ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ

ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ: ΤΙ ΠΑΙΓΝΙΔΙ ΠΑΙΖΕΤΑΙ?
Βλέπουμε και ακούμε αρκετές αναφορές τελευταία στην αυτονομία της Κρήτης. Περιθωριακές, αλλά με επαναλαμβανόμενη συχνότητα, δημιουργούν προβληματισμούς, όταν γίνεται παντιέρα η σημαία της Κρητικής Πολιτείας κι όταν αρχίζουμε να βλέπουμε την προοπτική μιας Κρήτης ξεκομμένης από τον εθνικό κορμό. Μπορούμε να συνοψίσουμε την επιχειρηματολογία μας στα εξής:
1) Το αίτημα για αυτονομία δεν είναι αίτημα των Κρητικών
Εμείς για ελευθερία σκέτη αγωνιστήκαμε μόνο μέχρι το τέλος της επανάστασης του ‘21, οπότε η μη συμπερίληψη της Κρήτης στο Ελλαδικό κράτος γέμισε οργή και θλίψη τους αγωνιστές. Συμμετείχαμε στις συνελεύσεις για τα επαναστατικά συντάγματα και συντονιστήκαμε με κάθε τρόπο με τον αγώνα των υπολοίπων ελληνικών πληθυσμών, στέλνοντας και δεχόμενοι εθελοντές και συμμετέχοντας στους σχεδιασμούς. Μετά το 1830, οι επαναστάσεις μας ήταν πια μόνο για την Ένωση με τον υπόλοιπο ελεύθερο εθνικό κορμό. Η ελευθερία δίχως την Ένωση με την Ελλάδα δεν αποτελεί στόχο ούτε προοπτική για τους Κρητικούς και η Ελεύθερη Ελλάδα συμπαραστέκεται στους αγώνες μας.
Ακόμα περισσότερο, όταν διώξαμε τους Τούρκους ουσιαστικά, αποδεχόμενοι σαν τακτικό ελιγμό τη δημιουργία μιας αυτόνομης υποτελούς στο Σουλτάνο Πολιτείας, της Κρητικής Πολιτείας, συνεχίσαμε να αγωνιζόμαστε για την Ένωση. Οι Κρήτες βουλευτές θέλησαν να εισβάλουν στη Βουλή των Ελλήνων και να συνεδριάσουν μαζί με τους υπόλοιπους Βουλευτές, ώστε να επιβάλουν μ’ αυτό τον τρόπο την Ένωση, μέσα από μια συνεδρίαση της Βουλής όλων των Ελλήνων Βουλευτών.
Οι Μακεδονομάχοι μας πήγαν και σκοτώθηκαν στη Μακεδονία για να την ενώσουν με την Ελλάδα, σε μιαν εποχή που στην Κρήτη ακόμα δεν είχαμε πετύχει το στόχο αυτό. Είχαν όμως μια συνολική οπτική του Ελληνισμού και βρίσκονταν παντού, όπου η Ελλάδα τους χρειαζόταν.
Και όταν ήρθε η Ένωση, παλαίμαχοι καπετάνιοι ύψωσαν την ελληνική σημαία στο Φιρκά, έχοντας αγωνιστεί γιαυτό τον εθνικό πόθο.
Η Κρητική Πολιτεία δεν ήταν η μόνη προσωρινή κατάσταση ελληνικής περιοχής. Παράλληλες πορείες άλλων ελληνικών πληθυσμών που βρέθηκαν στην ίδια θέση, πάντα με στόχο την Ένωση, είναι η Ιόνιος Πολιτεία, από τα Επτάνησα με δημοψήφισμα κήρυξαν ακολούθως την Ένωση, η Ηγεμονία της Σάμου, η Κύπρος. Η τελευταία δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τον πόθο της Ένωσης, είναι όμως εδώ για να μας δίνει πολλά μαθήματα για τα λάθη μας.

