ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
καλησπέρα σας. Ευχαριστώ που ανταποκριθήκατε
στην πρόσκλησή μας. Θα ξεκινήσουμε με την
εισήγηση του Προέδρου του ΛΑ.Ο.Σ. του κ.
Καρατζαφέρη και αμέσως μετά θα ακολουθήσουν
ερωτήσεις. Κύριε Πρόεδρε το μικρόφωνο σε εσάς.
Γ. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
ευχαριστώ για την αποδοχή της προσκλήσεώς σας
να ΄ρθείτε να ακούσετε τις απόψεις μας στο κρίσιμο
για τη χώρα αυτό κομβικό σημείο. Αφορμή για να
ζητήσω να συναντηθούμε έδωσαν δύο γεγονότα.
Το πρώτο γεγονός το οποίο με στεναχώρησε
πάρα πολύ, ήταν όταν σε μία απευθείας σύνθεση
προχθές σε ένα δελτίο ειδήσεων, ένας ομογενής
Γερμανός ευρωβουλευτής απήντησε ότι θεωρεί έναν
πρώην Υπουργό Οικονομικών της χώρας απατεώνα.
Το βρίσκω συγκλονιστικό να λέγεται αυτό δημόσια
και πάρα πολύ εύκολα.
Το δεύτερο γεγονός το οποίο κατ΄ επανάληψη
σήμερα συναντάται εις τη Γερμανία, είναι όταν οι
Γερμανοί με ένα ρατσιστικό τρόπο συναντούν
Έλληνες σε καφετέριες ή στο δρόμο, να τους
απαξιώνουν με τη φράση «Έλληνες απατεώνες».
Κουραστήκαμε σαν έθνος πολλές δεκαετίες να
απαλείψουμε από το LAROUSSE το λήμμα «Greek»
ως συνώνυμο του απατεώνα και του κλέφτη και
επανέρχεται τώρα. Πιστεύω ότι πρέπει να υπάρξει
μία αντίδραση τη στιγμή μάλιστα που δεν υπάρχουν
εκείνα τα συνοδά στοιχεία τα οποία επιμένει η
Ευρώπη ότι υπάρχουν, για να κατηγορήσουν την
Ελλάδα.
Ποια είναι τα θέματα αυτά. Τα θέματα είναι δύο
και δύο είναι οι βατήρες πάνω στους οποίους πατάνε
γραφίδες αλλά και κυβερνήσεις δυστυχώς, για να
προσβάλουν τη χώρα. Είναι το έλλειμμα και είναι και
το χρέος. Η Ελλάδα είναι η πρωταθλήτρια χώρα
τόσο στην Ευρώπη όσο και στον κόσμο σε έλλειμμα;
Πρέπει να γνωρίζετε ότι το έλλειμμα της Ελλάδος
είναι όσο είναι της Αμερικής, όσο είναι της Ιαπωνίας
και το χρέος είναι πολύ λιγότερο απ΄ ότι είναι στις
μισές χώρες της Ευρώπης.
Ο Προϊστάμενος σήμερα των ελεγκτών ο
Ολλανδός, έχει στη χώρα του μεγαλύτερο χρέος κατά
πολύ απ΄ ότι έχει η Ελλάδα. Πού έγκειται το
πρόβλημα; Μία χώρα πέφτει όπως πολλοί
διατείνονται εις το εξωτερικό, μόνο από το έλλειμμα ή
το δημόσιο χρέος; Όχι φυσικά. Μία χώρα πέφτει όταν
δεν έχει παραγωγή.
Όσοι από εμάς έχουν διατελέσει επαγγελματίες
και δυστυχώς είναι μια ουσιώδης ιδιότητα εν
ανεπαρκεία στις κυβερνήσεις, ξέρουν ότι το
οποιοδήποτε άνοιγμα μπορεί να καλυφθεί αν
υπάρχει δουλειά. Εάν υπάρχει δουλειά το άνοιγμα
καλύπτεται, το χρέος καλύπτεται, το έλλειμμα
καλύπτεται. Το πρόβλημα της χώρας είναι ότι δεν
έχουμε παραγωγή, δεν έχουμε ανάπτυξη. Και γι΄
αυτό δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το έλλειμμα
και γι΄ αυτό η επιβίωση της χώρας την προσεχή
μακρά περίοδο θα είναι πάντα ο δανεισμός.
Μέχρι πότε όμως μπορεί να δανειστεί η χώρα; Ας
υποθέσουμε ότι φέτος θα τα βρούμε τα λεφτά με τη
μείωση της αξιοπιστίας μας, με τη μείωση της
αξιοπρέπειάς μας και όλα αυτά τα συνοδά στοιχεία
αυτής της περιόδου. Του χρόνου τι θα γίνει; Το
ξέρετε ότι φέτος μεγάλα ταμεία της χώρας που έχουν
ασφαλίσει Έλληνες πολίτες περισσότερους από 1
εκατ., μετά δυσκολίας θα δώσουν το δώρο του
Πάσχα, ενώ σίγουρα δε θα δώσουν συντάξεις του
καλοκαιριού;
Θα δανειστούμε. Του χρόνου πώς θα
δανειστούμε; Για να ξέρετε που βρίσκεται η
κατάσταση, εάν είμαστε στην αρχή, στη μέση ή στην
έξοδο αυτής της κρίσης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είμαστε στο τρέιλερ
της κρίσης. Ακόμα δεν έχει ξεκινήσει το έργο. Η
κατάσταση η τραγική φέτος του χρόνου και του
παραχρόνου θα είναι εξαιρετικά οδυνηρή. Η Ευρώπη
επιμένει μόνο για ένα θέμα και ένα κεφάλαιο, την
κάλυψη του ελλείμματος, δηλαδή την εξυπηρέτηση
του Συμφώνου Σταθερότητας.
Μας λέει, μας επιβάλλει να σφίξουμε το ζωνάρι.
Σε λιγότερο από 20 ημέρες καταργείται ο 14ος
μισθός. Σε λιγότερο από 20 μέρες. Αντιλαμβάνεστε
σε ποιες θυσίες υποβάλουμε τον ελληνικό λαό. Όταν
το είπα αυτό πριν από 3 μήνες ότι επίκειται εις τη
Βουλή των Ελλήνων, κάποιοι λοιδόρησαν αυτή την
πρόβλεψη την πολιτική. Στις 16 Μαρτίου θα μας το
επιβάλουν.
Και διερωτάται ο καθένας, μέχρι πού θα αντέξει ο
ελληνικός λαός; Και μέχρι πότε θα αντέχουμε αυτό το
σφυροκόπημα της Ευρώπης; Γιατί η χώρα έχει
βρεθεί σε αυτή την οδυνηρή κατάσταση; Γιατί η χώρα
δεν παράγει. Η χώρα δεν μπόρεσε ποτέ να βάλει
μπρος αυτό το ρυθμό της βιομηχανοποιήσεως; Όχι.
Η χώρα το κατόρθωσε μέσα σε μία δεκαετία από
την λήξη των δύο πολέμων, του εθνικού πολέμου και
του εσωτερικού πολέμου. Το 1960 η χώρα είχε μία
πολύ δυνατή βιομηχανία, η οποία μπορούσε να
σταθεί απέναντι σε πολλές απ΄ τις χώρες του
σήμερα. Μην πιστεύετε ότι υπήρχε μεγάλη διαφορά
εις την κραταιά Phillips της Ολλανδίας από τις
ελληνικές επιχειρήσεις τότε.
Γιατί καταστράφηκαν οι ελληνικές επιχειρήσεις;
Από πού ξεκινάει το λάθος; Επαναλαμβάνω, λάθος
και όχι δόλος, τον οποίο προσπαθεί η κυβέρνηση και
η αξιωματική αντιπολίτευση να τον εναλλάσσουν
μέσα στο κοινοβούλιο τις τελευταίες ημέρες, ενόψει
της Εξεταστικής Επιτροπής που επιβάλουν οι ξένοι.
Και θα έρθουμε και σε αυτό το σημείο.
Ξεκίνησε το 1980 επί κυβερνήσεως Γεωργίου
Ράλλη, όταν ο τότε Υπουργός Οικονομικών ο κ.
Έβερτ επέβαλε το νόμο των πανωτοκίων.
Εξυπηρέτησε μεν τις τράπεζες, αλλά διέλυσε τις
βιομηχανίες. Ήταν η αρχή του τέλους για την
Πειραϊκή Πατραϊκή, έναν ογκόλιθο εξαγωγών, για την
Αιγαίον και για τις μεγάλες εκείνες βιομηχανίες
κατασκευής οικιακών κατασκευών όπως η ΙΖΟΛΑ.
Εξαιτίας αυτού του νόμου και εξαιτίας της δήθεν
κοινωνικής πολιτικής του Ανδρέα Παπανδρέου το
1981, όταν μέσα σε μία νύχτα αμέσως μετά τις
εκλογές αύξησε κατά 50% τους μισθούς, δήθεν
ικανοποιώντας τον απλό πολίτη, στην ουσία
θάβοντάς τον στην ανεργία και την αύξηση των
ενσήμων στο ίδιο ποσοστό. Δεν άντεξαν οι
επιχειρήσεις, έκλεισαν. Η Ελλάδα δεν παράγει και ο
λαός βρίσκεται σε μία διαρκώς κλιμακούμενη ανεργία
από τότε.
Η έρευνα τι έχει να προσφέρει στο ταμείο της;
Βιομηχανία δεν έχουμε. Το μόνο αντικείμενο το
οποίο έχουμε πέρα από τις υπηρεσίες και το
εμπόριο, είναι ο αγροτικός τομέας. Ένας αγροτικός
τομέας ο οποίος θνήσκει. Και το κακό της
υποθέσεως με όλες τις Κυβερνήσεις είναι ότι δεν
λαμβάνουν την πρωτοβουλία να μιλήσουν στους
αγρότες, παρά μόνο οσάκις ο αγρότες κλείνουν τους
δρόμους σπεύδουν οι Κυβερνήσεις, τους δίνουν το
κάτι τι για να ανοίξουν οι δρόμοι και επανέρχονται
τον επόμενο χρόνο.
