Τα δάκτυλα του χεριού δεν είναι όλα ίδια.

Η Αστυνομία των « cowboys», των ολίγων εκείνων που ζουν εις βάρος των πολλών και που εμφανίζονται ως «Rambo», προβάλλοντας ένα όπλο χωρίς σοβαρό λόγο, ή ως απειλή προς τον πολίτη, λέγοντας εύκολα και προκαλώντας του φόβο με τη γνωστή απειλή: «Θα σε χώσω μέσα», αυτή τη Αστυνομία δεν τη θέλουμε .
Όπως όλα τα δάκτυλα του χεριού δεν είναι ίδια , έτσι και σε όλες τις υπηρεσίες το προσωπικό δεν είναι ίδιο. Υπάρχουν τα λίγα εκείνα άτομα που δυστυχώς διαβρώνουν όλη την καλή εκείνη εικόνα, που μπορεί να έχει μια υπηρεσία και έτσι να διεγείρουν το δημόσιο αίσθημα εις βάρος της.
Ποιος Έλληνας πολίτης, σε οποιοδήποτε κόμμα και αν ανήκει, δεν θα μπορούσε παρά να καταδικάσει την άνανδρη εκείνη δολοφονία ενός παιδιού από ένα άμυαλο πιστολέρο και σαφώς εννοώ τον ιδικό εκείνο φρουρό που με τόση άνεση βγάζει το πιστόλι του και πυροβολεί ένα παιδί . Μια ολόκληρη κοινωνία τον καταδίκασε . Όμως αυτή η καταδικαστέα πράξη και σε αυτό ευθύνη φέρουν πολλοί, είχε σαν αποτέλεσμα να στρέψει τους πολίτες εναντίων της Αστυνομίας. Ένα σώμα που ο κάθε ένας από μας στρέφετε να ζητήσει βοήθεια, όταν καταπατιούνται τα νόμιμα δικαιώματα του.
Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν και στο μέλλον κάποιοι Αστυνομικοί οι οποίοι θα είναι ανάξιοι να φορούν την τιμημένη στολή της Αστυνομίας. Εκμεταλλευόμενοι την ισχύ που τους δίνει η πολιτεία καταφεύγουν στη βία για τη εκτέλεση του καθήκοντος και όχι στη τήρηση των νόμων που οφείλουν προς το συμφέρον του κάθε πολίτη.
Δεν είναι όλοι οι Αστυνομικοί το ίδιο, υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ Αστυνομικού και «μπάτσου», μια λέξει που κάποιοι εκστομίζουν πολύ εύκολα.
Το τελευταίο διάστημα ακούς μόνο κατηγορίες σε βάρος τους, κανένας δεν ενδιαφέρεται για τους καλούς Αστυνομικούς.
Τώρα αν έχουν και αυτοί δικαιώματα , αν αισθάνονται αδικημένοι, εμείς όλους τους βάζουμε στο ίδιο τσουβάλι .
Κανένας δεν ασχολήθηκε ποτέ, πόσες ώρες κοιμούνται για να μπορέσουν να συλλάβουν ένα έμπορο ναρκωτικών ή ένα κλέφτη. Αν τρώγουν το μεσημέρι στο σπίτι τους όπως όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι , ή παραμένουν ώρες ατέλειωτες στη προστασία ενός χώρου από κάποιους ανεύθυνους που θα ήθελαν να καταστρέψουν.
Το χειρότερο όμως πιστεύω ότι είναι, η εγκατάλειψη από τους πάντες και εννοώ πολιτικούς, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τους δασκάλους τους καθηγητές, αλλά και από τους ίδιους τους μαθητές .Λέτε να είναι όλοι: «Μπάτσοι – γουρούνια- δολοφόνοι».
Ποιος αληθινά ασχολήθηκε, με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν?
Η έλλειψη προσωπικού, η αδυναμία ενός σάπιου συστήματος για τον τρόπο εφαρμογής των νόμων που υπάρχουν.
