Κάπως έτσι το χάσαμε το κορμί πατριώτη...

Σχόλιο του I.Q. ΠΙΓΚΟΥΙΝΟΥ στην ανάρτηση "Η αποδόμηση της ελληνικής βιομηχανίας (1980-2000)":

Ακόμα λουζόμαστε τα τοξικά απόνερα της χούντας. Μία χούντα - θίασος γελοίων εθελόδουλων αμερικανολάγνων, γνήσια τέκνα της αμερικανοκρατίας. Στο ηλίθιο μυαλό τους νόμιζαν ότι ήταν πατριώτες. Στην πράξη ξεπούλησαν την Κύπρο και ξεφτύλισαν κάθε αξία του ελληνικού έθνους, απλά και μόνο ταυτίζοντας τον εαυτό τους με αυτές τις αξίες. Κι όταν τέλειωσε ο ρόλος τους απλά καταρρεύσανε. Η χώρα έπρεπε να ξεπλυθεί καλά από όλα αυτά και γι' αυτό χρειαζότανε δυνατό (και τοξικό) "απορρυπαντικό".
Έτσι, μας ήρθε μετά το άλλο παιδί της αμερικανοκρατίας, ο κουλτουροσοσιαλισμός made in USA. Η αποστολή διπλή: πρώτα να λειτουργήσει σαν ανάχωμα για να συγκρατήσει το εύλογο κοινωνικό ρεύμα προς τα αριστερά, ύστερα από μια καταστροφική δεξιά δικτατορία, και μετά να δώσει το τελικό χτύπημα σε όλες τις αξίες που είχε ήδη δυσφημήσει η χούντα πιο πριν.
Έτσι, το πατρίς - θρησκεία - οικογένεια θεωρήθηκε φασιστικό. Η ιδιωτική πρωτοβουλία θεωρήθηκε ίδιον του συστήματος που εξέθρεψε τη χούντα και ξαφνικά "οι καιροί" απαιτούσαν τη σοσιαλμανία του εθνάρχα στην αρχή και τον 3ο δρόμο για το σοσιαλισμό στη συνέχεια. Η ελληνική γλώσσα, αφού είχε γελοιοποιηθεί από τους χουντικούς με τον τρόπο που τη μεταχειρίστηκαν, έπρεπε να "εκδημοκρατισθεί" κι αυτή και άρχισε το ξήλωμα.
Και βέβαια οι αμερικανοσοσιαλιστικές πρακτικές κορυφώθηκαν επί ΑΓΠ με το τσάκισμα της βιομηχανίας, όπως ακριβώς περιγράφεται στην ανάρτηση. Και όλα αυτά στο όνομα του ότι έπρεπε να αλλάξουμε τις αξίες που δημιούργησαν χούντες και καταστροφές (λες και η χούντα γεννήθηκε από τις ελληνικές αξίες και δεν φυτεύτηκε από τους Αμερικάνους). Για να γίνουν εύπεπτα όλα αυτά, έπρεπε πρώτα να κάνουμε δήθεν "αναδιανομή εισοδήματος", όχι παράγοντας εισόδημα, αλλά ξεσκίζοντας τη χώρα στα δανεικά. Έτσι μοιραία, μέσα στην πρώτη μόλις οκταετία του αμερικανοσοσιαλισμού το χρέος της χώρας από το 30% εκτοξεύτηκε στο 90%.
Παράλληλα, η κατασπατάληση των ευρωπαϊκών πακέτων και η άφθονη ροή δανεικού χρήματος (που δεν κουραστήκαμε για να αποκτήσουμε) διέφθειρε συνειδήσεις, αξίες και ιδεολογίες. Όποιος πήγαινε να πει κάτι για αξίες που εγκαταλείψαμε ήταν αυτόματα χουντικός και ντεμοντέ. Τα ξεριζώσαμε όλα και έμεινε μόνο το χωράφι. Ακόμα χειρότερα, το χωράφι ήταν πλέον τίγκα στο made in USA τοξικό "απορρυπαντικό" και το μόνο που φύτρωνε πια ήταν τα μεταλλαγμένα "άνθη" του εθνομηδενισμού και της παγκοσμιοποίησης.