Είναι ένα σενάριο που διαρκώς επαναλαμβάνεται
κάθε Γενάρη μήνα και πού θα οδηγήσει αυτό και πού
οδηγεί αυτό; Ίσως ξέφυγε της προσοχής της
ελληνικής Κυβερνήσεως αυτά τα οποία είπε πριν
από τρία χρόνια, όταν ήμουνα στο Ευρωπαϊκό
Κοινοβούλιο και μάλιστα είχα οριστεί από την ομάδα
που ήμουν να απαντήσω, όταν ο κ. Μπλερ
ανερυθρίαστα είπε, δεν μ΄ ενδιαφέρουν οι αγρότες
της Ευρώπης. Αποτελούν το 4% σε πληθυσμό και το
2% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ, δεν μ΄ ενδιαφέρουν.
Από εκεί τη στιγμή έπρεπε εμείς να ανάψουμε
μηχανές: πρώτον, γιατί εμείς δεν έχουμε 4% του
πληθυσμού, αλλά έχουμε ένα ποσοστό που
ακουμπάει το 20%. Και δεύτερον, η ατμομηχανή
δυστυχώς και περιοριστικώς είναι μόνο η αγροτική
πραμάτεια. Είναι όμως μία λάθος στόχευση, γιατί το
δικό μας αγροτικό προϊόν δεν είναι ανταγωνιστικό.
Εσείς οι ίδιοι όταν πηγαίνετε στη λαϊκή αγορά ή οι
κυρίες ή η γυναίκα σας ανάμεσα στα προϊόντα που
εκτίθενται, στα πορτοκάλια που εκτίθενται παίρνετε
το πιο φτηνό όταν μάλιστα είναι περίπου της ίδιας
ποιότητας, το ίδιο πράγμα κάνουν και οι αγορές οι
μεγάλες. Πώς θα αγοράσει, λοιπόν, το ελληνικό
προϊόν όταν αυτό είναι εξαιρετικά ακριβότερο από τις
αγορές που το βρίσκει η Ευρώπη.
Έτσι, λοιπόν, η Ευρώπη αποφάσισε να μην
παίρνει το δικό μας βαμβάκι που εμείς παράγουμε
περίπου το 80% με 85% των αναγκών της Ευρώπης,
το έχουμε και σαπίζει και αγοράζει το βαμβάκι της
Αιγύπτου και της Τυνησίας, ενισχύοντας τις
οικονομίες χωρών με τις οποίες έχει μια απλή
σύνθεση και όχι τις χώρες αλληλεγγύης όπως
εννοείται ότι πρέπει να είναι η Ελλάδα που
συμμετέχει εκεί.
Αλλά βεβαίως το βαμβάκι το ελληνικό κοστίζει
πολύ περισσότερο απ΄ ότι κοστίζει το βαμβάκι των
γειτονικών χωρών. Έχετε υπόψη σας σε μία
ανάλυση που έχει γίνει εις την Ευρώπη, ο Αιγύπτιος
αγρότης και παίρνω ως παράδειγμα έναν αγρότη της
λεκάνης της Μεσογείου έχει την εξής σχέση με τον
Έλληνα. Ένας Έλληνας αγρότης κοστίζει όσο 5,3
αγρότες της Αιγύπτου. Ένας Γερμανός αγρότης 6
Αιγύπτιοι αγρότες.
Αντιλαμβάνεστε εκ των πραγμάτων αυτό το
πράγμα που η Ελλάδα έχει περιορίσει τον εαυτό της
να έχει ως ατμομηχανή της οικονομίας της σήμερα
δεν πουλάει. Δύο πράγματα μπορούν να γίνουν:
Πρώτον, να πείσουμε την Ευρώπη ότι πρέπει να
υπάρχει προτεραιότητα μέχρι εξαντλήσεως των
ελληνικών προϊόντων πριν αποφανθεί, των
αγροτικών προϊόντων των ευρωπαϊκών χωρών όχι
μόνο των ελληνικών, και μετά να αποφανθεί στις
γύρω χώρες ή θα πρέπει το προϊόν μας να γίνει
ανταγωνιστικό για να το αγοράσουμε.
Υπάρχει τρόπος; Σαφώς υπάρχει τρόπος. Έχετε
υπόψη σας ότι ο Έλληνας αγρότης περιορίζεται στην
εκμετάλλευση του χωραφιού μία φορά το χρόνο, μία
φορά το χρόνο. Θα ήθελα να παραπέμψω τους
αρμοδίους του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης να
δει πόσες φορές χρησιμοποιεί το χωράφι ο
Ισραηλινός, ο οποίος δεν έχει και τις καλύτερες
συνθήκες από εμάς. Τρεις ή τέσσερις παραγωγές το
χρόνο από το ίδιο χωράφι.
Όταν, λοιπόν, ο αγρότης περιμένει από μία
παραγωγή, το σταφύλι ένα ολόκληρο χρόνο να
θρέψει αυτόν και τον οποιονδήποτε εργάτη έχει
μέσα, αντιλαμβάνεστε ότι το σταφύλι θα βγει ακριβό.
Πρέπει να κάνουμε μια αναδιάταξη της αγροτικής μας
πολιτικής για να μπορέσουμε να βγούμε επάνω.
Το δίλημμα, λοιπόν, το οποίο μπαίνει τώρα είναι
και τι κάνουμε φέτος, αλλά και τι κάνουμε του
χρόνου; Δεν δανειζόμαστε, δεν θα δανειστούμε και
κάθε χρόνο θα δανειζόμαστε ακριβότερα. Αλλά οι
ανελαστικές δαπάνες του τόπου χρειάζονται
εξυπηρέτηση.
Η μία πρόταση που λέει η Ευρώπη, οικονομία -
οικονομία - οικονομία - οικονομία. Ναι είναι σωστό,
αλλά μετά; Και όσοι από εσάς κατέχουν την
οικονομική επιστήμη θα πρέπει να αντιληφθούν
μερικά απλά πράγματα, τα οποία δεν αντιλαμβάνεται
η Κυβέρνηση, η οποία Κυβέρνηση μπορεί να έχει
προθέσεις, αλλά δεν έχει τις γνώσεις πώς θα βγει
από την κρίση και ενδεχομένως δεν έχει και την
επάρκεια των στελεχών.
Έχουμε 19% ΦΠΑ, μιλάω για την ανωτέρω
βαθμίδα, έχουμε 19% επί ενός ΑΕΠ, επί ενός Τζίρου
για να καταλάβει ο κόσμος ενός εκατομμυρίου �. ’ρα
το κράτος παίρνει 190.000,00 �. Αύριο το πρωί θα
πάμε 21% και ενδεχομένως και 22%, όσο
ανεβάζουμε όμως το ΦΠΑ και δεν μπαίνουν προς οι
μηχανές το ΑΕΠ θα κατεβαίνει, δηλαδή θα έχουμε
22% επί 800.000,00 �, οπότε το ποσό που παίρνει η
Ελλάδα είναι 170.000,00 �, λιγότερο απ΄ ότι είναι με
19%.
Τι χρειάζεται να κάνουμε; Τζίρο, παραγωγή, αυτό
είναι το πρώτο ζητούμενο. Μπορούμε σήμερα,
έχουμε τη δυνατότητα, προλαβαίνουμε να βάλουμε
μπρος τη θεμελίωση εργοστασίων για να καπνίζουν
ταπεινά όταν θα μαζέψουμε λεφτά; Πού θα
οδηγηθούμε;
Σήμερα η Κυβέρνηση έχει μπλέξει σε ένα στείρο
και άρρηκτο δίλημμα: Ή φόροι - φόροι - φόροι -
φόροι ή μείωση - μείωση μισθών. Αυτό λέει. Εμείς τι
λέμε; Δεν χρειάζεται ούτε το ένα, ούτε το άλλο.
Χρειάζονται συνταγές παραγωγής άμεσου πλούτου.
Αυτό χρειάζεται η χώρα.
Εγώ προτείνω σ΄ αυτή τη μείωση των μισθών, σ΄
αυτή την κατάργηση του 14ου μισθού που θα έρθει
στις 16 Μαρτίου μια αντιπρόταση. Να αφήσουν τα
λεφτά που παίρνει ο Έλληνας, που έχει
δημιουργήσει υποχρεώσεις, που βάσει αυτών των
μισθών έχει βάλει γραμμάτια, έχει πάρει δάνεια, έχει
να πληρώσει πιστωτικές κάρτες και να πει στον
ελληνικό λαό για δύο χρόνια που διαρκεί η κρίση
θέλω μια ώρα δουλειά περισσότερο.
Ας δουλέψουμε περισσότερο, αλλά μην μας
μειωθούν τα χρήματα από τα οποία αύριο το πρωί
θα κληθούμε να καταβάλουμε όλες αυτές τις ανάγκες.
Λέμε στο λαό πρόσθετους φόρους, μείωση των
αμοιβών και αύξηση των τιμολογίων των ΔΕΚΟ.
Σχήματα οξύμωρα και αντιφατικά.
Μπορούμε σήμερα να παράξουμε πλούτο, έργο;
Σαφώς και μπορούμε. Εμείς έχουμε μία σειρά
προτάσεων για να βγούμε απ΄ αυτή την κρίση, γιατί η
κρίσης δεν είναι μονοδιάστατη, δεν είναι μόνο μήπως
καμφθούμε από το μεγάλο έλλειμμα, πιστεύω ότι το
έλλειμμα με εκβιασμούς πολλούς ή λιγότερους, με
πιέσεις περισσότερες ή λιγότερες, θα μπορέσουμε να
το καλύψουμε για την προσεχή περίοδο.
Ποιος είναι ο κίνδυνος; Από αυτή την πολιτική την
οικονομική του «στεγνώματος» να πέσει μία
τράπεζα. Αυτό φοβάμαι εξαιρετικά. Κι αν πέσει μία
τράπεζα, νομίζω ότι το ντόμινο πολύ δύσκολα θα
σταματήσει. Και πρέπει η πολιτική μας πράξη να
καλύπτει και τις δύο αυτές πτυχές. Δυστυχώς η
πολιτική που επιβάλλεται και αποδέχεται το ΠΑΣΟΚ
από τους Ευρωπαίους, κατατείνει μόνο στο βόλεμα
του ελλείμματος.
