Ο κρίσιμος Δεκέμβριος

του Γιάννη Μαρίνου

Ολοι ξέραμε ότι ο Δεκέμβριος είναι κρίσιμος για δύο από τα μεγάλα εθνικά μας θέματα. Και η μεν απόφαση για έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων για ένταξη της FΥRΟΜ φαίνεται ότι προς το παρόν αναβάλλεται. Συνεπώς απομένει ως μείζον πρόβλημα η συνέχιση της διαδικασίας ένταξης της Τουρκίας,

για την οποία εξακολουθούμε να προμαχούμε, μολονότι η Αγκυρα δεν παύει να μας προκαλεί και απειλεί, γελοιοποιώντας την ανοχή μας. Σήμερα δεν αρκεί πια η ευγενική απαίτησή μας για συμμόρφωση στα κριτήρια της Κοπεγχάγης. Ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι.

Το λιγότερο που μπορούμε να απαιτήσουμε πια είναι:

α) η άμεση συμμόρφωση της Τουρκίας στην αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και στην άρση των απαγορεύσεων προσέγγισης των λιμένων και των αερολιμένων τους από τα κυπριακά πλοία και αεροσκάφη και

β) η άμεση άρση του casus belli (αιτία πολέμου) σε βάρος μας. Πώς ανεχόμαστε μια υποψήφια για ένταξη χώρα να μην αναγνωρίζει ένα κράτος-μέλος ή να απειλεί με πόλεμο ένα άλλο; Συνεπώς η θέση μας θα έπρεπε να είναι: Ναι στη συνέχιση της διαδικασίας ένταξης αλλά υπό τους δύο αυτούς όρους. Μολονότι η αξιοπιστία της Ελλάδος στον οικονομικό τομέα είναι στο ναδίρ, όμως η ΕΕ έχει αποδειχθεί ότι μόνο τη γλώσσα των σαφών όρων των κρατών-μελών καταλαβαίνει και σέβεται. Το αποδεικνύει ακόμη και η πιο πρόσφατη ιστορία της με τους εκβιασμούς Τσεχίας, Πολωνίας, Ιρλανδίας, κ.ά.

Στην περίπτωση της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης ως τώρα ακολουθείται μια ιδιότυπη διαδικασία. Η Ελλάς υποστηρίζει ότι δεν υφίσταται κανένα πρόβλημα για επίλυση εκτός της διευθέτησης της υφαλοκρηπίδας. Η Τουρκία υποστηρίζει το ακριβώς αντίθετο. Οτι υφίσταται θέμα διαφορών στον εναέριο χώρο, στα χωρικά ύδατα, στην εθνική κυριαρχία σε ορισμένα άλλα νησιά(γκρίζες ζώνες κ.ά.). Και κάθε τόσο προσθέτει νέες διεκδικήσεις.

Η Ελλάς αμφισβητεί μεν τη νομιμότητα των τουρκικών απαιτήσεων αλλά διόλου σθεναρά. Ταυτόχρονα παραβλέποντας ακόμη και ευθείες απειλές για casus belli αν επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια, όπως δικαιούμεθα με βάση το διεθνές δίκαιο, επιδίδεται σε επίδειξη φιλικών διαθέσεων και γενναιόδωρης ανεκτικότητας προς την τουρκική θρασύτητα δίνοντας την εντύπωση ότι δεν έχει τη νομική δυνατότητα να αμυνθεί.

Η Τουρκία αμφισβητεί τον εναέριο χώρο των 10 μιλίων που έχει θεσπίσει η Ελλάς. Πρόκειται όντως για μια διεθνή πρωτοτυπία από μέρους μας, δεδομένου ότι τα χωρικά μας ύδατα είναι στα 6 μίλια και είθισται διεθνώς ο εθνικός εναέριος χώρος να αντιστοιχεί προς την έκταση των χωρικών υδάτων. Η διεθνής κοινότητα φαίνεται να συμφωνεί με την άρνηση της Αγκυρας να αναγνωρίσει τα 10 μίλια στον εναέριο χώρο, τον οποίο καθημερινά παραβιάζουν τα τουρκικά πολεμικά αεροπλάνα. Η ελληνική πλευρά θα μπορούσε να αναστρέψει τη σε βάρος της εικόνα αν γνωστοποιούσε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ότι μελετά να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια.

Ετσι από εκεί που βρισκόμαστε σε μειονεκτική θέση επικαλούμενοι διεθνή εναέριο χώρο 10 μιλίων, ο οποίος δεν στηρίζεται στις διεθνείς συνθήκες, θα μεταπηδούσαμε αμέσως σε θέση ισχύος αφού μια επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια θα επεξέτεινε αυτομάτως και τον εθνικό εναέριο χώρο μας όχι πια στα 10 αλλά στα 12 μίλια. Και με τέτοιο νομικό πλεονέκτημα στον φάκελό μας προσερχόμενοι στον διάλογο με την Τουρκία θα μπορούσαμε να διαπραγματευθούμε ακόμη και κάποιες παραχωρήσεις, όπως υποχώρηση στα 10 μίλια, πράγμα που ούτως ή άλλως μας εξασφαλίζει μείζονα δικαιώματα στο Αιγαίο, όπου τώρα έχουμε αυτοπεριοριστεί στα 6 μίλια και δεν λέμε κουβέντα για τα 12, που δικαιούμαστε. jmarinos@tovima.gr