμία περίπτωση να θεωρηθούν αμελητέες.
Η λήψη μιας τέτοιας απόφασης προαπαιτεί μακροχρόνιο διπλωματικό σχεδιασμό που να αναδεικνύει τον αποσταθεροποιητικό ρόλο μιας πυρηνικοποιημένης Τουρκίας, αναμφίβολα διατήρηση της στρατιωτικής ισχύος και συμμαχίες με τους παράγοντες της ευρύτερης περιοχής που θίγονται από την (μελλοντική) πυρηνική επιλογή της Άγκυρας.
Ο ανησυχητικός εφησυχασμός της Ελληνικής κοινωνίας και η ανικανότητα της πολιτικής ηγεσίας να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις ενός ρευστού και συνεχώς μεταβαλλόμενου διεθνούς περιβάλλοντος, απλά θα σημάνουν τη πλήρη περιθωριοποίηση της Ελλάδας, αν δεν επιταχύνουν το θάνατο της, τουλάχιστον με τη σημερινή της μορφή.