Η έλλειψη εφαρμογής του προγράμματος προστασίας μαρτύρων, δεν δίνει τη δυνατότητα στο σύστημα, να προστατέψει ένα Αστυνομικό από την απειλή του ιδίου αλλά και της οικογένειας του. Πολλοί πολίτες έχουν την απορία, γιατί ενώ συλλαμβάνουν ένα αναρχικό, που αποδειγμένα τελεί άνομες πράξεις, την άλλη μέρα είναι έξω .
Η απειλή από μια ομάδα ολίγων, είναι ένα διαχρονικό πρόβλημα που καμιά Κυβέρνηση δεν τόλμησε να λύσει. Ο Φοβισμένος Αστυνομικός, ο φοβισμένος καθηγητής, δεν μπορεί δημοκρατικά να λειτουργήσει . Το κράτος είναι παραδομένο στο έλεος των ολίγων. Όταν ο Αστυνομικός λέει καλύτερα νοσοκομείο, παρά φυλακή ή καλύτερα να φάω μερικές, παρά να κάτσω μέσα ισόβια, έχουμε όλα τελειώσει από χέρι.
Τα γεγονότα των δύο τελευταίων ημερών, θα έπρεπε να είναι μια ειρηνική διαδήλωση της νεολαίας, με τα τόσα δίκαια αιτήματα που διεκδικεί. Αντί αυτού όμως είδαμε καταστροφές, είδαμε τραυματισμούς. Με ενόχλησε όμως περισσότερο το κάψιμο της σημαίας μας και στη θέση της να τοποθετηθεί η σημαία της αναρχίας. Αυτή η πράξη μου θυμίζει τριτοκοσμικό κράτος ή μια χώρα πειρατών που ανεβαίνοντας σε ένα κατάρτι κατεβάζουν την ειρηνική σημαία μας και ανεβάζουν την πειρατική για γιουρούσι.
Παιδιά πλουσίων οικογενειών, βουλευτών όπως του Κου Νιώτη, αλλά και άλλων δημόσιων λειτουργών, δημιουργούν μεγάλο πρόβλημα στην Αστυνομία μετά την σύλληψη. Όλοι οι πολίτες σύμφωνα με το σύνταγμα είναι «ίσοι μεταξύ ίσων» και δεν θα πρέπει να υπάρχει διαχωρισμός, σε παιδιά πλουσίων και φτωχών, που συνελήφθηκαν για το ίδιο παράπτωμα. Δεν έχουμε δικαίωμα να επεμβαίνουμε στο έργο της Αστυνομίας , όποια θέση και εάν κατέχουμε και είναι προς τιμή του Κου Νιώτη που λέει ότι έχει εμπιστοσύνη στη Ελληνική δικαιοσύνη, η οποία θα πρέπει λειτουργεί χωρίς παρεμβολές.
Ας ξεκαθαρίσουμε επί τέλους τη θέλουμε από την Αστυνομία. Θέλουμε την καταστολή, αλλά με ποιο τρόπο? Ο κακοποιός δεν αντιμετωπίζεται με τριαντάφυλλα , αλλά με μια συγκεκριμένη μέθοδο.
Τελειώνοντας θα προέτρεπα τους συμπολίτες μας, να ταχθούμε αρωγοί – συμπαραστάτες των πολλών και καλών Αστυνομικών, να τους εμπιστευτούμε να τους αγκαλιάσουμε , να τους βοηθήσουμε . Τους ολίγους κακούς, ας τους αφήσουμε σε αυτούς που άρχονται, για να ασχοληθούν μαζί τους.
Επιπρόσθετα θα ήθελα να ευχηθώ καλή επιτυχία στο διευθυντής μας Κο Στεφανουδάκη ένα χαρισματικό αξιωματικό, που θα μπορούσε να προσφέρει πολλά στη κοινωνία μας.
Όμως από τον αξιότιμο Κο Διοικητή μέχρι και τον τελευταίο αστυνομικό, για να τα καταφέρουν, χρειάζονται την συμπαράσταση όλων μας και ιδιαίτερα της πολιτείας, γιατί η ασφάλεια, αλλά και η ελευθερία, είναι δημοκρατικό δικαίωμα όλων μας.


Ο Πρόεδρος Ν/Α ΛΑ.Ο.Σ Χανίων
Μανόλης Σταματάκης