Ζήτησα λοιπόν από την Κυβέρνηση να
εξασφαλίσει τη ρευστότητα των τραπεζών, η οποία
είναι πράγματι άσχημη και διαπιστώνεται από τους
διεθνείς οίκους και τη βαθμολόγηση που κάνουν
κατά περιόδους, την παλιννόστηση ελληνικών
κεφαλαίων. Η Κυβέρνηση έβαλε σκληρούς όρους 5%
για να φέρει τα λεφτά μέσα και 8% να τα αφήσει έξω.
’μα τα αφήσει έξω εγώ τι κερδίζω από ρευστότητα;
’ρα το μέτρο κατατείνει να πάρω το 8% μόνο για το
έλλειμμα, αλλά κάλυψη τραπεζών κάνω με αυτό;
Η δικιά μας η πρόταση είναι: Όχι, η Ελλάδα δε
χρειάζεται σήμερα να πάρει 5% ή 8%, η Ελλάδα
χρειάζεται να φέρει τα λεφτά μέσα να τα βάλει στις
τράπεζες, για να θωρακίσει τις τράπεζες και να μην
έχω έναν κίνδυνο από αυτή την πλευρά και να έχω
έναν πόλεμο προς τα μία εστία.
Τώρα πρέπει να κοιτάζουμε κι από τη μία κι από
την άλλη πλευρά. Και ξέρετε από το ποδόσφαιρο στο
φάουλ, στήνεται το μπλοκ για να πιάσει την αριστερή
γωνία και ο τερματοφύλακας πάει δεξιά. Εάν μείνει
απροστάτευτος δεν μπορεί να προστατεύσει και τη
μία και την άλλη τη γωνία, με αποτέλεσμα το γκολ.
Η Ελλάδα θα πρέπει να προστατεύσει τη μία της
γωνία, με κεφάλαια. Η πρότασή μας είναι να έρθουν
τα κεφάλαια μέσα και να υπάρξει ένα κίνητρο για να
τα φέρει κάποιος, γιατί σήμερα δε νομίζω ότι
εχέφρων νουνεχής οικονομικός εγκέφαλος θα έβγαζε
τα λεφτά του από την ασφάλεια της Ελβετίας να τα
φέρει στην Ελλάδα, παρά μόνο αν υπήρξε ένα
κίνητρο.
Το κίνητρο να είναι η απαλλαγή από τον φόρο
επιτοκίων, για ένα χρονικό διάστημα, που μπορεί να
είναι τρία, τέσσερα ή πέντε χρόνια. Πρέπει να
εξασφαλίσουμε τον ενδεχόμενο κίνδυνο να μας πέσει
φέτος μία τράπεζα. Προς αυτή την κατεύθυνση η
Κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα.
Από την άλλη πλευρά πιστεύω, ότι το πρώτο
πράγμα που θα μπορούσαμε να ζητήσουμε από την
Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ήταν δώστε μας λεφτά. Εγώ
θα ήμουνα ικανοποιημένος εάν ερχόταν η Γερμανία,
την οποία πάντα βρίσκουμε στο δρόμο μας, και μας
έβαζε στις ελληνικές τράπεζες 10 δισεκατομμύρια ως
κατάθεση, με τον τόκο που δίνουν οι τράπεζες οι
ελληνικές, που εν πάση περιπτώσει σε πάρα πολλές
περιπτώσεις είναι υψηλότερος από αυτούς που
δίνουν στη Γερμανία.
Και μόνο η κατάθεση η μακροχρόνιος με δέκα
χρόνια κατάθεση προθεσμιακή, ήταν ικανοποιητική
για εμάς, να λύσουμε το θέμα της ρευστότητας, να
λύσουμε το θέμα της δανειοδότησης που θα
μπορούσαν να κάνουν οι τράπεζες προς τις
επιχειρήσεις για να γυρίσουν.
Σήμερα δεν υπάρχει επιχειρηματίας που να
έρχεται στην Ελλάδα και δεν υπάρχουν και κεφάλαια
να αιχμαλωτίσουν το οποιοδήποτε όραμα. Λοιπόν
πρέπει να εξασφαλίσουμε αφενός μεν τα κεφάλαια
και δεύτερον το όραμα πως θα έρθει κάποιος στην
Ελλάδα να κάνει μια επιχείρηση.
Απέναντί μας είναι η Γερμανία. Η αλήθεια είναι
κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οσάκις η Ελλάδα ήρθε
σε επαφή με τη Γερμανία υπήρξε ζημιωμένη. Όταν
απελευθερωθήκαμε, αμέσως μετά μας επέβαλαν τον
Βαυαρό τον Όθωνα του οποίου η παρέα η μεγίστη
προσφορά της προς το έθνος ήταν να κλείσει στη
φυλακή τον Κολοκοτρώνη και τον Πλαπούτα. Αυτή
ήταν η μέγιστη προσφορά.
Τους ξανασυναντήσαμε με τις αρχές του
επόμενου αιώνα, να ενισχύουν τον εχθρό μας στην
Καλλίπολη, όπου ήταν και η αρχή αν θέλετε του
θανάτου της μεγάλης ιδέας του έθνους, όπως τότε
εξεφράζετο από τον εθνάρχη Ελευθέριο Βενιζέλο.
Τους ξανασυναντήσαμε το 1940, όπου σκότωσαν
τον Έλληνα, διέλυσαν τη βιομηχανία του, ακριβή
στοιχεία θα δώσω αύριο στην επίκαιρη ερώτηση που
έχω προς τον Πρωθυπουργό, που πιστεύω να
προσέλθει, γιατί ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι πρέπει
κάποια πράγματα σήμερα να ακουστούν, και
αποζημίωση δεν πήραμε.
Πάλι η Ελλάδα από κάτω, με τις γνωστές
μεθοδεύσεις των Κυβερνήσεων των Ελληνικών, που
δώσαμε συγχωροχάρτι το 1959 σε εγκληματίες
πολέμου και δεν είχαν την τύχη που είχαν κάποιοι
ομόλογοί τους σε γειτονικές χώρες, όπως το Ισραήλ
και το θυμάστε το τι έγινε τότε, δεν είναι ανάγκη να το
επαναφέρω τώρα.
Η Γερμανία ήρθε και πήρε από την
τραυματισμένη Ελλάδα, ότι είχε. Μας πήραν τα
ναυπηγεία και το ξέρετε καλά πως μας τα πήραν και
ποια είναι η κατάληξή τους. Μας πήραν τις
τηλεπικοινωνίες, μας πήραν το αεροδρόμιο το
μεγάλο, το αεροδρόμιο της HOCHTIEF, που είναι
γνωστό ως Ελευθέριος Βενιζέλος.
Μας παίρνουν κάθε μέρα το βιος του Έλληνα
πολίτη, μας χρωστάει η Γερμανία, είναι λάθος αυτό
να πηγαίνουμε προσκυνημένοι σχεδόν και να
εκλιπαρούμε και να παρακαλάμε. Μας χρωστάνε και
πρέπει να τους πάμε για κλεπταποδοχή.
Τι εννοώ; Τα πολυεθνικά καταστήματα τα
γερμανικά στην Ελλάδα πωλούν στους Έλληνες με
τη μικρότερη αμοιβή από όλους τους Ευρωπαίους σε
διπλάσια τιμή τα προϊόντα. Και σας καλώ τώρα να
ανεβείτε στο internet να δείτε την ίδια μάρκα ενός
προϊόντος πρώτης καταναλωτικής ανάγκης, την ίδια
μάρκα, στην ίδια συσκευασία, στο ίδιο βάρος, ότι εκεί
έχει 30 λεπτά το μακαρόνι, το πουλάει το LIDL 30
στη Φρανκφούρτη, 29 το πουλάει στη Γαλλία στο
Στρασβούργο και το πουλάει 1 και πλέον ευρώ εδώ.
Πως είναι δυνατόν να πουλάνε τρεις φορές επάνω τα
προϊόντα;
Όταν το έθεσα αυτό στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
απέναντι στους Γερμανούς, σε ένα Ευρωπαϊκό
Κοινοβούλιο που γερμανοκρατείται, γιατί περί αυτού
πρόκειται, μου είπαν ότι «έχουν μεταφορικά» και
τους θύμισα ότι τα ενοίκια στην Ελλάδα είναι ένα
προς τέσσερα και οι μισθοί ένα προς δύο, έπρεπε να
πωλούνται φθηνότερα τα ίδια προϊόντα.
Ξέρετε πόσα χρήματα φεύγουν από την Ελλάδα
ετησίως στο LIDL, στο Carrefour, στο ΙΚΕΑ, στο
Praktiker και στα άλλα μεγάλα πολυεθνικά μαγαζιά
που έχουν αυτοί οι οποίοι σήμερα μας κατηγορούν
και μας έχουν στο εδώλιο του κατηγορουμένου;
Περίπου 70 δις.
Και βλέποντας την κατάσταση από φορολογικούς
παραδείσους τύπου Λιχτενστάιν, η φορολογητέα ύλη
θα σας πουν εκεί οι Εφοριακοί και οι Λογιστές είναι
ίσα καράβια ίσα νερά. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν; Αφού
ήρθαν και μας τα πήραν όλα, αφού ήρθαν και μας
πήραν τα πάντα, είμαστε κατηγορούμενοι τώρα.
Κατηγορούμενοι, που δεν αντιδράσαμε στην κλοπή
τους, περί αυτού πρόκειται.
Τι συμβαίνει και ποιος είναι ο «περίγυρος» τον
οποίον έχει να αντιμετωπίσει ο κ. Παπανδρέου και
νομίζω πρέπει κάποια στιγμή να πούμε κάποιες
αλήθειες στον ελληνικό λαό. Όταν πριν από δύο
μήνες είπα πάλι ότι ζούμε τον αγώνα δολαρίου-
μάρκου, μέσα στη Βουλή συνάντησα κάποια μάτια με
πολλές απορίες, να μη χρησιμοποιήσω άλλο
προσδιοριστικό. Το υιοθέτησε ο Πρωθυπουργός
όταν πήγε στο Νταβός. Είναι μόνο η μάχη δολαρίου-
ευρώ και γιατί είναι η μάχη δολαρίου-ευρώ, τι
συμβαίνει;
Ο Ομπάμα τύπωσε στον ένα χρόνο και κάποιους
μήνες που είναι Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών
της Αμερικής τόσα νομίσματα όσα δεν είχαν τυπωθεί
από το 1950 μέχρι το 2009. Τύπωσε φθηνό δολάριο.