Η συνέχεια είναι γνωστή. Ο δρόμος είχε ανοίξει για να κυβερνήσει ο κάθε λογιστάκος και ο κάθε θλιβερός απόγονος και έτσι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Ακόμα λουζόμαστε τα τοξικά απόνερα της χούντας. Μία χούντα - θίασος γελοίων εθελόδουλων αμερικανολάγνων, γνήσια τέκνα της αμερικανοκρατίας. Στο ηλίθιο μυαλό τους νόμιζαν ότι ήταν πατριώτες. Στην πράξη ξεπούλησαν την Κύπρο και ξεφτύλισαν κάθε αξία του ελληνικού έθνους, απλά και μόνο ταυτίζοντας τον εαυτό τους με αυτές τις αξίες. Κι όταν τέλειωσε ο ρόλος τους απλά καταρρεύσανε. Η χώρα έπρεπε να ξεπλυθεί καλά από όλα αυτά και γι' αυτό χρειαζότανε δυνατό (και τοξικό) "απορρυπαντικό".
Έτσι, μας ήρθε μετά το άλλο παιδί της αμερικανοκρατίας, ο κουλτουροσοσιαλισμός made in USA. Η αποστολή διπλή: πρώτα να λειτουργήσει σαν ανάχωμα για να συγκρατήσει το εύλογο κοινωνικό ρεύμα προς τα αριστερά, ύστερα από μια καταστροφική δεξιά δικτατορία, και μετά να δώσει το τελικό χτύπημα σε όλες τις αξίες που είχε ήδη δυσφημήσει η χούντα πιο πριν.
Έτσι, το πατρίς - θρησκεία - οικογένεια θεωρήθηκε φασιστικό. Η ιδιωτική πρωτοβουλία θεωρήθηκε ίδιον του συστήματος που εξέθρεψε τη χούντα και ξαφνικά "οι καιροί" απαιτούσαν τη σοσιαλμανία του εθνάρχα στην αρχή και τον 3ο δρόμο για το σοσιαλισμό στη συνέχεια. Η ελληνική γλώσσα, αφού είχε γελοιοποιηθεί από τους χουντικούς με τον τρόπο που τη μεταχειρίστηκαν, έπρεπε να "εκδημοκρατισθεί" κι αυτή και άρχισε το ξήλωμα.
Και βέβαια οι αμερικανοσοσιαλιστικές πρακτικές κορυφώθηκαν επί ΑΓΠ με το τσάκισμα της βιομηχανίας, όπως ακριβώς περιγράφεται στην ανάρτηση. Και όλα αυτά στο όνομα του ότι έπρεπε να αλλάξουμε τις αξίες που δημιούργησαν χούντες και καταστροφές (λες και η χούντα γεννήθηκε από τις ελληνικές αξίες και δεν φυτεύτηκε από τους Αμερικάνους). Για να γίνουν εύπεπτα όλα αυτά, έπρεπε πρώτα να κάνουμε δήθεν "αναδιανομή εισοδήματος", όχι παράγοντας εισόδημα, αλλά ξεσκίζοντας τη χώρα στα δανεικά. Έτσι μοιραία, μέσα στην πρώτη μόλις οκταετία του αμερικανοσοσιαλισμού το χρέος της χώρας από το 30% εκτοξεύτηκε στο 90%.
Παράλληλα, η κατασπατάληση των ευρωπαϊκών πακέτων και η άφθονη ροή δανεικού χρήματος (που δεν κουραστήκαμε για να αποκτήσουμε) διέφθειρε συνειδήσεις, αξίες και ιδεολογίες. Όποιος πήγαινε να πει κάτι για αξίες που εγκαταλείψαμε ήταν αυτόματα χουντικός και ντεμοντέ. Τα ξεριζώσαμε όλα και έμεινε μόνο το χωράφι. Ακόμα χειρότερα, το χωράφι ήταν πλέον τίγκα στο made in USA τοξικό "απορρυπαντικό" και το μόνο που φύτρωνε πια ήταν τα μεταλλαγμένα "άνθη" του εθνομηδενισμού και της παγκοσμιοποίησης.
Η συνέχεια είναι γνωστή. Ο δρόμος είχε ανοίξει για να κυβερνήσει ο κάθε λογιστάκος και ο κάθε θλιβερός απόγονος και έτσι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Κάπως έτσι το χάσαμε το κορμί πατριώτη...