2) Η σημαία της Κρητικής Πολιτείας δεν είναι σημαία των Κρητικών
Οι δικές μας σημαίες, αυτές που υψώνανε τα σώματα των χαϊνηδων, που σήκωσε όρθια ο Καγιαλές κάνοντας το κορμί του ιστό στους βομβαρδισμούς του Ακρωτηρίου, είναι οι Ελληνικές σημαίες είτε σκέτες ή με την επιγραφή ” Ένωση ή Θάνατος” ή ” Ένωση”. Αυτές ενέπνεαν τους παλιούς μας και μ’ αυτές αγωνίζονταν. Κανείς δεν αγωνίσθηκε για τη δοτή σημαία με το κόκκινο τεταρτημόριο πάνω αριστερά, που επέβαλαν οι Δυνάμεις στους Κρητικούς μετά απαίτηση του Σουλτάνου, και που συμβολίζει την Τουρκική μειονότητα και την επικυριαρχία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας στην Κρήτη. Και με χαρά την υπέστειλαν, μαζί με την Τουρκική, ανεβάζοντας στον ιστό την Ελληνική σημαία το 1913. Δε μπορούμε λοιπόν σήμερα να ταυτίζουμε την σημαία των Δυνάμεων, του Σουλτάνου και των Τούρκων με την Κρήτη. Είναι λάθος, καλοπροαίρετο αλλά πια πολύ επικίνδυνο, να την κατεβάζουν οι πατριώτες μας ως ταπετσαρία στα κινητά τους τηλέφωνα, στα αμάξια τους, να την τυπώνουν στα μπλουζάκια τους.
Μια άλλη αντίστοιχη σημαία, την κυπριακή, ο λαός μας στην Κύπρο την αποκαλεί ”το κουρελόπανο της Ζυρίχης” αφού κι αυτοί για την Ελληνική σημαία πάλεψαν ρεζιλεύοντας τη μεγαλύτερη αποικιοκρατική δύναμη.

3. Τελικά, ποιοι θέλουν την αυτονομία;
Πέρα από μια διάθεση πλάκας με την οποία εκφέρεται σε παρέες το θέμα, υπάρχουν πράγματι κάποιοι που τη θέλουν. Αυτοί είναι οι Αμερικάνοι και οι Τούρκοι, στα πλαίσια μιας πολιτικής που ήδη χτύπησε τη Γιουγκοσλαβία, και η οποία αποσκοπεί στο να μεταβάλει τα Βαλκάνια σε μικρά αδύναμα αλληλοσυγκρουόμενα κρατίδια, τα οποία δε θα μπορούν να αντισταθούν στα ηγεμονικά σχέδια της Άγκυρας για ανάδειξη της σε περιφερειακή υπερδύναμη. Κι αυτό σε συνδυασμό με την επιδίωξη των ΗΠΑ να εντάξουν την Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ώστε να ματαιώσουν έτσι την ανάδειξή της σε ομοιογενή ισχυρό πόλο στην παγκόσμια σκακιέρα.
Είναι ακόμα το οργανωμένο έγκλημα στην Κρήτη, το οποίο προτιμά να έχει απέναντι του ένα κράτος αδύναμο και εν πολλοίς ελεγχόμενο από αυτό, παρά ένα κράτος που όποια στιγμή θελήσει θα το πατάξει. Το ότι τώρα το ελληνικό κράτος δεν έχει αυτή τη βούληση, δε σημαίνει ότι δε θα την έχει στο μέλλον, κι αυτό θέλουν να το προλάβουν.
Είναι ακόμα αυτοί που νιώθουν ισχυροί οικονομικά και θέλουν να διαχειρίζονται μόνοι τους τον πλούτο που συσσωρεύουν. Δίχως την αλληλεγγύη μεταξύ των Ελληνικών πληθυσμών, δίχως την αίσθηση του ότι την Ένωση δεν τη ζητήσαμε για να γίνουμε πλουσιότεροι, αλλά για να είμαστε μαζί με τα αδέλφια μας. Η Κύπρος προσφέρει εδώ ένα συγκινητικό παράδειγμα: Όταν οι Άγγλοι τους ρωτούσαν γιατί θέλουν την Ένωση με ένα φτωχό κράτος όπως η Ελλάδα, γράφανε στους τοίχους ”την Ελλάδα θέλωμεν και ας τρώγωμεν πέτρες”.
Τη θέλουν και κάποιοι που έχουν δικαιολογημένα παράπονα από το κράτος. Αυτό το Αθηναϊκό βαμπίρ που ρουφάει το αίμα της υπόλοιπης Ελλάδας, και που παρασιτεί σε βάρος της. Όμως αυτό δεν είναι παράπονο της Κρήτης κατά της Ελλάδας. Είναι οργή της περιφέρειας κατά της Αθήνας, κι έτσι πρέπει να το αντιμετωπίσουμε. Με σύμπραξη όλων των ελληνικών περιφερειών, με τη Θράκη και τα νησιά που κινδυνεύουν, την Ήπειρο που είναι η πιο φτωχή περιοχή της Ευρώπης, τη Μακεδονία, την Πελοπόννησο. Περιοχές που αγαπούν και πονάνε την Ελλάδα και δεν την σκοτώνουν όπως η Αθήνα. Με αίτημα την άμεση μεταφορά της πρωτεύουσας, την ανασύσταση των ελληνικών κοινοτήτων, που τόσο μακριά πήγαν τον Ελληνισμό. Κι αυτή η κατηγορία των πατριωτών μας είναι αυτή που πρέπει να προσέξουμε, γιατί οι προθέσεις τους δεν είναι κακές, έχουν μια βάση, οδηγούνται όμως σε λάθος αντιδράσεις.