Αυτό πρέπει να το πουλήσει ακριβό έξω, δεν το
τύπωσε για να το πουλήσει πιο φθηνό έξω και
πρέπει να τιθασεύσει κάποια νομίσματα και πρώτο
από αυτά το ευρώ.
Έψαξε λοιπόν και βρήκε ποιος είναι ο λεπτός
κρίκος, χτύπησε εμάς, γιατί ήθελε να πολεμήσει το
ευρώ της Γερμανίας της ηγέτιδας χώρας. ’ρα
λοιπόν, εγώ τα παθαίνω επειδή πολεμάει εσένα. Δεν
είμαστε εμείς ο στόχος, εκεί είναι ο στόχος. Εμείς
είμαστε τα θύματα.
Και δεύτερον, έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια που
κλιμακώθηκε αμέσως μετά την κορύφωση της κρίσης
από τη Μεγάλη Βρετανία, στενότατο συγγενή των
Αμερικανών, τη Δανία και τη Σουηδία, για
υπονόμευση της ΟΝΕ. Και εκεί δεν πήραμε χαμπάρι
εμείς τίποτα.
Σε αυτή την προσπάθεια της υπονόμευσης πάλι
εμείς είμαστε ο στόχος. Δεν είμαστε εμείς έχετε
υπόψη σας συμμέτοχοι σε αυτή την κατάσταση.
Μπορεί να έχουμε έλλειμμα και χρέος όπως είπα και
στην αρχή, αλλά αυτά δε φτάνουν για να
κατρακυλήσει μία χώρα.
Χρειάζονται πόροι. Εμείς κάναμε κάποιες
προτάσεις τις οποίες επαναλαμβάνω. Πρώτα-πρώτα,
η κυβέρνηση μπορεί να καλέσει τις κατασκευάστριες
εταιρείες των μεγάλων έργων και να τους δώσει
επιμήκυνση για 5 χρόνια των συμβάσεων που έχουν.
5 χρόνια στην Αττική Οδό, 5 χρόνια στην Ιονία Οδό,
6 χρόνια στην Εγνατία, 5 χρόνια όπου έχουμε διόδια.
Αυτά τα κεφάλαια μπορεί να ξεπεράσουν τα 15
δισεκατομμύρια. Πιστεύω ότι οι εταιρείες αυτές είναι
έτοιμες να επενδύσουν σήμερα 15 δισεκατομμύρια
λαμβάνοντας στο μέλλον τα χρήματα αυτά. Και αυτές
εξυπηρετούνται γιατί έχουμε ήδη μπουλντόζες που
κάθονται και ταυτοχρόνως θα ανοίξουν 300 χιλιάδες
περίπου θέσεις εργασίας. Αντιλαμβάνεστε ότι
αυτομάτως έχουμε μία μηχανή που βάζουμε μπρος.
Δηλαδή και μόνο αυτή η σκέψη είναι το ποσό ενός
ΕΣΠΑ.
Δεύτερον. Κληροδοτήματα. Έχουμε τα
περισσότερα ενεργά κληροδοτήματα από κάθε άλλη
χώρα του κόσμου. Ο Έλληνας έχει μία παράδοση
έχετε υπόψη σας στους εθνικούς ευεργέτες, από το
Ζάππειο μέχρι το Στάδιο. Έχουμε κληροδοτήματα τα
οποία είναι ανενεργά εδώ και 30 και 40 χρόνια. Να
υπάρξει η κατάλληλη νομοθετική ρύθμιση και από
αύριο το πρωί να αξιοποιηθούν.
Μόνο το κτήμα Καραπάνου που εκτείνεται εις την
’νω Γλυφάδα, θα μπορούσε να αποδώσει την
προσεχή τριετία τα κεφάλαια τα οποία αναζητούμε
προς δανεισμό φέτος. Μόνο ένα κληροδότημα. ’ρα,
υπάρχει αντικείμενο. Σήμερα σε όλα αυτά τα
κληροδοτήματα κυκλοφορούν τετράποδα και δίποδα
τρωκτικά. Υπάρχει αντικείμενο.
Τρίτον. Αυθαίρετα. Έχουμε 1,5 εκατομμύριο
αυθαίρετα. Ρώτησα την κυβέρνηση χθες ευθέως στη
Βουλή, μπορείτε να τα γκρεμίσετε; Η απάντηση ήταν
όχι, δεν μπορούμε. Απ΄ τη στιγμή που δεν μπορούμε
να τα γκρεμίσουμε, εκτός κάποιες ακραίες
περιπτώσεις, γιατί δεν δίνουν την ευκαιρία στον
Έλληνα να το νομιμοποιήσει, να έχει το ρεύμα
σήμερα που προσπαθεί με διάφορους μηχανισμούς
να εξασφαλίσει και να δώσει ευχαρίστως το αντίτιμο
που θα χρειαστεί η Ελλάδα.
Μιλάμε ότι εάν αυτό γίνει, εάν επανέλθει το θέμα
των υπαιθρίων χώρων που είπαν στην κυβέρνηση
και χάλασε ο Σουφλιάς και αποχάλασε η κα
Μπιρμπίλη, μιλάμε για ποσό περίπου των 6 δις ευρώ
αναίμακτα. Από κάθε μονάδα του ΦΠΑ ευελπιστούν
για 750 εκατ. για να καταλάβετε. Για τέτοια κεφάλαια
μιλάμε.
Έχουν λήξει από το 2006 οι άδειες των καζίνο.
Εάν δοθούν καινούργιες άδειες μπορούν να
προσφέρουν στη χώρα άμεσα το ποσό περίπου του
1 με 1,5 δις. Προτιμώ να μη μπουν φόροι και να
μαζέψουν τα χρήματα με αυτό τον τρόπο. Εάν
αποφασίσει η κυβέρνηση να λύσει το ήδη
καταπατημένο προνόμιο αποκλειστικότητας του
ΟΠΑΠ το ΠΑΣ ΣΤΟΙΧΗΜΑ, με το Internet το οποίο
δεν μπορεί να το ελέγξει και νομιμοποιήσει και δώσει
τις άδειες, πρέπει να προσδοκά σε 2 δις. Το έκανε ο
Μπερλουσκόνι και μάζεψε κάτι περισσότερο.
Χρήματα τα οποία δεν πονάνε τον ελληνικό λαό.
Γιατί η Ευρώπη ζητάει να βρούμε χρήματα. Χρήματα
μπορεί να τα βρούμε εάν κοιτάξουμε λίγο παραέξω
από εκεί που μπορεί να φτάνει η τσίμπλα του ματιού
μας.
Επίσης, 1 δις μπορεί εύκολα το κράτος να το έχει
εάν για 3-4 χρόνια ή όσο χρειαστεί, να κάνει ένα
λαχείο εθνικής προσπάθειας και μάλιστα η πρότασή
μου προς την κυβέρνηση είναι αυτό να λήγει τη
βραδιά της Δημοκρατίας στις 24 Ιουλίου. Το φιλότιμο
του Έλληνα νομίζω πολλές φορές μπορεί να
αποκαταστήσει καλύτερα την απειλή, τη φοβέρα και
το βιασμό.
Προτείνουμε ένα ενιαίο ταμείο ασφάλισης, αντί
των πολλαπλών που έχουμε σήμερα, που εις το
λόγον περίπου είναι 13 κατά την άποψη της κυρίας
Πετραλιά, αλλά με τα παράγωγα πάλι 130 φτάνουν.
Ένα ενιαίο ταμείο σύνταξης.
Για την επιμονή της Ευρώπης για δύο χρόνια
παραπάνω εργασίας για να βγεις στη σύνταξη. Το
ξέρουμε ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο. Διερωτώμαι
όμως πώς κανείς μπορεί να το αποφύγει αυτό απ΄ τη
στιγμή που το προσδόκιμο της επιβίωσης ενός
ανθρώπου έχει αυξηθεί περίπου 10 χρόνια από το
1960 περίπου που θεσπίστηκε αυτό το όριο της
ηλικίας.
Εμείς προτείνουμε ότι μπορεί να γίνει αποδεκτό
τα δύο χρόνια παραπάνω, αρκεί τα τέσσερα
τελευταία χρόνια, δηλαδή από το 63ο έτος της ηλικίας
αυτός που ήταν να βγει στο 65 και θα βγαίνει στο 67,
να έχει την ευχέρεια να δουλεύει 4 ημέρες της
εβδομάδας, ούτως ώστε να έχει τη δυνατότητα
προσαρμογής στη νέα ζωή αμέσως μετά τη
συνταξιοδότηση.
Θα μου πείτε ότι χάνουμε μία ημέρα εργασίας και
ό,τι συνεπάγεται αυτό. Το κερδίζουμε από την
εμπειρία που έχει αποκομίσει αυτός ο άνθρωπος 30
τόσα χρόνια εις το δημόσιο.
Απαραιτήτως η εναρμόνιση των τιμών σε όλα
αυτά τα είδη που πουλάνε τα πολυεθνικά
καταστήματα που είπαμε, με αυτές των Βρυξελλών,
της Γαλλίας και της Γερμανίας. Αυτομάτως. Δηλαδή
εάν ρίξουμε τις τιμές των προϊόντων, είναι σαν να
κάνουμε αύξηση μισθού. Γιατί το μεγαλύτερο τμήμα
του μισθού κάθε οικογενειάρχη, πηγαίνει στα
πολυκαταστήματα αυτά. Εάν κατορθώσουμε και
ρίξουμε τις τιμές σε τιμές Ευρώπης, είναι σαν να του
κάνουμε αυτομάτως αύξηση.
Θα κάνω μια πρόταση στην κυβέρνηση να
υπάρξει ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ κερδοσκόπων, ο οποίος θα
κοινοποιείται στον ελληνικό λαό, για να ξέρουμε ποιοι
ακριβώς κερδοσκοπούν εις βάρος των Ελλήνων.
Επιμένουμε στην πρότασή μας για τιμή Mαρκέ
στα προϊόντα πρώτης ανάγκης. Όπως η εφημερίδα
πουλιέται στην ίδια τιμή στο Σύνταγμα στο πρατήριο
του HILTON ή στην Αράχωβα, είτε στην
Αλεξανδρούπολη, τιμή Mαρκέ σε ορισμένα προϊόντα
πρώτης ανάγκης.
Η μεγάλη πληγή, τα φάρμακα. Πρέπει πάση
θυσία να πείσουμε την ελληνική βιομηχανία να
ασχοληθεί με την παραγωγή φαρμάκων. Αυτή τη
στιγμή έχετε υπόψη σας η πλειονότητα των
φαρμάκων που καταναλώνονται ή μάλλον
διορθώνω, υπερκαταναλώνονται, είναι φάρμακα
εισαγωγής που κοστίζουν πάρα πολλά χρήματα στον
ελληνικό λαό.
Προσλήψεις. Δεν έχουμε τη δυνατότητα η Ελλάδα
να προσλαμβάνει κανέναν. Όπου υπάρχουν κενά να
υπάρξουν δια νομοθετικής ρυθμίσεως υποχρεωτικές
μετατάξεις. Είναι αδιανόητο να έχω πλεονάζον
προσωπικό σε μία υπηρεσία και να μην μπορώ να το
πάω σε κάποια άλλη υπηρεσία γιατί γκρινιάζουν οι
υπηρεσιακοί παράγοντες.
Τέλος, προτείνουμε στα πολλά ομόλογα που
γίνονται, να βγει και ένα ομογενειακό δάνειο, το
οποίο θα απευθύνεται εις τη διασπορά. Έχουμε 10
εκατ. Έλληνες που ζουν εκτός συνόρων, η Ελλάδα
μπορεί να τους πείσει ότι μπορούν να προσφέρουν
σήμερα τον οβολό τους.
Μια μεγάλη πληγή την οποία έχουμε κυρίες και
κύριοι, είναι οι λαθρομετανάστες. Κοστίζουν στην
Ελλάδα πολλά δισεκατομμύρια και δε μιλάω για την
τροφή τους. Ανθρώπινο είναι αυτό. Και βεβαίως η
Ελλάδα όσο και να μη μπορεί δεν μπορεί να αφήσει
κανέναν νηστικό, έστω και αν έχει μπει παράνομα
στη χώρα.
Όμως έχουμε 10 δις διαρροές των εμβασμάτων
που πάνε στις χώρες τους. Η Ελλάδα χάνει 10 δις.
Δηλαδή δύο χρόνια είναι το έλλειμμα το οποίο
έχουμε τώρα και μας ζητάει η Ευρώπη. Δηλαδή
περιορίζουμε τις αμοιβές μας, κόβουμε τον 14ο
μισθό, δουλεύουμε παραπάνω, γι΄ αυτό το ποσό που
είναι μόλις δύο χρόνια απ΄ τα χρήματα που βγαίνουν
έξω.
Μπορεί να τα στείλει έξω ή όχι; Εμείς λέμε ναι,
αρκεί να είναι ενήμεροι φορολογικά και ασφαλιστικά.
Είναι αδιανόητο ο Έλληνας μικροεπαγγελματίας να
μην μπορεί να κάνει μία δουλειά με το δημόσιο γιατί
χρωστάει στην εφορία ή στο ΙΚΑ και ο άλλος
ανεξέλεγκτα να στέλνει λεφτά στο εξωτερικό. Αν είναι
φορολογικά ενήμερος και ασφαλιστικά ενήμερος,
τότε να μπορεί να στείλει.
Νομίζω με αυτό τον τρόπο η Ελλάδα
εξυπηρετείται διπλά, αφενός μεν θα έχουμε μείωση
κεφαλαίων που βγαίνουν προς τα έξω, θα τα
καταθέσουν στις ελληνικές τράπεζες οπότε αυξάνει η
ελληνική τράπεζα τη ρευστότητά της και απ΄ την
άλλη πλευρά ο οποιοσδήποτε απ΄ αυτούς θέλει να
στείλει στο μέρος του λεφτά για το λόγο εξάλλου που
ήρθε εδώ, θα αναγκαστεί να πληρώσει τις
υποχρεώσεις του προς την πατρίδα εφορία και
ασφάλεια που δεν το κάνει σήμερα.
Που βρισκόμαστε από πλευράς εξωτερικής
πολιτικής. Ο Πρωθυπουργός έκανε ένα λάθος.
Κάποια μικρά, αλλά ένα σοβαρό λάθος. Πιστεύω ότι
ήταν λάθος που πήγε στη Ρωσία. Η Ρωσία ήταν
πράγματι για μας μια όαση, την οποία αφήσαμε και
χάθηκε με λάθη και παραλείψεις της προηγούμενης
Κυβέρνησης. Όπως ξέρουν καλά εκείνοι που
ασχολούνται με τα εξωτερικά όπως ο κ. Μπλαβέρης,
η Μόσχα απέκτησε ερωμένη τον τελευταίο καιρό και
αυτή η ερωμένη λέγεται ’γκυρα.
Εμείς λοιπόν τώρα δεν έχουμε να πάρουμε
τίποτε. Ούτε ένα φιλί στο μάγουλο από τη Ρωσία!
Έχω την αίσθηση ο ίδιος ο Πρωθυπουργός το
κατάλαβε στο εκεί του ταξίδι.
Οι 2 ώρες συζήτηση με τον Πούτιν δημιούργησαν
εθνική περηφάνια, αλλά χρονομετρήθηκαν και η
απάντηση ήρθε από τους Αμερικανούς, πριν
προσγειωθεί και την ακούσατε μέσα στη Βουλή.
Πιστεύω ότι η Ελλάδα πρέπει να εκμεταλλευτεί το
κενό, το οποίο δημιουργήθηκε εδώ στη γειτονιά μας.
Ο Ερντογάν διαπιστώνοντας ότι δεν μπαίνει στην
Ευρωπαϊκή Ένωση, στρίβει ολοταχώς το τιμόνι για
τον Ισλαμισμό. Ήδη η συμπεριφορά του ανωτάτου
άρχοντος της γειτονικής χώρας, είναι καθαρά
ισλαμική, ίσως και σε επίπεδο Ιρανών.
Το δόγμα του νέου Υπουργού Εξωτερικών της
Τουρκίας είναι ο Οθωμανισμός. Ο Ερντογάν διεκδικεί
για τον εαυτό του ρόλο που είχε ο Νάσερ πριν από
60 χρόνια. Δυο τινά θα συμβούν. Ή ο Ερντογάν θα
επιβληθεί οπότε σε αυτό το imperium πρέπει να
ανησυχούμε εδώ στην Ελλάδα, ή θα αντιδράσει ο
Κεμαλισμός με κάποιο Κίνημα το οποίο
αποσοβήθηκε, αυτά που έλεγα στη Βουλή πριν 2
μήνες ότι θα έχουμε εξελίξεις στην Τουρκία. Φάνηκαν
49 αξιωματικοί και όταν λέμε 49 αξιωματικοί κάποιοι
εξ αυτών ήταν Αρχηγοί Όπλων, που δεν θα αφήσει
έτσι να περάσει ο Στρατός της Τουρκίας και δεν ξέρω
αν ενεργούν μόνοι τους, αφ΄ εαυτού.
Εν πάση περιπτώσει εάν αυτοί κάνουν Κίνημα και
πετύχει, πάλι πρέπει λογικά να περιμένουμε μια
αβαρία, εδώ, στη δική μας περιοχή. ’ρα λοιπόν εμείς
ως Ελλάδα πρέπει να βρούμε διέξοδο. Πιστεύω ότι
πρέπει να αναπληρώσουμε το κενό που άφησε ο κ.
Ερντογάν στις σχέσεις Αμερική - Τελ Αβίβ, και να
βρούμε ένα τρόπο εμείς, ως Ελλάδα, να εισέλθουμε.
Αντιλαμβάνεστε ότι δεν θα μπορούσα να πω
περισσότερα πράγματα πάνω σε αυτή την υπόθεση,
είναι μια σκέψη την οποία μοιράστηκα με τον
Πρωθυπουργό της χώρας κατά την τελευταία μας
συνάντηση.
’ρα τα πράγματα είναι εξαιρετικά κρίσιμα στο
εξωτερικό σημείο. Ο κ. Νίμιτς έρχεται εδώ
επιμένοντας εις τη γνωστή γραμμή που έρχεται. Η
διαφωνία της Ελλάδας από ό,τι μπορώ να
αντιλαμβάνομαι είναι αν θα είναι «Βόρεια Δημοκρατία
της Μακεδονίας» ή θα είναι «Δημοκρατία της Βόρειας
Μακεδονίας» και αντιλαμβάνεστε ότι όταν εμείς
είμαστε τραυματισμένοι καίρια, πάντα υπάρχει και
ελλοχεύει ένας κίνδυνος ανάλογος με αυτόν που
έγινε το ΄95 με άρρωστο τον Παπάγο, το ΄74 με τις
ανορθογραφίες τότε της Χούντας, το ΄96 με την
ανύπαρκτη ελληνική Κυβέρνηση τότε του κ. Σημίτη
που μόλις είχε ορκιστεί.
Πιστεύω λοιπόν ότι υπάρχει ένας κίνδυνος και γι΄
αυτό χρειάζεται να είμαστε όλοι υπεύθυνοι και
σοβαροί, μπρος στα ενδεχόμενα που αντιμετωπίζει η
χώρα. Με αυτά είμαι στη διάθεσή σας για
οποιαδήποτε ερώτηση θέλετε.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Ευχαριστούμε κ. Πρόεδρε.
Παρακαλώ τις ερωτήσεις σας. Ο κ. Σπίνος από το
«Extra - 3».