4. Τι θα γίνει αν τελικά γίνει η Κρήτη ανεξάρτητη;
Καταρχάς δεν υπάρχει κάποια συνθήκη που να προβλέπει δημοψήφισμα και λοιπά φαιδρά. Αν η Κρήτη γίνει ανεξάρτητη θα το επιβάλουν αυτό οι ΗΠΑ και η Τουρκία, με την στήριξη κάποιων ντόπιων που δε συνειδητοποιούν τις προεκτάσεις αυτών που λένε.
Έτσι, θα προστεθεί ένα ακόμα αδύναμο κράτος στην περιοχή, έρμαιο στις διαθέσεις των Τούρκων που έχουν ήδη δείξει τις προθέσεις τους. Κι οι Τούρκοι δε θα επιτρέψουν ούτε άσκηση αυτόνομης πολιτικής ούτε ηρεμία στο νησί. Θα επιχειρήσουν να το ξαναπάρουν και οι δυνάμεις θα είναι πολύ άνισες. Έτσι, θα ακυρωθούν και οι μακάριες βλέψεις των τουριστικών και αγροτικών παραγόντων, που θα δούνε τον πλούτο τους να το νέμονται άλλοι. Μην ξεχνούμε ότι πολλοί από αυτούς που μιλάνε σήμερα για την Τουρκική μειονότητα της Κρήτης, και δίνουν στις επιχειρήσεις τους τα χρώματα του ελληνικού θαλασσί και του τουρκικού κόκκινου, θα βρεθούν σε μια τέτοια κατάσταση στη θέση να μοιραστούν με τους Τουρκοκρητικούς περιοχές και επιχειρηματική δραστηριότητα σε ένα περιβάλλον που θα ευνοεί τους τελευταίους. Μια ματιά στις εξελίξεις στο Κυπριακό θα πείσει και τον πιο δύσπιστο. Οι Τούρκοι που έφυγαν θα επιστρέψουν κι όχι μόνο αυτοί. Εκεί, δε θα είναι κανείς σε θέση να μας βοηθήσει.
Παράλληλα, θα αποσταθεροποιηθεί κι η υπόλοιπη Ελλάδα. Οι Τούρκοι θα λυμαίνονται το Αιγαίο, όπως ήδη κάνουν, ενώ οι δικές μας δυνάμεις θα είναι διασπασμένες. Κι αυτό θα οδηγήσει προοπτικά στην ακύρωση της επανάστασης του ‘21, στην επιστροφή της Τουρκίας στο χώρο μας είτε ως επικυρίαρχου κακού γείτονα που δεν τολμάμε να πειράξουμε είτε ως κανονικού δυνάστη. Και καμιά Ευρώπη δε θα συμπαρασταθεί σε ένα λαό που δε σέβεται την ιστορία του και την αξιοπρέπειά του. Γιατί αν ήμασταν Παλαιστίνιοι, το σεβασμό θα τον κερδίζαμε. Τώρα που είμαστε μια κοινωνία παραιτημένη και αφοσιωμένη στην κατανάλωση δανεικών, ποιος θα μας γλιτώσει από τον εαυτό μας;
5. Τι να κάνουμε;
Η Κρήτη είναι το δεύτερο μεγαλύτερο Ελληνικό νησί. Και τέτοιο θα παραμείνει. Χρειάζεται ενημέρωση των συμπατριωτών μας για τη λάθος εντύπωση που έχουν για την αυτονομία, για το αντιιστορικό λάθος της χρήσης της σημαίας της Κρητικής Πολιτείας ως κρητικού συμβόλου, που προσβάλει τους ίδιους τους παππούδες μας, ενίσχυση των επαφών με τους υπόλοιπους ελληνικούς πληθυσμούς κατά του Αθηναϊκού παρασιτισμού και απόλυτη αποφασιστικότητα απέναντι στους Αμερικάνους, τους Τούρκους και τους λίγους ντόπιους υπηρέτες τους. Ό,που εμφανίζονται, πρέπει να μας βρίσκουν μπροστά τους. Το χρωστάμε στο παρελθόν μας, στην ιστορία μας, στους εαυτούς μας και στο μέλλον μας.