Α. ΣΠΙΝΟΣ («EXTRA - 3»): Κύριε Πρόεδρε καλό
μεσημέρι. Θέλω να σας ρωτήσω επιτρέψτε μου δυο
πράγματα. Σημείωσα στο λόγο σας και φαντάζομαι
όχι τυχαία, τέσσερις φορές το ενδεχόμενο
κατάρρευσης μιας ελληνικής Τράπεζας. Επειδή το
ρεπορτάζ οργιάζει για συγκεκριμένη Τράπεζα σας
ρωτώ σε συνδυασμό με το λόγο του υπεύθυνου
πολιτικού ηγέτη αλλά και του πολύ καλού
δημοσιογράφου, αν μπορείτε να ονοματίσετε την
Τράπεζα αυτή.
Και το δεύτερο, επειδή δεν έχει διαρρεύσει τίποτε
από τη συνάντησή σας με τον Πρωθυπουργό της
χώρας. Εάν στη συγκεκριμένη συνάντηση ο λόγος
των προτάσεων που σήμερα είπατε, σας δόθηκε ως
πρόταση και για ρόλο. Σας ευχαριστώ πολύ.
Γ. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: Κύριε Σπίνο, εγώ μίλησα
αορίστως για ένα κίνδυνο που υπάρχει, κοιτάζοντας
μόνο το έλλειμμα να μην μπορέσουμε να
βοηθήσουμε στη ρευστότητα των Τραπεζών. Μην
ξεχνάτε ότι οι Τράπεζες έχασαν αρκετά δις από την
άκριτη απόφαση της Κυβέρνησης να αφήσει να
αιωρείται στους δημοσιογράφους ότι θα δεχτεί ως
τεκμήριο τις καταθέσεις. Έφυγαν αρκετά χρήματα.
’λλοι υπολογίζουν ότι είναι 10 δις, άλλες εφημερίδες
25 δις.
Οι Τράπεζες έχουν στεγνώσει. Φοβούμαι λοιπόν
ότι ο κίνδυνος είναι υπαρκτός να μας συμβεί ένα
τέτοιο ατύχημα. Δεν μπορώ να προσδιορίσω
Τράπεζα και ούτε θα το έκανα ποτέ αυτό και νομίζω
ότι είναι ένα θέμα που πρέπει να βρούμε τον τρόπο
να το βοηθήσουμε, γιατί αν το υπονομεύσουμε θα
είναι κακό για όλους μας.
Όσον αφορά το θέμα με τον Πρωθυπουργό,
πρέπει να πω τούτο: ανάλογες σκέψεις είχα δώσει
και στον κ. Καραμανλή ακριβώς πριν ένα χρόνο. Ο κ.
Καραμανλής το αντιμετώπισε με αλαζονεία, ο κ.
Πρωθυπουργός με ευήκοον ους, εξαιρετικά ευήκοον
ους. Δεν μου ζητήθηκε κανένας ρόλος, αλλά εν πάση
περιπτώσει επειδή πολλά ακούγονται εις το
παρασκήνιο του επαγγέλματος μας η δικιά μου η
θέση είναι ξεκάθαρη. Το ταγκό είναι για δυο, εγώ
μπορεί να είμαι στην ορχήστρα και να σολάρω, αλλά
στο χορό δεν συμμετέχω.
Μ. ΜΑΖΑΡΑΚΗΣ («ΝΕΤ 105,8»): Κύριε Πρόεδρε,
κι εγώ δυο ερωτήματα θα υποβάλω, αν έχετε την
καλοσύνη να μου απαντήσετε. Το πρώτο είναι:
αρκετοί πιστεύουν ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε το
ευρώ και να δημιουργήσουμε μια νέα δραχμή, η
οποία θα καταστήσει την οικονομία μας περισσότερο
ευέλικτη και ανταγωνιστική εν όψει και της κρίσεως
που αντιμετωπίζουμε.
Εν όψει αυτών των προβλημάτων λοιπόν που κι
εσείς ο ίδιος περιγράψατε ότι αντιμετωπίζουμε με
τους ισχυρούς Ευρωπαίους συνεταίρους μας στη
ζώνη του ευρώ, συμμερίζεστε αυτή την άποψη, ότι
πρέπει η Ελλάδα, μελλοντικά έστω, εν ευθέτω χρόνω
να αποχωρήσει από την Ευρωζώνη;
Το δεύτερο ερώτημα αφορά σε μια απορία που
μου έχει γεννηθεί. Τα προηγούμενα χρόνια, νομίζω
τελευταία φορά που το αναφέρατε αυτό ήταν στη
συνέντευξη που δώσατε προ των Ευρωεκλογών του
περασμένου έτους, μνημονεύατε συνεχώς την
πρόταση σας για συγκρότηση κυβερνήσεως εκ
προσωπικοτήτων.
Τώρα που η οικονομική κρίση έχει επιδεινώσει τα
πράγματα και εσείς ο ίδιος μιλάτε για συνένωση
δυνάμεων γιατί δεν αναφέρεστε σε αυτή την
πρόταση σας και γιατί δεν στηρίξατε την παρεμφερή
πρόταση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ή
τουλάχιστον δεν τη στηρίξατε αρκούντως για να μη
πω καθόλου; Αυτό το ερώτημα θα ήθελα να μου
απαντήσετε και το πρώτο.
Γ. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: Όσον αφορά το Ευρώ,
τέτοια ώρα τέτοια λόγια. ’κουσα και την πρόταση
από το στόμα του κ. Βρεττού. Δεν νομίζω ότι
μπορούμε να το συζητάμε σήμερα. Αυτό το οποίο
μπορούμε να συζητάμε όμως είναι μια διολίσθηση
του ευρώ.
Την Ελλάδα την εξυπηρετεί να υπάρξει μια σχέση
δολαρίου -ευρώ 1 προς 1 και όχι το 1,60 το οποίο
υπήρξε, το οποίο μας δυσκόλευε πάρα πολύ στο να
κάνουμε εξαγωγές σε τρίτες χώρες, οι οποίες είναι
δεμένες με το δολάριο και ταυτοχρόνως απέκρουε
τον τουρισμό προς τη χώρα από τους Αμερικανούς.
’ρα λοιπόν εμείς θέλουμε ένα ευρώ χαμηλότερο,
όπου δεν θα είχαμε και λόγους να μας επιτίθενται
κάποιοι για να υπάρξει αυτή η σχέση. Το έχω ζητήσει
κατ΄ επανάληψη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Τους
είπα αυτά τα θέματα που αντιμετωπίζουν και τα
αντιμετωπίζουμε. Σας παραπέμπω σε ομιλίες εκεί.
Όσον αφορά την κυβέρνηση προσωπικοτήτων,
μέσα στην καταιγίδα και όταν έχεις απέναντι σου 10
μποφόρ δεν είναι απλώς σκέψη να αλλάξεις ούτε
κυβερνήτη ούτε πλήρωμα. Πας εκεί και βοηθάς. Και
επειδή διετέλεσα ιστιοπλόος, είμαι δίπλα εκεί και λέω
«μαζέψτε το φλόκο μη μας πάρει όλους μαζί». Αυτός
είναι και ο ρόλος μου.
Γιατί ακούω κάποιους κύριε συνάδελφε να λένε
ότι ο Καρατζαφέρης είναι δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ. Όχι, ο
Καρατζαφέρης είναι δεκανίκι της Ελλάδας. Μπορεί
να είναι το ΠΑΣΟΚ, μπορούσε να είναι ο
Καραμανλής, μπορούσε ο Σαμαράς, μπορεί να είναι
η Παπαρήγα. Εμένα υποχρέωση μου είναι να
στηρίζω όπως νομίζω τον οποιονδήποτε πρόσφορο
δρόμο να βγει η Ελλάδα από την κρίση.
Το ΠΑΣΟΚ συμβαίνει να στηρίζεται σε μεγάλο
κομμάτι στο πρόγραμμα μας, το πρόγραμμα του
2004. Εγώ στηρίζω το πρόγραμμα μου, που
συμβαίνει να το στηρίζει και το ΠΑΣΟΚ. Περί αυτού
πρόκειται.
Λ. ΜΠΛΑΒΕΡΗΣ («ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ»): Κύριε
Πρόεδρε, θα ήθελα να ρωτήσω το εξής: το τελευταίο
διάστημα βλέπουμε μια σειρά πρωτοβουλιών που
έχει ληφθεί από μέρους σας και από το κόμμα σας
τόσο σε επίπεδο κοινοβουλευτικό όσο και γενικότερα
στην κοινωνία, που αφορά την αντιμετώπιση της
απαράδεκτης γερμανικής θέσεως κάποιων ΜΜΕ με
αιχμή κάποια ΜΜΕ και γενικότερα της γερμανικής
επικοινωνίας και κυβερνήσεως. Αυτό το περιγράψατε
πολύ σωστά στην αρχή της τοποθετήσεως σας.
Θα ήθελα να σας ρωτήσω το εξής. Έχετε υπόψη
σας και την λήψη και την πρόταση κάποιων άλλων
μέτρων πέρα από αυτό το επίπεδο το
κοινοβουλευτικό που αναφέρθηκα; Δηλαδή να
καλέσετε το ελληνικό λαό σε μια οργανωμένη
αντίδραση απέναντι στις γερμανικές εταιρείες;
Και ένα δεύτερο ερώτημα που αφορά τα εθνικά
θέματα. Με αφορμή αυτή τη διεθνή κατάσταση που
αντιμετωπίζει η Ελλάδα, που μας έχουν βάλει στη
γωνιά του ρινγκ, πιστεύετε ότι τώρα υπάρχει
πρόσφορο έδαφος για να κλείσουν ορισμένα εθνικά
θέματα με δυσμενή τρόπο για τη χώρα μας;
Ευχαριστώ.
Γ. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: Νομίζω ότι το τελευταίο το
έχει υπαινιχθεί και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός.
Πράγματι φοβάμαι. Μια αδύνατη Ελλάδα δεν μπορεί
να υπερασπιστεί τα δίκαια της όπως μπορεί μια
ισχυρή Ελλάδα. Μη κοροϊδευόμαστε κ. Μπλαβέρη.
Πληρώνουμε τη SIEMENS τώρα. Η επιθετικότητα
έχει να κάνει με την επιθυμία κάποιων να κρατήσουν
ανοιχτή τη SIEMENS.
Εγώ όπως θυμάστε όταν ετέθη το θέμα της
συζήτησης Εξεταστικής Επιτροπής είπα «όχι τώρα,
αφήστε το, μπορούμε να το εξετάσουμε αργότερα.
Εφ΄ όσον εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να πάει
μέσα φυλακή κάποιος από εκείνους τους Υπουργούς
που τα πήρανε, αφήστε το τουλάχιστον να το
εξετάσουμε αργότερα, όχι τώρα».
Αυτή τη στιγμή η Γερμανία έχει μια τεράστια
αιμορραγία. Έχει κλείσει τη SIEMENS παγκοσμίως,
μένει ανοιχτή σ΄ εμάς και υπάρχουν κράτη τα οποία
δεν προχωράνε σε υλοποίηση συμβάσεων όσο
υπάρχει αυτή η ιστορία. Ακόμα και η γειτονική μας
Τουρκία σε ανώτατη τεχνολογία, μιλάω για τους
πυρηνικούς της αντιδραστήρες, κωλυσιεργεί το θέμα
με τη SIEMENS. Πληρώνουμε τη SIEMENS.
Θα μου πείτε «να τα κουκουλώσουμε για να
σταματήσει η Γερμανία;» Απλώς θα ήθελα μια άλλη
πιο έξυπνη κίνηση από εμάς. Πιστεύω όμως εν τέλει
ότι θα υπάρξει στη σκέψη κάποιος συμβιβασμός. Η
πίεση με τη Γερμανία θα εξακολουθήσει.
Τώρα αν εννοείτε ότι πρέπει να κάνουμε
μποϊκοτάζ σε κάποια προϊόντα, αν εγώ διαπιστώσω
ότι η πίεση από τη Γερμανία γίνεται ασφυκτική, θα
προχωρήσω πλέον σε καταγγελίες αυτού του είδους
που πριν από λίγο είπατε. Δεν είναι δυνατόν να
μένουμε παθητικοί.
Ενοχλούμαι πάρα πολύ όταν κάθε μέρα μου
τηλεφωνούν Έλληνες από τη Γερμανία και μου λένε
με το χειρότερο τρόπο τους αντιμετωπίζουν. Έχετε
υπόψη σας, έχουν φτάσει, και ρεπορτάζ μπορείτε να
κάνετε, συνάδελφοι είστε, στα σχολεία που φοιτούν
τα Ελληνόπαιδα, τα παιδιά των 13 - 14 ετών τα
κοροϊδεύουν «απατεωνάκια». Με ενοχλεί. Με
ενοχλεί. Και εγώ θα τους πληρώνω από πάνω για να
δυναμώνουν την οικονομία τους;
Κύριοι συνάδελφοι, εμείς μπήκαμε στην Ευρώπη
ως ισότιμα μέλη. Μας κατάντησαν αποικία. Αποικία
είμαστε και θα επιβληθεί φεουδαρχικό σύστημα, θέμα
χρόνου είναι, όσο κρατάει αυτό το πράγμα. Αν κι εγώ
πιστεύω ότι ζούμε την αρχή του τέλους της
Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μέχρι χθες μας καλούσαν να ψηφίσουμε στα
Κοινοβούλια με συνοπτικές διαδικασίες το Σύνταγμα
για να γίνουμε ενιαίο κράτος και τώρα που βρέθηκε
στην ανάγκη μια επαρχία εννοείται του ενιαίου δικού
τους κράτους, μας κήρυξαν τον πόλεμο. Λοιπόν, δεν
πιστεύω σαφώς εις την ενωμένη Ευρώπη. Δεν
συζητάω σήμερα ενδεχόμενο αποχώρησης, αλλά
θέλω όμως να μην με βλέπουν ως άποικο. Δεν είμαι
όμηρος κανενός. Δεν είμαι υπήκοος κανενός. Κι αν
χρειαστεί σ΄ αυτόν τον τομέα θα αυξήσω την
αντίδρασή μου.
Ήδη να σας πω ότι έδωσα εντολή στην κυρία
Τζαβέλα και έστειλε στους 750 Ευρωβουλευτές μια
επιστολή γι΄ αυτήν την επιθετικότητα που δεχόμαστε
και την αηδία του FOCUS, όπως επίσης ζητήσαμε
από τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να
καταγγείλει αυτές τις μεθοδεύσεις. Πιστεύω να
πιάσουν τόπο οι ενέργειές μας όπως έπιασε τόπο
στον «Κόκκινο Ντάνι» και στον Φάραντζ οι εκκλήσεις
μας ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να βγει επάνω εάν δεν
μειωθούν οι εξοπλισμοί από την απειλή της
Τουρκίας.
κα ΨΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (TV ΑΠΕ): Κύριε Πρόεδρε,
μιλήσατε στις προτάσεις σας στην αρχή, η πρώτη
πρόταση που κάνατε είναι η εξασφάλιση
ρευστότητας των τραπεζών. Υπάρχει όμως εδώ το
θέμα των 28 δις που δόθηκαν στις τράπεζες για να
μετακυλίσουν στην πραγματική οικονομία και όπως
είναι γνωστό δεν έγινε τίποτα πάνω σ΄ αυτόν τον
τομέα. Το ένα είναι αυτό.
Και το δεύτερο είναι, στη Μόσχα συμβούλευσαν
τον Πρωθυπουργό να πάει στο Διεθνές Νομισματικό
Ταμείο. Δεν έχει αποκλειστεί με σαφήνεια από την
κυβέρνηση αυτό το ενδεχόμενο. Ποια είναι η θέση
σας;
Γ. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: Εγώ αυτό το οποίο τώρα
το σκέφτεται η κυβέρνηση το είχα πει την πρώτη
στιγμή, πηγαίνετε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο
τρέχοντας, πρώτον για απειλή προς την Ευρώπη να
καταλάβει ότι υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές.
Δεύτερον, από το να έχω τρία χαλινάρια καλύτερα
να έχω ένα. Σήμερα έχω τρία χαλινάρια. Έχω
Ευρωπαϊκή Ένωση, Ευρωπαϊκή Τράπεζα και
Νομισματικό Ταμείο. Εάν δεν μπορώ να μην έχω
κανένα, τουλάχιστον να έχω ένα. Και πρέπει να σας
πω ότι οι όροι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου
δεν είναι τόσο επαχθείς όσο είναι αυτοί που μας
επιβάλλουν. Δεν σημαίνει ότι είναι λύση, έτσι; Δεν
είναι λύση. Δηλαδή δεν δίνεις σε κάποιον ο οποίος
πονάει η μέση του κορτιζόνη, όταν διαπιστώσεις
όμως ότι έχει καρκίνο στα οστά του δίνεις κορτιζόνη.
Για τα 28 δις. Δεν είναι 28 δις. 28 δις είναι στα
λόγια. Λιγότερα θα πήραν οι τράπεζες για να μην
πέσουν. Μη λέμε 28 δις. Αν είχε η Ελλάδα 28 δις δεν
θα είχαμε ανάγκη να πηγαίνουμε έξω τώρα και να
ζητάμε.
κα ΤΑΣΟΥΛΗ («MEGA»): Κύριε Πρόεδρε, ο
Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ο κ. Πάγκαλος έδωσε
μια συνέντευξη χθες στο ΒΒC όπου έθεσε το θέμα
των γερμανικών αποζημιώσεων, το οποίο κι εσείς
θέσατε πριν από λίγο. Είπε ξεκάθαρα ότι οι Γερμανοί
μας πήραν χρυσό από την Τράπεζα της Ελλάδας,
μόνο που σήμερα ο ξένος Τύπος απαντά ότι θα
έπρεπε ο κ. Πάγκαλος να κάνει μαθήματα πώς να
συμπεριφέρεται στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και
λέει ακόμα ότι θα πρέπει να κάνει μαθήματα πώς να
αντιμετωπίζει τους ανθρώπους. Ήθελα λοιπόν ένα
σχόλιο για τη συνέντευξη του κ. Πάγκαλου και για τις
αντιδράσεις.
Γ. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: Μακάρι η κυβέρνηση να
είχε όχι έναν Πάγκαλο, 20 Πάγκαλους.
κα ΚΛΕΙΤΣΙΩΤΗ («ΝΕΤ»): Κύριε Πρόεδρε, παρά
την κριτική που ασκείτε στην κυβέρνηση, σε κρίσιμα
ζητήματα τη στηρίζετε. Είναι μόνο το δημόσιο
συμφέρον ή μ΄ αυτόν τον τρόπο θέλετε έμμεσα να
μειώσετε και τη δύναμη της Νέας Δημοκρατίας;
Γ. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: Εγώ στηρίζω το δίκαιο της
Ελλάδας. Δηλαδή πέρυσι θα μπορούσε να πει το
ΠΑΣΟΚ το ίδιο πράγμα. Στηρίζεις τον Καραμανλή για
να μειώσεις του ΠΑΣΟΚ; Όχι. Εφόσον στην κρίση
τιμονιέρης είναι ο Γιώργος Παπανδρέου, με αυτόν
τον τιμονιέρη θα προσπαθήσω να κάνω τις
οποιεσδήποτε διορθωτικές μου περνάει από το χέρι
πορείες για να φτάσω σε ένα λιμάνι. Αυτά τα ακούω,
είναι φθηνά επιχειρήματα και μου κάνει εντύπωση
πώς μια Νέα Δημοκρατία με τόσα στελέχη φτάνει σ΄
αυτό το έσχατο σημείο να λέει για δεκανίκια και
ιστορίες. Στηρίζω την Ελλάδα. Από κει και πέρα
μακάρι να το έκαναν και άλλοι.
Και σας πω, το ίδιο έχει αποφασίσει και ο κ.
Σαμαράς. Μετά από πιέσεις στο εσωκομματικό του
τριπολικού κόμματός του, ήθελε να αλλάξει πορεία.
Του έδωσε την ευκαιρία ο κ. Παπανδρέου με την
Εξεταστική των πραγμάτων Επιτροπή, του έδωσε το
άλλοθι. Διαφορετικά δεν θα έχει άλλοθι για να
αλλάξει πολιτική που έχει αποφασίσει να αλλάξει.
Φοβήθηκε να στηρίξει μήπως και συρρικνωθεί. Όχι.
Σας υπενθυμίζω κυρία συνάδελφε ότι στην τελευταία
ποιοτική δημοσκόπηση που έγινε και στην
«ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» αλλά και στο «ΕΘΝΟΣ» το μόνο
κόμμα που ανεβαίνει είμαστε εμείς και ο μόνος
πολιτικός αρχηγός που αυξάνει την απήχησή του
είναι ο έχων την τιμή να σας ομιλεί με πτώση 7,8%
του Πρωθυπουργού, με 5,7% του Σαμαρά, με 11%
της Παπαρήγα, με 18% του κ. Τσίπρα.
Όταν λοιπόν εμείς παίρνουμε 7%, ένα κόμμα που
έχει βληθεί και προσβληθεί βαναύσως εις το
παρελθόν, σημαίνει ότι ο κόσμος έχει βρει μια
απήχηση σε αυτά τα οποία λέμε.
κ. ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ («ΚΟΚΚΙΝΟ»): Κύριε
Πρόεδρε έχετε υποστηρίξει πως η χώρα διανύει μια
δύσκολη περίοδο στην οποία επιβάλλεται όλοι να
δείξουν σύνεση και σοβαρότητα. Συμπεριλαμβάνετε
και την Εκκλησία σ΄ αυτή την επισήμανσή σας; Διότι
βλέπουμε αντιδράσεις σε κύκλους της Εκκλησίας,
στην προοπτική αύξησης φορολόγησης της
περιουσίας της όταν τα εισοδήματα πολλών
εργαζομένων ψαλιδίζονται σημαντικά εξαιτίας των
επικείμενων κυβερνητικών μέτρων.
Γ. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: Η Εκκλησία για μένα είναι
εντός Ελλάδος και δεν είναι εκτός Ελλάδος όπως
κάποιοι θέλουν να περάσουν. Πιστεύω ότι ο
κατάλληλος διάλογος φέρνει και τα καλύτερα
αποτελέσματα. Δε θα ήθελα όμως αιφνιδιασμούς και
πολεμικές σαν κι αυτές που έγιναν από τον πατέρα
Παπανδρέου και τον Τρίτση το 1987.
κ. ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ («ΝΙΚΗ»): Το γεγονός ότι
ο Πρωθυπουργός είναι καλός δέκτης αυτών που λέτε
σε αντίθεση με τον κ. Καραμανλή, όπως εσείς ο ίδιος
είπατε, φτάνει μέχρι το να αποδεχθεί και τις ευθύνες
που είχαν οι πρώτες κυβερνήσεις του 1981 για την
κατάσταση της οικονομίας; Και αν ναι, γιατί νομίζετε
ότι αυτό το κεφάλαιο της συγκεκριμένης κουβέντας το
κρατάει κλειστό;
Γ. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: Εγώ με τον κ. Παπανδρέου
οσάκις συναντιέμαι συζητάω το αύριο της Ελλάδος,
δε συζητάω το χτες της Ελλάδος. Είμαι εναντίον της
Εξεταστικής Επιτροπής. Πρόκειται για έγκλημα, όχι
για λάθος. Και όπως την προοιωνίζει το ΠΑΣΟΚ στην
τελευταία 5ετία, δηλαδή ν΄ αδειάσουμε τη Νέα
Δημοκρατία, να ξεφτιλίσουμε δηλαδή τον
Καραμανλή, να ευτελίσουμε τον κ. Αλογοσκούφη και
βεβαίως την αντιπρόταση της Νέας Δημοκρατίας την
οποία βρίσκω ακόμα πιο ηλίθια: Από το 1981.
Δηλαδή θα πάμε να ψάξουμε τους νεκρούς; Θα πάμε
να επιδώσουμε ευθύνες στον τάφο του Παπανδρέου;
Μα είμαστε σοβαροί άνθρωποι; Είναι σοβαρά
πράγματα αυτά; Μία θέση είχε η Νέα Δημοκρατία την
οποία δεν την έκανε: Να απέχει όπως εμείς και να
έρθει το ΠΑΣΟΚ μόνο του να κάνει ό,τι Εξεταστική
θέλει.
Καραδοκούν στην Ευρώπη. Θα πάω εγώ να πω
ότι είναι απατεώνας ο Σημίτης, απατεώνας ο
Παπαντωνίου, απατεώνας ο Καραμανλής,
απατεώνας ο Αλογοσκούφης; Δεν το δέχομαι. Εγώ
μόνο θα μπορούσα να ωφεληθώ από μια τέτοια
κατάσταση. Να τους βάλω να τσακώνονται και να
μαζεύω κουκιά. Αλλά είναι κουκιά που χάνει η
Ελλάδα. Και για μεν προτάσσεται η Ελλάδα. Ξέρετε,
υπάρχουν ακόμα πατριωτικά κόμματα που
προτάσσουν την πατρίδα πρώτα και μετά το
κομματικό τους συμφέρον. Δεν το συζητάω. Είμαι
εναντίον 100%. Η υπόθεση είναι του Εισαγγελέα.
Εάν δεν έχουν εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη να μας
το πει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Να εξαντλήσει ο Εισαγγελέας την έρευνα κι
έχουμε χρόνο να εξετάσουμε αυτά τα θέματα. Και
επιτέλους να διευκρινίσουμε στον ελληνικό λαό:
Υπήρχε δόλος από τον Παπαντωνίου με το
μαγείρεμα των αριθμών να μπούμε στην ΟΝΕ;
Έβαλε τίποτα στην τσέπη του ο Παπαντωνίου;
Έβαλε τίποτε ο Σημίτης; Έβαλες κάποιος
επιχειρηματίας για να τους δώσει το κατιτί; Είχε δόλο
ο Καραμανλής με τον Αλογοσκούφη, έβαλαν τίποτα
στην τσέπη τους;
Εφ΄ όσον δεν υπήρξε δόλος αλλά πήγαν να
υπηρετήσουν με κακό τρόπο το συμφέρον της
Ελλάδας, δε θ΄ αποκεφαλίσω κάποιον ο οποίος
ανοήτως μεν πήγε να βοηθήσει την Ελλάδα.
Πολιτικώς θα τον ελέγξω. Ο ελληνικός λαός του είπε
«πήγαινε στην πάντα» και απ΄ ότι φαίνεται η εντολή
του είναι για πάρα πολλά χρόνια. Πήραν το μήνυμα.
Και θύμισα χτες στον κ. Παπακωνσταντίνου ο οποίος
έλεγε για την Κοζάνη τι είπε ο μακροβιότερος
Πρωθυπουργός της χώρας τα τελευταία χρόνια, ο
Ανδρέας Παπανδρέου όταν, επαναλαμβάνω,
ηλιθιωδώς τον έστειλε στο Ειδικό Δικαστήριο ο
Μητσοτάκης, ότι οι πολιτικοί κρίνονται από το λαό.
Ύψιστος ένορκος ο λαός.
Δεν είναι και πολύ σοβαρή αυτή η ρεβάνς, η
μνησικακία που ακούω από τον κ. Παπουτσή μέσα
στη Βουλή. Με ενοχλεί. Δεν έχουμε κανένα λόγο να
βγάζουμε τα μάτια ο ένας του άλλου.
Και να θυμίσω επίσης, ότι ο Ανδρέας
Παπανδρέου όταν ήρθε με μια διάθεση ρεβάνς το
1993 για ό,τι είχε υποστεί τότε, κακώς, το Ελληνικό
Δικαστήριο, εφ΄ όσον είχε πιάσει τον Αντιπρόεδρο, το
νούμερο δύο, τι τον ήθελε τον άλλον. Ήταν η
διαφωνία μου με το Μητσοτάκη τότε. Εν πάση
περιπτώσει έκανε δυο Εξεταστικές Επιτροπές εις
βάρος του Μητσοτάκη, τις οποίες κατήργησε μέσα σε
μια εβδομάδα και ήρθε το ΠΑΣΟΚ και ψήφισε μια
εβδομάδα κατά και την άλλη εβδομάδα υπέρ. Γιατί
διαπίστωσε ο Ανδρέας Παπανδρέου τότε ότι δε
συνέφερε τον τόπο.
κ. ΚΟΝΤΟΝΗΣ («ΤΗΛΕΑΣΤΥ»): Κύριε Πρόεδρε
πρόσφατα, πριν από λίγες ώρες, είχαμε δημοσίευμα
στο περιοδικό Focus. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος
είπε ότι είναι ανάξιο λόγου. Θα ήθελα ν΄ ακούσω τη
δική σας θέση πάνω σ΄ αυτό το θέμα και ένα δεύτερο
για την κα Μέρκελ η οποία σε πρόσφατες δηλώσεις
της, μόλις χθες, είπε ότι η πτώση του ευρώ είναι ίδιον
της Ελλάδος. Ποια είναι όμως η ευθύνη της
Γερμανίας για την πτώση αυτού του ευρώ;
Ευχαριστώ.
Γ. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: Πιστεύω ότι η προσέγγιση
με το Focus δε μπορεί να είναι σοβαρή. Η ελευθερία
του Τύπου δίνει τη δυνατότητα να γράφει και πικρά
και πικρότερα πράγματα. Σ΄ αυτό όμως δε σημαίνει
ότι δε μπορούμε ν΄ απαντήσουμε. Εμείς απαντήσαμε
με μια λοιδορία στο εξώφυλλο το οποίο είχαν και
νομίζω η απάντηση έχει πιάσει αρκετά τόπο εάν
κρίνω από τα τηλέφωνα που έχω από συναδέλφους
στη Γερμανία.
Δεν ξέρω η κα Μέρκελ τι θέλει να πει και τι θέλει
να εννοήσει, πιστεύω όμως ακράδαντα ότι και η
Ευρώπη αλλά και η Ελλάδα εξυπηρετούνται από
διολισθημένο ευρώ. Το ισχυρό ευρώ δεν απαγορεύει
στη Mercedes να κάνει εξαγωγές ή στη SIEMENS, σ΄
εμένα όμως που δεν έχω επώνυμα προϊόντα με
δυσκολεύει τα μέγιστα να κάνω εισαγωγές. ’ρα εγώ
θέλω φθηνό ευρώ για να μπορώ να πουλάω ό,τι
μπορώ και έχω. Όσο και να πάει το ευρώ θα πουλάει
η Mercedes.
Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας.
